Αν κάτι πραγματικά πέτυχε η αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην τρίχρονη «θητεία» της, και αυτό με απόλυτη επιτυχία, είναι η διόγκωση της παραπαιδείας και η φροντιστηριοποίηση του λυκείου, είτε με ιδιωτικά φροντιστήρια είτε με ιδιαίτερα μαθήματα. Και μάλιστα, με ένα από τα βασικά επιχειρήματα της κυβέρνησης, ότι η δήθεν διεύρυνση της γενικής παιδείας (εννοεί τα 14 μαθήματα στις εξετάσεις), θα χτυπήσει ακριβώς την παραπαιδεία. Πέτυχε ακριβώς το αντίθετο!

Ο προσανατολισμός του λυκείου και η μετατροπή του σε αποκλειστικό δίαυλο για την είσοδο στο πανεπιστήμιο έχει οδηγήσει χιλιάδες μαθητές στα «φαστ φουντ» της γνώσης. Αποκλειστικός σκοπός η προετοιμασία σε έτοιμες απαντήσεις, για να αξιοποιηθούν οι «ικανές και αναγκαίες» εκείνες γνώσεις που χρειάζονται για να ξεπεραστεί ο εξεταστικός μαραθώνιος.

Με αυτή την έννοια είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία που επίσημα δίνονται από το ίδιο το υπουργείο Παιδείας σε σχέση με τα φροντιστήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τα οποία λειτουργούν ανά τη χώρα. Ο αριθμός τους λοιπόν, σύμφωνα με αυτά, φτάνει τα 2.700, ενώ η Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας (ΟΕΦΕ) δίνει ως μέλη της τουλάχιστον 5.000.

Επίσης, χαρακτηριστικά είναι και τα ενδεικτικά στοιχεία για μερικές περιοχές της Αθήνας, που αφορούν το ποσοστό των μαθητών που πηγαίνουν στο φροντιστήριο. Πρόκειται για στοιχεία αδημοσίευτης έρευνας. Ετσι, επί του συνόλου των μαθητών της Β΄ και Γ΄ λυκείου το ποσοστό αυτών που κάνουν φροντιστήριο είναι: 95% στην Ηλιούπολη, 90% στην Αργυρούπολη, 90% στο Μπραχάμι, 92% στο Ελληνικό, 85% στη Βούλα και Βάρη (είναι περισσότερο αναπτυγμένα τα ιδιαίτερα μαθήματα), 90% στο Φάληρο, 80% στο Μενίδι, 90% σε Μαρούσι, Νέο Ηράκλειο, Νέα Ιωνία. Αυτά είναι μεν αποσπασματικά στοιχεία, είναι όμως ένα δείγμα που δίνει το στίγμα και τη συνεισφορά της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στην πραγματική παραπαιδεία. Διευκρινίζουμε εδώ ότι χρησιμοποιώντας τον όρο παραπαιδεία εννοούμε όλο εκείνο το σύστημα εκπαιδευτικών φορέων, που, αξιοποιώντας το γεγονός ότι η μόρφωση είναι εμπόρευμα, προσφέρουν υπηρεσίες πέρα από το «δημόσιο» σχολείο. Η πραγματικότητα είναι ότι ακριβώς οι αντιλαϊκές πολιτικές υπέρ της πλουτοκρατίας στην εκπαίδευση είναι που έφεραν στα γνωστά χάλια το δημόσιο σχολείο και αναπαράγουν την ανάγκη για την τυποποιημένη γνώση-«κονσέρβα».

Αυτές οι πολιτικές είναι που κάνουν τους ιδιοκτήτες-φροντιστές να διεκδικούν ακόμα πιο απαιτητικά μερίδιο από την «πίτα» των ελλειμμάτων της παιδείας. Το νέο «φρούτο» που παρουσιάζεται και σαν ευεργέτημα για τα θύματα της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης είναι η λεγόμενη «ενισχυτική διδασκαλία». Είναι αποκαλυπτική η πρόταση της ΟΕΦΕ. Από τη σελίδα της Ομοσπονδίας στο Διαδίκτυο μεταφέρουμε:

«Ενα τμήμα αυτής της χρηματοδότησης (αναφέρονται στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση) αφορά την πρόσθετη διδακτική στήριξη ύψους 21.360.864.000 δρχ. Μέχρι τώρα, το κράτος επιχείρησε και άλλη φορά να εκτελέσει ανάλογα έργα. Το 1983-1987 ίδρυσε και λειτούργησε τα "Μεταλυκειακά Τμήματα" και αργότερα την "πρόσθετη εσωσχολική διδακτική βοήθεια".

Το 2ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης τελειώνει το Δεκέμβριο του 2000. Στο 3ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης προβλέπεται πάλι η Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, στην οποία μπορούμε να συμμετέχουμε με τον εξής τρόπο:

Να δοθούν χρήματα στην οικογένεια του μαθητή και αυτός να επιλέξει το φροντιστήριο στο οποίο θα ήθελε να παρακολουθήσει την πρόσθετη ενισχυτική διδασκαλία, όπως γίνεται με τους ασφαλισμένους στο ΙΚΑ και τα φαρμακεία».

Μήπως είναι πολύ τραβηγμένο να πούμε ότι οι κύριοι φροντιστές θεωρούν τους μαθητές και δη τους αδύνατους κάτι σαν αρρώστους που ζητούν θεραπεία. Μόνο που άρρωστοι δεν είναι οι μαθητές αλλά το εκπαιδευτικό σύστημα που είναι στενά συνδεδεμένο και καθρέφτης του άρρωστου κοινωνικού συστήματος. Και για να θυμηθούμε τον μεγάλο επαναστάτη- δάσκαλο Δ. Γληνό: «Σε μια κοινωνία που στηρίζεται στην εκμετάλλευση, τα παιδιά ξεχωρίζονται όπως και οι μεγάλοι, σε δύο κατηγορίες, σ' εκείνα που πρόκειται να αποτελέσουν τη συνέχεια της κυρίαρχης τάξης και σ' εκείνα που πρόκειται να αποτελέσουν το μεγάλο στρατό της δουλιάς που δεν πληρώνεται ολόκληρη».