Εικόνες και στιγμές ενός ταξιδιού - προσκυνήματός του, στον τόπο εξορίας πολλών αγωνιστών, τον Αϊ - Στράτη, μας δίνει με το γραπτό του ο παλιός ναυτεργάτης και λαϊκός ποιητής ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΡΛΑΣ, από το οποίο δημοσιεύουμε ορισμένα αποσπάσματα:

«Αϊ - Στράτης. Ενας τόπος και ένα όνομα που συνεπαίρνει, συγκινεί και προβληματίζει. Οπου κάθε κόκκος απ' το χώμα του ανακαλεί μνήμες και εμπεριέχει ιερότητα.

Μια κουκκίδα χαμένη στο αχανές του Βορειοανατολικού Αιγαίου. Που δέρνεται απ' όλους τους καιρούς. Και που πάνω του, γράφτηκε μια απ' τις πλέον ηρωικές, αλλά και τραγικές σε μεγαλείο σελίδες της σύγχρονης ιστορίας του λαϊκού προοδευτικού αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Εκεί, που ένα τμήμα κομμουνιστών έμεινε απομονωμένο, κυκλωμένο από μεγάλες δυνάμεις αδυσώπητου εχθρού, που, σαν απόφασή τους, είχαν την αποδεκάτιση αυτών των αγωνιστών. Για την εξόντωσή τους εργάστηκε συστηματικά η ελληνική Ασφάλεια, η γερμανική Γκεστάπο και ο αντιδραστικός κλήρος.

Τιμή και σέβας σ' αυτούς τους σύγχρονους Προμηθείς, που κράτησαν στους ώμους τους, σε κείνους τους δίσεκτους καιρούς, ιδανικά και αξίες σεβαστές της ζωής. Και που η λέξη, μόνο, αριστερός, σοσιαλιστής, κομμουνιστής, ριζοσπάστης, σήμαινε στερήσεις, εξορίες, καταδίκες, εκτελεστικό απόσπασμα. Και όμως, αυτοί οι ήρωες σήκωσαν πάνω τους τα όνειρα ενός λαού. Και πάνω από όλα κράτησαν την τιμή τους και την αξιοπρέπειά τους ακέραια, στέλνοντας από κείνον τον τόπο του μαρτυρίου ένα μήνυμα: «Οτι τα μεγάλα ιδανικά απαιτούν μεγάλες θυσίες και πυργώνουν με προσωπική και συνολική συνεισφορά».

Εκεί, οι: Κ. Γαβριηλίδης, Γ. Ρίτσος, Γ. Τσέκος, Δ. Κορνάρος, Κ. Καραπατάκης και τόσοι άλλοι λαϊκοί αγωνιστές, πέρασαν τη σκληρή δοκιμασία της εξορίας, με το μαρτύριο της πείνας, που πολλοί δεν άντεξαν και άφησαν την τελευταία τους πνοή, πάνω στο νησί του Αϊ - Στράτη.

Σε μια ώρα ιερής συγκίνησης, κι ενώ ο ήλιος άφηνε το κόκκινο φως του να χάνεται, η θάλασσα έστελνε τον απόηχό της και τα θυμάρια την υπέροχη μυρωδιά τους, νιώθοντας έναν κόμπο να στέκει στο λαιμό και να υγραίνονται τα μάτια, κατέθεσα πάνω στον τάφο τους λίγα άλικα τριαντάφυλλα, αλλά έδωσα και την υπόσχεση: Να μείνω πιστός στις αξίες που ακούν στο όνομα αρετή, αξιοπρέπεια και αγωνιστική συνεισφορά μέχρι το τέλος του καιρού...

Ηταν ένα οδοιπορικό μνήμης, ανάτασης και παρηγοριάς».