Για δεύτερη συνεχόμενη βδομάδα το ντοκιμαντέρ περνάει στις «διακρίσεις» της εφημερίδας μας. Και είναι μια, ακόμα, απόδειξη πως όταν ο κινηματογράφος λέει ή έστω προσπαθεί να πει την αλήθεια, έχει πάντα θέση στις αίθουσες, πέρα από το «είδος» του. Αδιάφορο, δηλαδή, εάν είναι μυθοπλασία ή ντοκουμέντο. Καρτούν ή κούκλες από πλαστελίνη!

Ενας Αυστριακός σκηνοθέτης παρατηρεί στον ουρανό της Αφρικής τεράστια αεροπλάνα να πηγαινοέρχονται. Αυτό το αδικαιολόγητο πηγαινέλα τού κινεί την «περιέργεια». Παίρνει μια «μικρή» κάμερα και αρχίζει να «ψάχνει». Και «ξαφνικά» ένα μεγάλο παράθυρο ανοίγει μπροστά του και γεμίζει η οθόνη φρίκη.

Τα αεροπλάνα κλέβουν («νομότυπα», βέβαια) το ψάρι της Αφρικής και το μεταφέρουν στον «πολιτισμένο κόσμο». Ευρώπη, Ιαπωνία, Αμερική. Πίσω τους αφήνουν πείνα και αρρώστιες. Πόλεμο και απελπισία!

Ο παγκοσμιοποιημένος, πια, καπιταλισμός έχει εκτραχυνθεί εντελώς! Στο όνομα του κέρδους, που είναι η φιλοσοφία του, θυσιάζει ανθρώπους και περιβάλλον, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Πρώτα μετατρέπει τις τεράστιες λίμνες της Αφρικής σε απέραντα ιχθυοτροφεία, σκοτώνοντας κάθε άλλο ζωντανό οργανισμό. Υστερα αρπάζει τα προϊόντα, τα ιδιοποιείται και τα μοσχοπουλάει. Παράλληλα, για να μην έρχονται άδεια τα τεράστια αεροπλάνα, εισάγει στην Αφρική όπλα και άλλα παρόμοια υλικά. Το έγκλημα πρέπει να ολοκληρωθεί!

Οπλιστείτε με την αναγκαία αντοχή (οι εικόνες που θα δείτε θα σας πληγώσουν) και δείτε την ταινία. Φτάνει να μην υποκύψετε στο συναίσθημα και αποδεχτείτε την παραποιημένη από την αστική τάξη θεωρία του Δαρβίνου περί της «φυσικής επιλογής». Η ανθρώπινη κοινωνία έχει τους δικούς της νόμους. Η εργασία, η παραγωγή και η χρήση των εργαλείων διαφοροποίησαν εξαιρετικά -και καθοριστικά - τον άνθρωπο, από τα υπόλοιπα άλλα ζώα.