«Επρεπε να μιλήσω για την Κούβα. Αλλά με ένα έργο που να είναι ταυτόχρονα πολιτικό και καλλιτεχνικό. Ανθρώπινα πολιτικό. Η ταινία υπερασπίζει τα δικαιώματα των Κουβανών στη ζωή. Το δικαίωμα στην Κούβα να ζήσει. Το δικαίωμα να υπάρχει σε μικρές κινηματογραφικές παραγωγές, όπως αυτή, και στη δυνατότητα να γίνεται κινηματογράφος! Υπερασπίζει το δικαίωμα των παιδιών της Κούβας να ακουστεί η φωνή τους και να προστατεύσουν τη ζωή τους. Η ταινία είναι μια ευκαιρία να προπαγανδιστεί η Κούβα τουριστικά, πολιτικά και κοινωνικά. Με ενθουσιάζει να βλέπω την αφίσα "Viva Cuba" με μεγάλα γράμματα. Είμαι ικανοποιημένος που εκφράζει τη χώρα μου.

Το 1976 ο πατέρας μου σκοτώθηκε σε ένα έγκλημα της CIA, μαζί με 72 αθώους ανθρώπους σε ένα πολιτικό αεροπλάνο της αεροπορικής εταιρίας της Κούβας. Είναι γνωστό ως "το έγκλημα του Μπαρμπάντος". Είναι αποδεδειγμένο ότι το έκανε η CIA. Οι δολοφόνοι αυτή τη στιγμή ζούνε στις ΗΠΑ και οι αρχές εκεί γνωρίζουν πως αυτοί είναι τρομοκράτες. Ετσι εμείς γνωρίζουμε την τρομοκρατία πολύ πριν πέσουν οι "δίδυμοι πύργοι". Παρόλο που ο πατέρας μου δεν μπορεί να δει αυτήν την ταινία, μέσα σε όλο αυτό τον κόσμο τον γεμάτο τρομοκρατία και καταστροφές, η ταινία είναι μια απάντηση για την αναζήτηση της ελπίδας: για το διαφορετικό, για το πιο μικρό, για το πόσο σημαντικό είναι να ακούμε τα παιδιά, για τη ζωή, την Κούβα και για έναν καλύτερο κόσμο».