Με την απροκάλυπτη ομολογία ότι «δεν έχουμε δυνατότητα παρέμβασης στην τιμή», η κυβέρνηση χωρίς ενδοιασμό ξεκαθάρισε για ακόμα μια φορά τις προηγούμενες μέρες και με τον πλέον επίσημο τρόπο διά του, αρμόδιου για τα της αγοράς πράγματα, υφυπουργού Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου ότι δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να αγγίξει τα ιερά και τα όσια της «ελεύθερης αγοράς». Της πλήρους ασυδοσίας δηλαδή που έχει εκχωρήσει στους επιχειρηματίες να επιβάλλουν αδιάλειπτα ανατιμήσεις καταληστεύοντας τα λαϊκά εισοδήματα προκειμένου να αυξάνουν τα δικά τους κέρδη.

Ξεκαθάρισε, δηλαδή, ότι οι εργαζόμενοι, όπως και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις έτσι και από τη σημερινή, δεν έχουν να περιμένουν το παραμικρό από πολιτικές και μέτρα για την προστασία των εισοδημάτων τους από τη λαίλαπα της κερδοσκοπίας και της αισχροκέρδειας. Και είναι ολοφάνερο ότι δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού αυτά τα δύο πάνε «πακέτο» με την «ελεύθερη αγορά», στην οποία οι κυβερνώντες διατυμπανίζουν με κάθε τρόπο την απόλυτη αφοσίωσή τους.

Ταυτόχρονα με τη δήλωση αυτή, ο κύριος υφυπουργός απέδειξε πέρα από κάθε αμφιβολία ότι οι κατά καιρούς κορόνες κυβερνητικών στελεχών περί δήθεν «αμείλικτης» στάσης απέναντι στους κερδοσκόπους, περί...«ελεύθερης αγοράς με κανόνες» και άλλα παρόμοια, είναι ένα ωμό ψέμα που επαναλαμβάνεται με στόχο την παραπλάνηση των εργαζομένων. Αποκρύπτουν συστηματικά ότι στην ελεύθερη αγορά ο μόνος κανόνας που ισχύει είναι αυτός της ισχύος του μεγάλου κεφαλαίου.

Δεν είναι, μάλιστα, τυχαίο το γεγονός ότι το εκ νέου ξεκαθάρισμα έκανε ο κύριος υφυπουργός την ημέρα που ανακοίνωνε ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης αποφάσισε να καταργήσει την υποχρεωτική υποβολή από την πλευρά των επιχειρηματικών και κοστολογικών στοιχείων μαζί με τους τιμοκαταλόγους που υποβάλλουν στην αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου. Παραδεχόμενος, μάλιστα, χωρίς συστολή, ότι ουδέποτε μέχρι σήμερα χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα στοιχεία, τόσο από τη σημερινή όσο και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και πως ούτε υπάρχει η πρόθεση να γίνει κάτι τέτοιο, «βρήκε» ότι είναι ...άχρηστα, οπότε και καταργείται η σχετική υποχρέωση. Ετσι κι αλλιώς, πρόσθεσε, «δυνατότητα παρέμβασης στην τιμή δεν έχουμε». Στην ουσία ο Γ. Παπαθανασίου ομολόγησε ότι ούτε υπήρχε ούτε υπάρχει η παραμικρή πρόθεση να χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση τα στοιχεία κόστους των επιχειρήσεων ως υποτυπώδες ανάχωμα στην κερδοσκοπία. Αντί, λοιπόν, όχι μόνο να διατηρήσει, αλλά να αξιοποιήσει η κυβέρνηση προς όφελος των εργαζομένων τη διάταξη, την καταργεί και τυπικά δίνοντας κι άλλο «αέρα στα πανιά» των επιχειρηματιών να συνεχίζουν και να εντείνουν τις ανεξέλεγκτες αυξήσεις τιμών.

Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, που η κυβέρνηση δεν κρύβει ότι είναι διατεθειμένη να εξυπηρετήσει και να ενισχύσει με κάθε τρόπο, οι επιχειρηματίες εφαρμόζουν μια σειρά ακόμα και από μεθόδους ωμής εξαπάτησης των καταναλωτών. Τα όσα κατά καιρούς για συγκεκριμένους λόγους, άλλοτε τα υπουργικά επιτελεία και άλλοτε οι νομαρχίες, επιλέγουν να δημοσιοποιήσουν σχετικά με τέτοιες πρακτικές, μπορεί να είναι - και είναι - ενδεικτικά, αλλά αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Στην πραγματικότητα οι κερδοσκόποι δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αξιοποιούν το συγκεκριμένο πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς.

Παραπλανητικές τιμές στο ράφι, ψεύτικες προσφορές, ληγμένα ή αλλοιωμένα τρόφιμα, παραπλανητικές ενδείξεις ως προς τις πρώτες ύλες και την προέλευση του προϊόντος, επισφαλής μεταφορά και συντήρηση ευαίσθητων προϊόντων, είναι μερικές από τις πιο συνήθεις πρακτικές που λίγο - πολύ ο καθένας έχει εντοπίσει στις καθημερινές αγορές. Μόνο τον τελευταίο καιρό διαπιστώθηκαν διάφορες παρόμοιες περιπτώσεις: Μεγάλα σούπερ μάρκετ, από αυτά που αυτοδιαφημίζονται ότι το όνομά τους και το μέγεθός τους αποτελεί... εγγύηση για τα συμφέροντα των καταναλωτών, είχαν σε δεκάδες προϊόντα άλλη τιμή στο ράφι και άλλη στο ταμείο, με διαφορές που έφταναν μέχρι και 26,5% υψηλότερα στο ταμείο! Μάλιστα, οι ίδιοι έλεγχοι «έπιασαν» τρόφιμα που βρίσκονταν στο ράφι για διάθεση στην κατανάλωση των οποίων είχε παρέλθει η ημερομηνία ανάλωσης. Οσο για τις ενδείξεις που υποτίθεται ότι ενημερώνουν τους καταναλωτές για την προέλευση των προϊόντων, τι πιο χαρακτηριστικό από την πρόσφατη περίπτωση με τη δήθεν μακεδονική γραβιέρα της «Κολιός» που τελικώς αποδείχτηκε ότι προερχόταν εξ ολοκλήρου από την Αυστρία.

Με παρόμοιες περιπτώσεις αρέσκονται να ασχολούνται αποκλειστικά πλέον οι αρμόδιοι, οι οποίοι όμως αποφεύγουν επιμελώς να πουν το παραμικρό για τη γενικευμένη ακρίβεια και τις συνεχείς ανατιμήσεις που χρόνια τώρα διαπιστώνουν οι καταναλωτές στην πράξη κάνοντας τις καθημερινές τους αγορές. Οπως επίσης δε λένε κουβέντα πως για την ασύδοτη δράση των μεγαλοεπιχειρηματιών η ευθύνη ανήκει μόνο στην κυβέρνηση και στις πολιτικές που εφαρμόζει.