Την ώρα αυτή, επιθυμώ να εκφράσω και με τις γραμμές αυτές τη βαθιά λύπη μου, προς την αγαπημένη μου οικογένεια του πολύ αγαπητού μου φίλου και συναγωνιστή Κώστα Κάπου. Λυπήθηκα αφάνταστα, γιατί την ημέρα της θανής του - και εν συνεχεία - νοσηλευόμουν σε νοσοκομείο και δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στην ταφή του.

Ο Κώστας Κάππος, για μένα, υπήρξε από τους σπάνιους, γνήσιους κομμουνιστές, που έδωσαν ολόκληρο το είναι τους για τα ύψιστα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας. Τόσο τα παθήματα του στην εξορία, όσο και οι σκληροί αγώνες του, εντός κι εκτός Βουλής, με ενέπνεαν αφάνταστα. Γι' αυτό ακριβώς η εκδημία του Κώστα Κάππου νομίζω, ότι είναι πραγματική απώλεια, τόσο για τον έμπρακτο, αληθινό σοσιαλισμό, όσο και για την αγαπητή του οικογένεια, αλλά και για όλους, όσους τον ένιωσαν και τον αγάπησαν ειλικρινά. Γιατί, δυστυχώς, δεν τον κατανόησαν όλοι οι σύντροφοί του και πορεύτηκε κι αυτός μόνος. Οπως συμβαίνει με πάρα πολλούς, ασυμβίβαστους αγωνιστές.

Ο Κώστας Κάππος, ως παραδειγματική μορφή αληθινού κομμουνιστή - αγωνιστή, εμπνέει καθέναν, που θέλει να αγωνίζεται για τα υψηλά ιδανικά της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

Αλησμόνητε φίλε και συναγωνιστή Κώστα, καλή πορεία στην άπειρη αιωνιότητα. Και συ, Πόπη, άξια συντρόφισσα του, μαζί με τα εκλεκτά παιδιά σας, το Θανασάκη και τη Φωτεινούλα, να είστε περήφανοι, ακόμα και μέσα στο βαθύτατο πόνο σας και την απέραντη λύπη σας, γιατί είχατε έναν τέτοιο σύζυγο και πατέρα. Ο θεός, παρηγορητής σας και πάντα μαζί σας.

ΤΙΜΟΘΕΟΣ Κ. ΚΙΛΙΦΗΣ

Αρχιμανδρίτης - Ι.Μ. Πεντέλης