Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ασχολήθηκε: Με τα προβλήματα του παιδιού από τη γέννησή του, τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Με την προεφηβική ηλικία, οπότε αρχίζει πιο φανερά ο επηρεασμός από την κυρίαρχη ιδεολογία και προπαγάνδα, μέσα από το σχολείο και γενικότερα απ' όλα τα μέσα επηρεασμού και παραπλάνησης. Με τους μαθητές, τους σπουδαστές, τους φοιτητές, εκείνους που αναζητούν επαγγελματικό προσανατολισμό και ειδίκευση. Με τους νέους και τις νέες που περνάνε μιαν ιδιαίτερη καμπή στη ζωή τους, αναζητώντας δουλιά, κάνοντας τα πρώτα βήματα της οικογενειακής ζωής και της επαγγελματικής απασχόλησης.

Παίρνοντας υπόψη ότι η ένταξη στην παραγωγή γίνεται πιο δύσκολη, ασταθής και σε μεγαλύτερη ηλικία απ' ό,τι πριν, ότι έχει ανέβει το όριο ηλικίας που οι νέοι φτιάχνουν οικογένεια και αποκτούν παιδιά, ασχολήθηκε επίσης και με τις νεότερες ηλικίες μετά τα 30, δηλαδή τους νέους ανθρώπους έως 35 χρόνων.

Η Συνδιάσκεψη υπογραμμίζει την ανάγκη να κατανοηθεί από όλα τα καθοδηγητικά όργανα, ξεκινώντας από την ΚΕ έως την ΚΟΒ, ότι τα σύγχρονα προβλήματα της νεολαίας και του κινήματός της είναι ευθύνη πριν απ' όλα του Κόμματος. Οσο πιο υπεύθυνο γίνεται το ΚΚΕ απέναντι στη νεολαία και τα προβλήματά της, τόσο πιο ικανό και αποτελεσματικό θα γίνεται στην ιδεολογικοπολιτική καθοδήγηση της ΚΝΕ, στη δημιουργία προϋποθέσεων να παίξει αυτή το δικό της υπεύθυνο πρωτοπόρο ρόλο. Η ύπαρξη επαναστατικής οργάνωσης νεολαίας, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ, είναι απολύτως αναγκαία. Καμία άλλη νεολαιίστικη οργάνωση, όσο μαζική και ριζοσπαστική και να είναι, δεν μπορεί να την αντικαταστήσει ή να την υποκαταστήσει.

Το ΚΚΕ κατανοεί τις ιστορικές ευθύνες του απέναντι στους νέους, στις νέες των λαϊκών οικογενειών και στο κίνημα της νεολαίας. Το μέλλον της νεολαίας δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια των εκμεταλλευτών της εργατικής και λαϊκής οικογένειας, στις δυνάμεις του κεφαλαίου, στις δυνάμεις της σήψης, του αυταρχισμού και της καταστολής, του πολέμου. Οσο οι δυνάμεις αυτές θα κυριαρχούν στην οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου, η μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας δεν μπορεί να βρει λύση στα προβλήματά της. Να ζήσει τη ζωή που ονειρεύεται και, προπαντός, δικαιούται. Ο δρόμος για θετικές αλλαγές στη ζωή της νεολαίας, για συνολική ποιοτική αλλαγή, γίνεται ορατός στο βαθμό που η νεολαία, από την ίδια της την πείρα, θα θέσει ως στόχο να καταργήσει τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Η επικράτηση της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες αποτελεί ένα προσωρινό πισωγύρισμα. Το πρώτο εγχείρημα οικοδόμησης του σοσιαλισμού ήταν ένα πρωτόγνωρο κατόρθωμα.

Η νεολαία έχει συμφέρον, σε διάλογο με το ΚΚΕ, με όλους εκείνους που πονάνε για την υπόθεση του σοσιαλισμού, να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα από τα θετικά που ανέδειξε το νέο αυτό σύστημα. Να αντληθούν πολύτιμα διδάγματα από τα λάθη που έγιναν, με στόχο να βαδίσει μπροστά, και μόνο μπροστά, η ελληνική κοινωνία, στο σοσιαλισμό, στην κομμουνιστική προοπτική.

Η νεολαία, έχοντας την αίσθηση του καινούριου, πιο εύκολα αποδέχεται τις αλλαγές, έλκεται από το ρίσκο. Εχει την τάση να αναζητεί ιδεώδη και ιδανικά.

Οι νεολαιίστικες ιδιότητες δεν μπορούν από μόνες τους να γεννήσουν θετικά αποτελέσματα για την ίδια τη νεολαία και την κοινωνία, αν δε συνδεθούν με τον αγώνα κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, κατά της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής. Με την πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το πραγματικά καινοτόμο και ανατρεπτικό υπάρχει, δυναμώνει εκεί που αναπτύσσεται η ταξική πάλη, εκεί που αρχίζει η συνειδητή δράση για την αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας.

Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του και σε όλη την πορεία του, αναδείκνυε το καθήκον της δράσης του στη νεολαία, παράλληλα με την πρωτοβουλία του να διαμορφωθεί αυτοτελής οργανωτικά κομμουνιστική νεολαία, που δρα κάτω από την ιδεολογική και πολιτική ευθύνη του Κόμματος. Η ΟΚΝΕ, η ΚΝΕ, αλλά και οι πολιτικές οργανώσεις όπου συμμετείχαν ενεργά κομμουνιστές και αριστεροί νεολαίοι, όπως η ΕΠΟΝ, η Νεολαία της ΕΔΑ, η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, επιβεβαιώνουν τον αναντικατάστατο ρόλο του Κόμματος στον ευρύτερο αγώνα της νεολαίας. Μέσα από τις γραμμές των Οργανώσεων αυτών, αναπτύχθηκαν πρωτοβουλίες, έγιναν αγώνες, καταγράφηκαν κατακτήσεις και ηρωικές σελίδες. Καταβλήθηκαν αιματηρές θυσίες, που αποτελούν κορυφαίες σελίδες όχι μόνο του νεολαιίστικου, αλλά και του γενικότερου λαϊκού κινήματος.

Η ίδρυση της ΚΝΕ, το 1968, δικαίωσε την απόφαση του ΚΚΕ με την επαναλειτουργία του στην Ελλάδα, σε συνθήκες παρανομίας, ύστερα από τη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων το 1958.

Τα τελευταία 15 χρόνια, που σημαδεύτηκαν και σημαδεύονται ακόμα από τις συνέπειες της αντεπανάστασης και της προσωρινής υποχώρησης του εργατικού κινήματος, το ΚΚΕ πήρε πρωτοβουλίες και άνοιξε ζητήματα που αφορούσαν τα καίρια συμφέροντα και τα δικαιώματα της νεολαίας, αλλά και τον ίδιο τον προσανατολισμό της στις περίπλοκες νέες συνθήκες.

Αποδείχτηκε ο σύγχρονος φάρος προβολής και διάδοσης των ηρωικών παραδόσεων του λαού. Παρέμεινε αταλάντευτος υπερασπιστής του σοσιαλισμού, της κομμουνιστικής προοπτικής, αδιάλλακτος αντίπαλος του ιμπεριαλισμού, όταν όλοι, όχι μόνο τα παραδοσιακά στηρίγματά του, αλλά και οι νέοι σύμμαχοί του έσπευδαν να διαδώσουν στη νεολαία, με πρόσχημα τα λάθη που έγιναν στο σοσιαλισμό στην πρώτη και πρωτόγνωρη προσπάθεια για την οικοδόμησή του, ότι το μέλλον της είναι ο καπιταλισμός.

Το ΚΚΕ, παρά τις δυσκολίες που είχε όλα αυτά τα χρόνια, έκανε προσπάθειες, ώστε να φτάσει στη νεολαία η αλήθεια για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στα Βαλκάνια, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ. Ανέπτυξε την αλληλεγγύη απέναντι στους λαούς που δέχονται πλήγματα από την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Αντιπάλεψε τη διείσδυση και το πλιάτσικο σε βάρος των βαλκανικών λαών. Αναμετρήθηκε με τον εθνικισμό και το σοβινισμό, όταν όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου καλούσαν τη νεολαία να γεμίσει τις πλατείες με «άλλοθι» την ονομασία της ΠΓΔΜ.

Ανέλαβε πρωτοβουλίες ενημέρωσης, αλλά και αγώνα, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της νεολαίας στη μόρφωση και την εργασία. Τολμηρά και πειστικά έθεσε το ζήτημα του δημόσιου και δωρεάν ενιαίου υποχρεωτικού δωδεκάχρονου σχολείου βασικής γενικής παιδείας, της πάλης ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας με όλες τις μορφές που αυτή έχει πάρει, ανοιχτές και συγκαλυμμένες.

Οταν όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, στο όνομα του εκσυγχρονισμού και του εφικτού, νομιμοποιούσαν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, όταν έλεγαν ότι πρέπει να αλλάξει το ασφαλιστικό σύστημα, για να μη σηκώσει τάχα η νεολαία τα βάρη των προηγούμενων γενεών, το ΚΚΕ όχι μόνο δε δίστασε, αλλά, με αποφασιστικότητα, πήγε κόντρα στο ρεύμα. Αποκάλυψε τα ψέματα, την υποκρισία τόσο των ελληνικών κυβερνήσεων όσο και της ΕΕ. Πάνω απ' όλα έδειξε σταθερά, με αποδείξεις, τον ταξικό χαρακτήρα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, το πιο μεγάλο θύμα των οποίων είναι οι νέοι και οι γυναίκες που ανήκουν στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Με τα συνθήματα της απειθαρχίας και ανυπακοής άνοιξε το μεγάλο θέμα της πάλης για ριζικές αλλαγές. Αποτελεί επίσης προσφορά στη νεολαία η πλατιά ενημέρωση και δράση κατά της ΕΕ, η διαπάλη του Κόμματος με τα ιδεολογήματα του μονόδρομου, με τις επικίνδυνες απόψεις που ταυτίζουν την ενότητα των λαών της Ευρώπης με την ΕΕ.

Το ΚΚΕ αναδεικνύει τον ιδιαίτερο ρόλο που μπορεί να παίξει η νεολαία και το κίνημά της στην οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ), στον αγώνα για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία. Το νεολαιίστικο κίνημα αποτελεί ιδιαίτερη συνιστώσα του Μετώπου, και ένα στήριγμα της εξουσίας που θα προκύψει από την επιτυχημένη έκβαση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού αγώνα.

Το ΚΚΕ και θέλει και μπορεί να συμβάλει στον προσανατολισμό της νεολαίας στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, στην ανάπτυξη της αυτενέργειας και πρωτοβουλίας της, γιατί διαθέτει επιστημονικά τεκμηριωμένη θεωρία και μεθοδολογία προσανατολισμού. Γιατί απαντά στο ζήτημα της σχέσης, της ανάπτυξης του νέου με την ανάπτυξη όλης της κοινωνίας.

Το ΚΚΕ έχει ταυτόχρονα συναίσθηση ότι η δράση του πρέπει να γίνει πιο ριζοσπαστική, ανατρεπτική και καινοτόμα, όσον αφορά στα προβλήματα, στην οργάνωση και την πολιτικοποίηση της νεολαίας. Είναι περήφανο για ό,τι έκανε έως σήμερα. Νιώθει σήμερα περισσότερο έτοιμο και έμπειρο από ό,τι πριν. Ομως κατανοεί βαθιά ότι πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη ποιότητα η δράση του για τα προβλήματα της νεολαίας, να ξεπεράσει αδυναμίες και ελλείψεις που παραμένουν.

Πρώτη και βασική προϋπόθεση είναι να ξεπεράσει τις αδυναμίες και ελλείψεις, που εντόπισε το 17ο Συνέδριο, και τις οποίες συνόψισε σε προβλήματα βαθιάς αφομοίωσης της στρατηγικής του, στην ικανότητα εξειδίκευσης και προσαρμογής, στην ενιαία αντίληψη για το πώς αυτή προωθείται στις σημερινές συνθήκες. Αν το κομματικό δυναμικό, ξεκινώντας από την ΚΕ, αναμετρηθεί με επιτυχία με τα προβλήματα που εντόπισε το συνέδριο, θα έχει ήδη κάνει ένα σοβαρό βήμα και στη δράση του για τα προβλήματα της νεολαίας.

Μια δεύτερη βασική προϋπόθεση είναι να εξειδικεύσει με μεγαλύτερη επάρκεια τη γενική στρατηγική του στο χώρο της νεολαίας και των νέων ηλικιών γενικότερα. Να αναπτύξει περισσότερες πρωτοβουλίες και να επεξεργαστεί σύγχρονες θέσεις για προβλήματα που αφορούν τη νεολαία.

Να διαδώσει πλατιά στη νεολαία το Πρόγραμμα και την ιδεολογία του, την πολιτική του πρόταση για το ΑΑΔΜ και το ρόλο της νεολαίας σ' αυτό.

Στις σημερινές συνθήκες, η πρωτοποριακή δράση του Κόμματος στη νεολαία και η καθοδηγητική βοήθεια στην ΚΝΕ αποκτούν επείγοντα και επιτακτικό χαρακτήρα, καθίστανται δηλαδή πιο σημαντικό πρόβλημα από κάθε άλλη φορά. Η ανάγκη να δυναμώσει ποσοτικά και ποιοτικά το Κόμμα, να εξασφαλιστεί στο αμέσως επόμενο διάστημα η ανανέωση των γραμμών του με νέο αίμα, ιδιαίτερα από την εργατική τάξη και τις νέες ηλικίες, είναι σήμερα κάτι παραπάνω από ζωτική.

Το ΚΚΕ επιδιώκει να βελτιώσει, να δυναμώσει τη διεθνιστική δράση του για τα προβλήματα του παιδιού και της νεολαίας. Για την ορμητική ανάπτυξη της νεολαιίστικης δράσης, με κύριο μέτωπο πάλης κατά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας και προοπτική τη σοσιαλιστική, την κομμουνιστική κοινωνία.

Διακόσια έντεκα εκατομμύρια παιδιά, ηλικίας από 5 έως και 15 ετών, εργάζονται υπό καθεστώς πλήρους απασχόλησης. Δεν υπολογίζονται τα παιδιά από 5 έως 15 χρόνων που εργάζονται περιστασιακά ή δεν καταγράφονται από τις υπηρεσίες στις στατιστικές.

Η αύξηση της παιδικής πορνείας, στην υπηρεσία της οποίας έχουν τεθεί οι σύγχρονες νέες τεχνολογίες, το Διαδίκτυο, δεν είναι σύμπτωμα ηθικού κατήφορου κάποιων ανθρώπων, κάποιων κυκλωμάτων. Είναι αδιάψευστος μάρτυρας για τη σήψη του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η μάστιγα των ναρκωτικών είναι επίσης η εικόνα μιας κοινωνίας που σαπίζει.

Η πραγματική καινοτομία και ο εκσυγχρονισμός είναι αδιαχώριστα από την πάλη κατά του καπιταλισμού, από την πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Με βάση την ταξική διάρθρωση της ελληνικής καπιταλιστικής κοινωνίας, τις γενικότερες τάσεις, το μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας προέρχεται, ανήκει ή προσεγγίζει τη σύγχρονη εργατική τάξη.

Τα παιδιά της εργατικής οικογένειας στο μεγαλύτερο μέρος τους ως εργαζόμενα θα ενταχθούν στη σύγχρονη εργατική τάξη. Η γενική τάση είναι σαφής: Αυξάνεται γοργά το ποσοστό της μισθωτής εργασίας, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας ανήκει στην εργατική τάξη. Οι νέοι εργατοϋπάλληλοι αποτελούν το βασικό πυρήνα για την ενίσχυση του ταξικού κινήματος, για την άσκηση θετικής επίδρασης στους προσανατολισμούς της νεολαίας γενικότερα. Ενα άλλο μέρος της νεολαίας ανήκει στα κατώτερα τμήματα των μεσαίων στρωμάτων της πόλης, στη μικρομεσαία αγροτιά, στη νεολαία της υπαίθρου. Εννοείται ότι ένα μέρος επίσης της νεολαίας ανήκει στην αστική τάξη, στα ανώτερα τμήματα των μεσαίων στρωμάτων. Επομένως, η δράση μας στη νεολαία έχει κοινωνικοταξικά χαρακτηριστικά. Γι' αυτό και η κατεύθυνση είναι η δράση στη νεολαία να ενταχθεί στο κίνημα της εργατικής τάξης, στο κίνημα των αυτοαπασχολουμένων, της αγροτιάς.

Οι νέοι και οι νέες εργατικής προέλευσης που δεν εργάζονται, και βρίσκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία, πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μέλη της εργατικής οικογένειας.

Η κοινωνικοταξική διάρθρωση της νεολαίας δεν πρέπει να μας οδηγήσει να παραγνωρίσουμε και ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά που προκύπτουν από το νεαρό της ηλικίας. Το κύριο και βασικό χαρακτηριστικό είναι η μεταβατικότητα και κινητικότητα, όσον αφορά στους προσανατολισμούς της. Η αστάθεια και ρευστότητα που τη χαρακτηρίζουν. Ορισμένα χαρακτηριστικά στην ψυχολογία, στις αναζητήσεις, στον τρόπο ζωής. Η γενίκευση αυτή βεβαίως δεν είναι απόλυτη.

Η μεταβατικότητα και ρευστότητα δεν εμφανίζονται με απόλυτο τρόπο. Οι νέοι που εργάζονται από μικρή σχετικά ηλικία δεν έχουν ακριβώς την ίδια ψυχολογία με τους μη εργαζόμενους φοιτητές και σπουδαστές. Διαφορές υπάρχουν ως προς την ψυχολογία ανάμεσα στους νέους που αναζητούν δουλιά για πρώτη φορά, που δε βρίσκουν και στους νέους που πέρασαν στην ανεργία. Διαφορές υπάρχουν ανάμεσα στους νέους των μεγάλων αστικών κέντρων και της υπαίθρου. Παρ' όλα αυτά, δεν πρέπει να υποτιμώνται τα λεγόμενα ηλικιακά χαρακτηριστικά, όταν μάλιστα το καπιταλιστικό σύστημα έχει βρει τους μηχανισμούς και τους τρόπους να διοχετεύει κοινούς κώδικες συμπεριφοράς σε νέους που ανήκουν σε διαφορετική τάξη και κοινωνικό στρώμα.

Ολα τα παραπάνω συνεπάγονται εξειδίκευση της γενικής μας πολιτικής κατά κατηγορία νεολαίας, ώστε να διαμορφώνεται σε όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή, σε τελευταία ανάλυση, αντικαπιταλιστική συνείδηση.

Το ΚΚΕ βλέπει τη δράση του στη νεολαία, ιδιαίτερα την εργατική, ως αναπόσπαστο στοιχείο της δουλιάς στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ. Η νεολαία θα παίξει δραστήριο ρόλο στον αγώνα για το σοσιαλισμό και την οικοδόμησή του.

Τα αστικά πολιτικά κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, από τη φύση και το χαρακτήρα τους, αντιστρατεύονται τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας της νεολαίας που ανήκει στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, τόσο με τη γενική τους πολιτική όσο και με την επεξεργασμένη πολιτική τους για το παιδί και τις νέες ηλικίες. Τα κόμματα της ενσωμάτωσης που δεν αμφισβητούν τη γενική στρατηγική που υπηρετεί το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά προβάλλουν τη γραμμή της ελάχιστης αντίστασης, όπως ο ΣΥΝ, δεν μπορούν να εγγυηθούν, με το πρόγραμμα και την πολιτική τους, την ικανοποίηση και τη ριζική λύση των προβλημάτων της νεολαίας.

Η εμβάθυνση στο ζήτημα αυτό δεν αφορά αυτή καθαυτή τη νεολαία και τα διάφορα τμήματά της. Αφορά τη συνεξέταση του προβλήματος με την όλη εξέλιξη του ελληνικού καπιταλισμού τα τελευταία 15 χρόνια. Και ακόμα ευρύτερα, από την πτώση της χούντας και μετά, οπότε επιταχύνεται η πορεία ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΟΚ και στη συνέχεια στην ΕΕ, και σε συνδυασμό με τη θέση της Ελλάδας στο καπιταλιστικό σύστημα. Ζητήματα για τα οποία θα εμβαθύνει το Κόμμα, με βάση και τις ιδιαίτερες μελέτες που αποφάσισε το 17ο Συνέδριο. Τα θέματα θα φωτιστούν και μέσα από συμπεράσματα από τη δράση των κομμουνιστικών κομμάτων εξουσίας στις χώρες όπου οικοδομήθηκε και στη συνέχεια ανατράπηκε ο σοσιαλισμός, στα πλαίσια της μελέτης που θα συνεχίσει το Κόμμα, με βάση την απόφαση του 17ου Συνεδρίου.

Και με τα έως τώρα δεδομένα, το Κόμμα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα γενικά προβλήματα και ιδιαίτερα την προσαρμογή της δράσης του στη νεολαία και στις νεότερες γενικά ηλικίες, παίρνοντας υπόψη ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχουν συγκεκριμένοι παράγοντες που έδρασαν, και δρουν ακόμα, ανασταλτικά στη νεολαιίστικη αφύπνιση, στην πολιτικοποίηση και οργάνωση της νεολαίας. Πέρα και ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που προστέθηκαν την τελευταία 15ετία, βασικό όπλο του ΚΚΕ για την επικοινωνία και την επίδραση στη νεολαία αποτελούν η κοσμοθεωρία και ιδεολογία του, το Πρόγραμμα και η στρατηγική του, ο αγώνας για το σοσιαλισμό, την κομμουνιστική προοπτική.

Μέσω της εργασιακής περιπλάνησης, των ατομικών συμβάσεων εργασίας, της μερικής προσωρινής απασχόλησης, παρεμποδίζεται η ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης της νεολαίας. Επιχειρείται από τα πρώτα μαθητικά χρόνια να δηλητηριαστεί από τον αντικομμουνισμό, τον εθνικισμό και τον ιμπεριαλιστικό κοσμοπολιτισμό. Να εθιστεί η νεολαία στον πόλεμο, στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, στον εκβιασμό. Να εδραιωθεί ο ατομισμός, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους νέους για την επιβίωση. Να ενστερνιστεί το «ο θάνατός σου η ζωή μου».

Πλήθος ιδεολογημάτων παράγονται, συντηρούνται και αναπαράγονται από τους μηχανισμούς της: «Δε φταίει το σύστημα, φταίει η παραβίαση των νόμων, των ρυθμίσεων, των κανόνων. Φταίνε τα πρόσωπα που παραβιάζουν τους θεσμούς». Ανάλογα επικίνδυνα είναι και τα ιδεολογήματα περί της ελευθερίας στον καπιταλισμό, περί των ευκαιριών που παρέχει στους ικανούς και εργατικούς. Τα τελευταία χρόνια, οι νέοι εργαζόμενοι, η νεολαία γενικά, γίνονται ιδιαίτερος στόχος με τα συνθήματα της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας, της αύξησης της «εθνικής πίτας». Η κατάρτιση και επανακατάρτιση εμφανίζονται ως μέσα για τη βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων νέων, το κλειδί για τη δήθεν ασφάλεια που μπορεί να του παρέχει το καπιταλιστικό σύστημα.

Το αστικό σύστημα παγιδεύει τη νεολαία με τη λεγόμενη πολιτική κοινωνικής πρόνοιας, με τον εθελοντισμό και τη δήθεν κοινωνική αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους.

Σε τελευταία ανάλυση, το σύγχρονο μοντέλο του νέου ανθρώπου είναι το μοντέλο του ανθρώπου, που δεν πιστεύει στη δύναμη της ταξικής πάλης, στη δύναμη των επιστημονικών ιδεών, αλλά στις δοξασίες, στις ιδέες της ταξικής υποταγής. Νεολαιίστικο κίνημα ενωμένο και ρωμαλέο μπορεί να υπάρξει, όταν η πάλη για τα προβλήματα είναι στενά συνδυασμένη με την πάλη κατά της χειραγώγησης. Ο καπιταλισμός φαίνεται ισχυρότερος από ό,τι πραγματικά είναι, γιατί, πέρα από τους κλασικούς μηχανισμούς βίας και καταστολής, έχει αναγάγει σε επιστήμη και τη χειραγώγηση.

• Η εργασιακή διαδικασία παραμένει ο αναντικατάστατος χώρος που δίνει γνώση και πείρα για τη συνειδητοποίηση της νεολαίας. Εκεί ο νέος και η νέα μπορούν να καταλάβουν τη μαρξιστική θέση ότι η μηχανή καθεαυτή ελαττώνει το χρόνο εργασίας, ενώ η καπιταλιστική χρησιμοποίησή της μεγαλώνει την εργάσιμη μέρα. Η μηχανή ελαφρύνει την εργασία, η καπιταλιστική χρησιμοποίησή της μεγαλώνει την εντατικοποίηση. Η μηχανή είναι η νίκη της ανθρώπινης εργασίας και το μέσο για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τους φυσικούς καταναγκασμούς, η καπιταλιστική όμως χρησιμοποίησή της υποδουλώνει τον άνθρωπο.
• Το σχολείο, από τα πρώτα βήματα έως το πανεπιστήμιο, διαπαιδαγωγεί τη νεολαία να σκέπτεται ανορθολογικά, με αποσπασματικές γνώσεις, χωρίς επιστημονική μεθοδολογία. Της δημιουργεί στρεβλή εικόνα για τη μισθωτή εργασία, το ρόλο του εργαζομένου, την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας, την πάλη των τάξεων, τις νομοτέλειες κίνησης της κοινωνίας. Το σχολείο, η εκπαίδευση, ως σύστημα, δεν ασκούν αρνητική επίδραση μόνο μέσω του περιεχομένου της μόρφωσης, αλλά και με όλη τη λειτουργία τους, καθώς και με τους νέους μηχανισμούς ενσωμάτωσης, που επιδιώκουν την ενεργητική συμμετοχή εκπαιδευτικών, των υπαλλήλων του κρατικού μηχανισμού. Με την άμεση ανάμειξη στην εκπαιδευτική διαδικασία, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, των επιχειρηματιών και καπιταλιστικών ιδρυμάτων. Καθημερινά πολλαπλασιάζονται τα φαινόμενα, επιχειρηματίες να παρεμβαίνουν στο εκπαιδευτικό έργο, με πολλές μορφές, άμεσες ή και μέσω χορηγιών. Το σύστημα αξιολόγησης, που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν επεξεργαστεί με βάση και τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις, θα παίξει πιο αρνητικό ρόλο στο περιεχόμενο της μόρφωσης και στη ζωή του εκπαιδευόμενου παιδιού και νέου.
• Η οικογένεια και το οικογενειακό περιβάλλον, ο κοινωνικός και φιλικός περίγυρος, σε συνθήκες υποχώρησης του κινήματος και προσωρινής ήττας των επαναστατικών δυνάμεων, παρεμβάλλουν, στον έναν ή τον άλλο βαθμό, εμπόδια στις δυνατότητες που εμφανίζονται στους κόλπους του καπιταλιστικού συστήματος να συνειδητοποιηθεί ταξικά ο νέος και να χειραφετηθεί. Η ίδια η οικογένεια διαμορφώνει αντιλήψεις από τους εργοδοτικούς και κρατικούς ή υποτιθέμενους μη κρατικούς μηχανισμούς, από τους ευρωενωσιακούς επίσης, και με τη σειρά της γίνεται φορέας μετάδοσης των αντιλήψεων και πρακτικών της συναίνεσης, της υποταγής, της συμφιλίωσης με το σύστημα.

Ενα μικρό μέρος των παιδιών, κάτω από τη θετική επίδραση οικογενειών που έχουν προσχωρήσει στην ταξική πάλη, στον πολιτικό αγώνα κατά της αντιδραστικής πολιτικής, στον αγώνα με αντιμονοπωλιακούς αντιιμπεριαλιστικούς στόχους, έχει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσει τη σημασία του αγώνα. Η πλειοψηφία όμως των παιδιών και νέων, που εργάζονται κάτω από την πιεστική ανάγκη της επιβίωσης, δεν έχει εμπειρία. Λόγω ηλικίας, δε γνωρίζουν, ειδικά σήμερα, πώς και ποιες κατακτήσεις έχει αποσπάσει η εργατική τάξη. Δεν έχουν γνωρίσει το ρόλο του σοσιαλιστικού συστήματος και την υπεροχή του έναντι του καπιταλιστικού.

• Βαθιά αντιδραστική επίδραση ασκεί στο παιδί και το νέο και ο ρόλος των MME και, γενικότερα, ό,τι αποκαλείται «βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου».

Τα αστικά κόμματα εξουσίας, αλλά και διάφορα άλλα μελετητικά κέντρα, αναφέρουν ως βασικό και καθοριστικό παράγοντα διαμόρφωσης της συνείδησης της νεολαίας το ρόλο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ). Από αυτήν την αφετηρία ορισμένοι κάνουν προτάσεις βελτίωσής τους, ώστε να αντιμετωπίσουν ορισμένα αρνητικά φαινόμενα. Τα ΜΜΕ ασκούν μεν αρνητική επίδραση, δεν αποτελούν όμως τον κυρίαρχο, πολύ περισσότερο τον βαρύνοντα, παράγοντα στη διαμόρφωση της νεανικής συνείδησης. Μεγαλύτερη επίδραση ασκούν στις ηλικίες έως 10 και 15 χρόνων. Από το όριο αυτό και πάνω, οι νέοι και οι νέες δεν έχουν ούτε τον απαιτούμενο χρόνο για καθήλωση μπροστά στην οθόνη.

• Επίσης, η επεξεργασμένη παρέμβαση της Εκκλησίας, που προσαρμόζεται στις σημερινές συνθήκες, παίρνοντας υπόψη τα ενδιαφέροντα και τις τάσεις που καλλιεργεί το καπιταλιστικό σύστημα στη νεολαία.
• Οι Ενοπλες Δυνάμεις, μέσω της στρατιωτικής θητείας, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που πιο καθαρά έχουν κύριο προσανατολισμό τους την υπηρέτηση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του πολέμου. Η συγκρότηση μισθοφορικού στρατού και η αναγόρευση της θητείας σε επάγγελμα.
• Ανάλογη επίδραση ασκούν τα Σώματα Ασφαλείας.
• Ο ρόλος της Δικαιοσύνης αποκαλύπτεται, επίσης, επικίνδυνος για τον αγώνα της νεολαίας. Με τις αποφάσεις που κηρύττουν παράνομη την απεργία, με τις διώξεις κατά των αγωνιζόμενων μαθητών, με την ατιμωρησία της εργοδοσίας που καταστρατηγεί ωμά και αυτή την ισχνή και υπό αμφισβήτηση εργατική νομοθεσία, όσον αφορά στα δικαιώματα της νεολαίας και των ανήλικων εργαζόμενων.
• Αυξανόμενη είναι η επίδραση των εργοδοτικών μηχανισμών, που διεισδύουν στον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Επιδιώκουν να διευρύνουν τη βάση ανοχής προς την πολιτική και πρακτική τους, στο όνομα των προσφερόμενων «υπηρεσιών» προς τη νεολαία, για τις οποίες υπάρχει και οικονομική επιβάρυνση.
• Εκατοντάδες μηχανισμοί είτε αμιγώς εργοδοτικοί είτε κυβερνητικοί - κρατικοί, ευρωενωσιακοί, συνδικαλιστικοί, αυτοτελώς ή σε συνεργασία και αλληλεξάρτηση, δρουν και με στόχο τη χειραγώγηση της εργαζόμενης νεολαίας.

Τέτοιοι μηχανισμοί χειραγώγησης, αποπροσανατολισμού είναι: Τα εκτεταμένα προγράμματα «νεανικής επιχειρηματικότητας», που υλοποιεί η Γραμματεία της Νέας Γενιάς. Τα εκτεταμένα διακρατικά προγράμματα της ΕΕ στην υλοποίηση των οποίων παίρνουν μέρος 100άδες φορείς της. Προγράμματα με ιδεολογικοπολιτικό περιεχόμενο για την ενσωμάτωση στο σύστημα γίνονται ακόμα με ταμπέλα πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκπαιδευτικές και αθλητικές. Τα τελευταία χρόνια, στα πλαίσια των αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία, με το σύνθημα της σύνδεσής της με την αγορά, δηλαδή με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, πραγματοποιούνται κοινά εκπαιδευτικά προγράμματα, ημερίδες και συμπόσια στα οποία παίρνουν ενεργό μέρος επιχειρηματίες. Αυτά τα δήθεν εκπαιδευτικά προγράμματα επεκτείνονται στα λύκεια και τα γυμνάσια.

Η αστική πολιτική, ανεξάρτητα πώς προωθήθηκε από τις διαφορετικές κυβερνήσεις των αστικών κομμάτων, έχει στόχο να καθορίσει τους πνευματικούς προσανατολισμούς του παιδιού, όσο γίνεται νωρίτερα, από το νηπιαγωγείο. Υποβιβάζει τη μόρφωση σε επιφανειακή αποσπασματική γνώση. Προσφέροντας τάχα μεγαλύτερη ενημέρωση, δεν καλλιεργεί τη δίψα για γνώση. Αντίθετα, τη διαβρώνει, τη σκοτώνει. Καλλιεργώντας την καταναλωτική διάθεση, οδηγεί στην αντιπαράθεση της κατανάλωσης υλικών αγαθών προς τα πνευματικά.

Με τους νόμους που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια με τις επιλογές που προωθεί η ΝΔ, γίνεται πιο συστηματική η παρέμβαση του δημοτικού σχολείου στη δημιουργία των όρων για πλύση εγκεφάλου υπέρ της αστικής προπαγάνδας. Βασική διαπαιδαγωγητική αρχή είναι η «κατασκευή» νέων υποταγμένων και πειθαρχημένων στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος.

Η αστική τάξη, με πολιτικούς εκπροσώπους της τα φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, και με πολιτικό δεκανίκι τον οπορτουνισμό, που επιδιώκει την αναζωογόνησή του, επιχειρεί όχι απλά να επηρεάσει με ιδεολογήματα και επιχειρήματα τη νεολαία. Επιδιώκει να της διαμορφώσει ένα είδος «κοσμοαντίληψης», με βάση την οποία να λειτουργεί παντού: Στην εργασία, στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, στον ελεύθερο χρόνο, ακόμα και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Το στοιχείο της διαπαιδαγώγησης στην αποδοχή του καπιταλιστικού συστήματος διαπερνά όλες τις μορφές της πολιτιστικής παρέμβασης της αστικής τάξης, και στον αθλητισμό κλπ. Διευρύνονται και βαθαίνουν οι αντιδραστικές, ανορθολογικές και ανοιχτές αντικομμουνιστικές αντιλήψεις και θεωρίες ως στοιχείο της Εκπαίδευσης και γενικότερα της Παιδαγωγικής. Ο πνευματικός πολιτισμός, οι Καλές Τέχνες και οι συναφείς με αυτές επιστήμες εντάσσονται πολύ πιο βαθιά στην πολιτική της εμπορευματοποίησης - ιδιωτικοποίησης, στην αποδοχή του καπιταλιστικού συστήματος, στην ιδεολογική και γενικότερα στην πνευματική υποδούλωση των λαών.

Είτε πρόκειται για τις γενικές κατευθύνσεις της Λισαβόνας, είτε της Συνόδου της Μπολόνια, είτε της Πράγας, η εκπαιδευτική και παιδαγωγική πολιτική προωθεί επιθετικά, τις απαιτήσεις του κεφαλαίου και των διακρατικών καπιταλιστικών ενώσεων σήμερα.

Οι κατευθύνσεις της Συνόδου των υπουργών Παιδείας στο Μπέργκεν προχωρούν σε πιο συγκεκριμένες εξειδικεύσεις, πιο αποκαλυπτικές όσον αφορά στους γενικούς αντιδραστικούς ταξικούς στόχους της ΕΕ στο χώρο της Παιδείας και ειδικότερα στα πανεπιστήμια, μέσω των οποίων θα διαφοροποιηθεί ταξικά προς το χειρότερο το εκπαιδευτικό σύστημα. Ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός εκδηλώνεται πιο καθαρά στους στόχους της Παιδείας, αποδεικνύοντας πανηγυρικά πόσο δίκαιο είχε ο Λένιν, όταν αποκαλούσε την Παιδεία όργανο ταξικής κυριαρχίας. Βασικός στόχος είναι η πιο βαθιά διαπλοκή των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των πανεπιστημίων, η πλήρης υποταγή των δεύτερων στην καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα και στην προσπάθεια να γίνει πιο φθηνή και ευκίνητη η εργατική δύναμη.

Καταργείται, επίσημα και πανηγυρικά, το διακηρυγμένο καθολικό δικαίωμα στη γενική μόρφωση, στο ενιαίο σχολείο, η σύνδεση της μόρφωσης με γενικότερους κοινωνικούς στόχους. Τα παιδιά της εργατικής τάξης έχουν τα πιο κουτσουρεμένα δικαιώματα στη μόρφωση. Τα παιδιά των εργατών προσανατολίζονται για το ρόλο της φτηνής εργατικής δύναμης, ενώ των καπιταλιστών για το ρόλο των διευθυνόντων, των εκλεκτών και κυρίαρχων της κοινωνίας.

Η σύγχρονη εκπαιδευτική πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων θέτει πιο ανοιχτούς ταξικούς φραγμούς και ιδεολογικούς στόχους με τη θεσμοθέτηση μέτρων όπως: Το διαφοροποιημένο τοπικό σχολείο μέσα από την «ευέλικτη ζώνη», το ολοήμερο κ.ά., η ένταξη στην Ανώτατη Παιδεία ιδιωτικών κέντρων κατάρτισης, η διάσπαση των ανώτατων σπουδών σε κύκλους, η υποκατάσταση του επιστημονικού αντικείμενου με διάσπαρτες μαθήσεις για τις ευκαιριακές ανάγκες της «αγοράς» μέσα από το σύστημα των πιστωτικών μονάδων, η εισβολή των επιχειρηματιών - «χορηγών» στην εκπαίδευση. Τα μέτρα αυτά οδηγούν στην πλήρη ακύρωση της επιστημονικής μόρφωσης, στον υποβιβασμό της σε μια στενή απαξιωμένη «κατάρτιση».

Η αστική οικονομία και η αντίστοιχη διδασκαλία στα δημοτικά σχολεία, στο γυμνάσιο - λύκειο και στα ΑΕΙ - ΤΕΙ θέτουν εμπόδια και αποπροσανατολίζουν τη νεολαία από την επιστημονική αλήθεια για την καπιταλιστική παραγωγή, για τους νόμους που διέπουν την κίνηση της καπιταλιστικής οικονομίας.

Το ποσοστό των συνδικαλισμένων νεολαίων είναι 10,6%. Πολύ μικρά έως ανύπαρκτα είναι τα ποσοστά των συνδικαλισμένων νέων, οι οποίοι δουλεύουν και σπουδάζουν ταυτόχρονα. Των νέων που παρακολουθούν τεχνικές σχολές και εργάζονται. Των άνεργων νέων, των νέων που εργάζονται με ελαστικές μορφές και μερική απασχόληση. Σε κλάδους που απασχολούν νέους, όπως το Εμπόριο, ο Επισιτισμός, ο Τουρισμός, οι Κατασκευές, η Εκπαίδευση, η Υγεία, ο Αγροτικός Τομέας, τα ποσοστά είναι ιδιαίτερα μικρά. Αν και σχεδόν όλες οι δευτεροβάθμιες οργανώσεις, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα έχουν επιτροπές νέων, είναι άμαζες. Πιο μαζικές σχετικά και δραστήριες, όμως πίσω από τις ανάγκες, είναι οι επιτροπές νέων που έχουν ιδρύσει ταξικά σωματεία.

Γενικό συμπέρασμα είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία της εργαζόμενης νεολαίας βρίσκεται έξω από τις δομές του συνδικαλιστικού κινήματος. Το πρόβλημα εμφανίζεται οξυμένο σήμερα και λόγω της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων που ίσχυαν, με την επιβολή των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της μερικής απασχόλησης, της κινητικότητας, της εργασιακής περιπλάνησης. Το 50% των νέων κάτω των 30 χρόνων έχουν δουλέψει σε καθεστώς «μαύρης» εργασίας. Υπάρχουν, επίσης, κλάδοι, οι οποίοι απασχολούν νεολαία που δεν έχουν συνδικαλιστική κάλυψη, όπως είναι οι νέοι τομείς στις τηλεπικοινωνίες, οι ταχυμεταφορές, οι νέες τεχνολογίες.

Οι νέοι που εγκαταλείπουν το σχολείο για να εργαστούν, σήμερα, φθάνουν το 16,10% του συνόλου της νεολαίας που σπουδάζει. Δουλεύουν στις πιο πρόχειρες και δύσκολες δουλιές, οι περισσότεροι ανασφάλιστοι και με ελάχιστες αμοιβές. Τα παιδιά αυτά εκτοπίζονται πιο εύκολα από την παραγωγική διαδικασία, γιατί δεν έχουν εφόδια, σε συνδυασμό με το ότι ουσιαστικά τούς αναγνωρίζονται ελάχιστα δικαιώματα στην πράξη. Το νέο πλέγμα των εργασιακών σχέσεων με τη μορφή της «απασχολησιμότητας» προσθέτει νέα εμπόδια στην ανάπτυξη της συνδικαλιστικής συνείδησης και οργάνωσης των νέων εργαζομένων.

Οι νέοι που σπουδάζουν και εργάζονται, ταυτόχρονα, κατά κανόνα εργάζονται ορισμένες ώρες τη μέρα, σε συνθήκες «μαύρης» εργασίας, είναι ανασφάλιστοι, με χαμηλότατες αποδοχές, εκτεθειμένοι σε λειψά μέτρα προστασίας, με ελάχιστο ημερομίσθιο και όταν τελειώσουν την εκπαίδευση, εγκαταλείπουν αυτήν την εργασία.

Οι ταξικές επιλογές των κυβερνήσεων ήταν απολύτως εναρμονισμένες και συμμορφωμένες με τις επιλογές και τους σχεδιασμούς της ΕΕ. Η ηλικιακή ανανέωση με τα προγράμματα έως το 1999 και με τα αντίστοιχα του 2000 - 2005 δεν ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των φτωχών νέων αγροτών, των παιδιών της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Η λεγόμενη επιχειρηματικότητα για τους νέους αγρότες και αγρότισσες, που προβάλλει η ΕΕ, πρέπει να αποκαλυφθεί πλήρως και να αντιμετωπιστεί. Η ΕΕ, με τις στρατηγικές της επιλογές, επιδιώκει να υπερισχύσουν αγρότες επιχειρηματίες νέοι σε ηλικία, για να υπάρχουν οι βιολογικές προϋποθέσεις, ώστε να αποσβεστούν οι επενδύσεις για τις νέες γεωργικές τεχνολογίες που μειώνουν το κόστος παραγωγής και ανεβάζουν τα κέρδη.

Αυτό αποκαλύπτεται από τις προϋποθέσεις που θεσπίζει για την ένταξη των νέων αγροτών στα προγράμματα της ΕΕ και από το ύψος των κινήτρων που καθορίζει. Κριτήριο έχει το μέγεθος της εκμετάλλευσης. Αρα το πρόγραμμα αφορά σε εκείνο το τμήμα των νέων αγροτών, οι οποίοι μπορούν να οργανώσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα αγροτική εκμετάλλευση πολύ μεγαλύτερη του μέσου όρου που ισχύει κατά προϊόν, για να μπορέσει να επιβιώσει με τις λιγότερες επιδοτήσεις. Οι προϋποθέσεις αποκλείουν από χέρι τους νέους αγρότες, που οι εκμεταλλεύσεις τους κινούνται στα επίπεδα του σημερινού μέσου όρου.

Τα αδιέξοδα για τους νέους αγρότες μεγαλώνουν με την όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων που πλήττουν ιδιαίτερα τους νέους της υπαίθρου. Για τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των νέων στην ύπαιθρο δεν υπάρχει διέξοδος. Είναι φανερή η έλλειψη πολιτιστικών και αθλητικών υποδομών.

Η γήρανση του αγροτικού πληθυσμού είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα σε τέτοιες συνθήκες.

Νέες μικρομεσαίες επιχειρήσεις μπορεί να ξεφυτρώνουν εδώ και εκεί, ως αποτέλεσμα των εργατικών απολύσεων, της ανεργίας, της ανασφάλειας. Σε σύγκριση με το παρελθόν, έχει μικρύνει πολύ ο μέσος όρος επιβίωσης των νέων επιχειρήσεων, άρα και των αυτοαπασχολούμενων. Νέοι άνθρωποι αναζητούν συμπληρωματικό εισόδημα για την οικογένειά τους, με την ίδρυση μικρών επιχειρήσεων. Οι νέοι αυτοαπασχολούμενοι, ξεκινώντας με όνειρα και φιλοδοξίες, τελικά βρίσκονται, στο μεγαλύτερο μέρος, δέσμιοι δανείων, κάτω από την ασφυκτική πίεση των μονοπωλίων, που διεισδύουν παντού και με μικρές ευέλικτες μονάδες.

Η κοπέλα μπορεί σήμερα να απολαμβάνει δικαιώματα, που πριν από πολλά χρόνια ήταν απρόσιτα στις γυναίκες. Μπορεί να έχει πιο ελεύθερο τρόπο ζωής. Είναι δικαιώματα πολύ λιγότερα από αυτά που της ανήκουν και απέχουν από την πραγματική ισοτιμία. Κάθε βήμα που κάνει σήμερα η νέα γυναίκα, για να ανταποκρίνεται στους πολλαπλούς ρόλους που έχει, να μπορεί να μορφώνεται και να δουλεύει, συνοδεύεται από σημαντικό προσωπικό κόστος, από προσωπικές θυσίες.

Το πρόβλημα για τη νέα γυναίκα αρχίζει από τη στιγμή που αναζητά εργασία και κυρίως από τη στιγμή που αποφασίζει να δημιουργήσει τη δική της ανεξάρτητη ζωή, τη δική της οικογένεια.

Αν, ως κοπέλα, με τις κατακτήσεις του κινήματος σε προηγούμενες φάσεις, αλλά και με τις θυσίες της λαϊκής οικογένειας, κατάφερε να ανέβει τα σκαλοπάτια της μόρφωσης, αν κατάφερε να ξεφύγει από την αντιδραστική αντίληψη για τη βιολογική κατωτερότητα της γυναίκας και τον περιορισμό της στο μητρικό ρόλο, αν κατάφερε να ενστερνιστεί ριζοσπαστικές και γνήσιες προοδευτικές ιδέες για την ισότητα των φύλων και την κοινή ισότιμη ευθύνη μέσα στην οικογένεια, όλα αυτά κινδυνεύει να τα χάσει μόλις η νέα γυναίκα γίνει μητέρα, σύζυγος και εργαζόμενη. Η πραγματικότητα δείχνει ότι σ' αυτήν τη δύσκολη καμπή για όλους τους νέους, η νέα κοπέλα είναι πιο ευάλωτη.

Στις σημερινές συνθήκες, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ οφείλουν να εξειδικεύουν τη γενική πολιτική στις γυναίκες και ιδιαίτερα στις νέες κοπέλες, στις νέες μητέρες, στις νέες εργαζόμενες. Με αιτήματα και στόχους πάλης, αλλά και με γενικότερη ιδεολογικοπολιτική και μορφωτική δουλιά, που περιορίζει την εμβέλεια και την επίδραση των αντιδραστικών, αλλά και ψευτοεκσυγχρονιστικών απόψεων για το περιεχόμενο της ισότητας και χειραφέτησης.

Αυτό το κομμάτι των νέων δοκιμάζεται διπλά και τριπλά από τις άσχημες συνθήκες δουλιάς, τις ελαστικές μορφές εργασίας, τα χαμηλά μεροκάματα, την ανασφάλιστη εργασία, το υψηλό ποσοστό ατυχημάτων, τις υποβαθμισμένες συνθήκες διαβίωσης, μόρφωσης, περίθαλψης. Η συστηματική και μόνιμη ενασχόληση του Κόμματος και της ΚΝΕ με τα προβλήματα, που τους απασχολούν, αποτελεί καθήκον ταξικής προτεραιότητας. Το κέρδισμά τους στο κίνημα έχει μεγάλη σημασία. Κλάδοι και τομείς δραστηριότητας, όπως για παράδειγμα των οικοδομών, του επισιτισμού - τουρισμού, της κλωστοϋφαντουργίας - δέρματος, αλλά και πολλών υπηρεσιών δεν μπορούν να απαντήσουν στα σοβαρά καθήκοντα της μαζικοποίησης των σωματείων, της αναζωογόνησης και δραστηριοποίησής τους, της συγκρότησης Επιτροπών Αγώνα, της ενίσχυσης του ταξικού πόλου κατά κλάδο, αν με συγκεκριμένο τρόπο δεν ασχοληθούν με τα προβλήματα του νέου μετανάστη στον τόπο εργασίας και με την ανεργία, με τα μορφωτικά τους προβλήματα, τη διαβίωσή τους στον τόπο κατοικίας τους, τα προβλήματα που τους δημιουργεί η αντιμεταναστευτική πολιτική ΕΕ και κυβέρνησης.

Το ίδιο, επίσης, ισχύει για ένα σημαντικό τμήμα νέων μεταναστών, που απασχολείται στον αγροτικό τομέα της οικονομίας.

Να γίνει η ΚΝΕ γερή και μαζική. Η ΚΝΕ είναι η πολιτική οργάνωση που μπορεί να συσπειρώσει στο κίνημα πλατιές μάζες της νεολαίας, στη δράση για τα προβλήματα, για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο κοινωνικό και στο πολιτικό επίπεδο. Να αναπτύξει αγωνιστικούς δεσμούς με πλατιές μάζες της νεολαίας στην υπόθεση συγκρότησης του ΑΑΔΜ, στην πάλη για Λαϊκή Εξουσία, Οικονομία, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές απόψεις για τα ζητήματα του σοσιαλισμού και της σοσιαλιστικής εξουσίας.

Η ενίσχυση του ρόλου του Κόμματος και της ΚΝΕ στο κίνημα της νεολαίας εξαρτάται από την πολιτική και μαζική τους δράση για τα προβλήματά της. Δε θα υπάρξει όμως η απαιτούμενη και δυνατή αποτελεσματικότητα, αν δε συνδεθεί η προσπάθεια αυτή με ιδεολογική αντεπίθεση, σύμφωνα μ' αυτό που αντιπροσωπεύει το σύνθημα «το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός». Με τη δράση και το παράδειγμα του Κόμματος, του στελέχους, του μέλους, με το παράδειγμα της συλλογικής κομμουνιστικής δουλιάς, το σύνθημα αυτό πρέπει να γίνει ελκτικό και κατανοητό σε όσο γίνεται μεγαλύτερα τμήματα της εργαζόμενης νεολαίας, της νεολαίας που μορφώνεται.

Το νεολαιίστικο κίνημα θα γίνει ορμητικός χείμαρρος στη γενικότερη ταξική πάλη, συστατικό στοιχείο της οικοδόμησης του Μετώπου, στο βαθμό που ενστερνίζεται, με βάση την πείρα, αξίες, ιδανικά για μια νέα οργάνωση της οικονομίας, της κοινωνίας. Στο βαθμό που συσπειρώνεται στον αγώνα για τη Λαϊκή Εξουσία, Οικονομία. Στο βαθμό που έλκεται, άρα και καταβάλλει θυσίες, για την υπόθεση του σοσιαλισμού, της κομμουνιστικής κοινωνίας.

Οσο πιο πολύ το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πείθουν τη νεολαία για την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, τόσο περισσότερο θα γίνεται αποτελεσματικός ο καθημερινός αγώνας.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πρέπει να βοηθήσουν όσο γίνεται μεγαλύτερα τμήματα της νεολαίας να αποκτούν συνολική αντίληψη για το πώς είναι σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο οι συνθήκες δουλιάς και ζωής του λαού, για την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας, για το σύστημα ταξικής εκμετάλλευσης και πνευματικής υποδούλωσης. Να γεμίσει η νεανική ενεργητικότητα και ευαισθησία με πάθος για τον αγώνα, την ταξική πάλη, την απειθαρχία και ανυπακοή στον ιμπεριαλισμό, για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης.

Σ' αυτό το έδαφος, η νεολαία θα απαλλάσσεται από τα διαβρωτικά συστήματα ιδεών και «αξιών» της ιμπεριαλιστικής ιδεολογίας, του ρεφορμισμού, του οπορτουνισμού. Σ' αυτήν τη βάση θα γίνεται κατανοητό: Ποια αξία έχει η εργασία και η μόρφωση για τη νεολαία. Η συλλογικότητα, η ατομική υπευθυνότητα και η σημασία της προσωπικής θυσίας για το λαϊκό συμφέρον, το γνήσιο περιεχόμενο του πατριωτισμού και του διεθνισμού. Ο ρόλος του Πολιτισμού και της Τέχνης. Η αξία της υπεράσπισης του περιβάλλοντος από τις καταστροφικές επιδράσεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης, η ευθύνη της σημερινής γενιάς να παραδώσει έναν καλύτερο κόσμο στην επόμενη γενιά. Η αξία του έρωτα και της οικογένειας. Σε τελευταία ανάλυση, το πραγματικό σύγχρονο περιεχόμενο της ολόπλευρης ανάπτυξης της προσωπικότητας και ο σκοπός της.

Δεν υπάρχει αξία που να μην παίρνει το πραγματικό νόημά της μέσα στην πάλη των τάξεων, στην πίστη για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης, της οικοδόμησης του σοσιαλισμού με προοπτική την κομμουνιστική κοινωνία.

Το κεντρικό ζήτημα που τίθεται σήμερα είναι η ανάπτυξη οργανωμένης, πολιτικοποιημένης πάλης της νεολαίας. Η γραμμή της πολιτικοποίησης στις σύγχρονες συνθήκες ταυτίζεται με τη ριζική εναντίωση κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, τη συνολική πάλη κατά των μονοπωλίων, κατά του ιμπεριαλισμού, την πάλη για τη Λαϊκή Εξουσία.

Η ιστορία του νεολαιίστικου κινήματος τον 20ό αιώνα έδειξε το λάθος και την ουτοπία, που, ανεξάρτητα από προθέσεις, περιείχαν απόψεις που αντιπαρέθεταν τη νεολαία στο εργατικό κίνημα, απόψεις που καλλιεργήθηκαν για τον αυτόνομο επαναστατικό ρόλο της νεολαίας.

Το ΚΚΕ με την πολιτική - ιδεολογική παρέμβαση και δράση του για την προώθηση των πολιτικών σκοπών και αξιών του δίνει απάντηση στο ηθικό πρόβλημα που ενδιαφέρει τη νεολαία, σχετικά με την ουσία της ζωής και της κοινωνικής δραστηριότητας. Μάχεται με όπλο την επιστημονική θεωρία της ταξικής πάλης, εναντίον των κοινωνικών προλήψεων και προκαταλήψεων, της ουτοπίας, κάθε θεωρίας και ιδεολογήματος που κρατά τη νεολαία στην άγνοια, στην αδράνεια, στην υποταγή.

Η κομμουνιστική κοσμοθεωρία και η καλλιέργεια της φιλοσοφικής σκέψης, η εκλαΐκευση της διαλεκτικής υλιστικής μεθόδου, μπορεί να βοηθήσουν τους νέους αγωνιστές να αναλάβουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Η θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού συνιστά τη μεγαλύτερη επιστημονική κατάκτηση της Ιστορίας. Το καθήκον της διάδοσης των κοσμοθεωρητικών ιδεών του επιστημονικού σοσιαλισμού είναι αναπόσπαστα δεμένο με την πάλη της νεολαίας, με τη συμμετοχή των νέων εργαζομένων στο εργατικό κίνημα.

Η ιδεολογική δράση του Κόμματος να συνδέεται με την καθημερινή δράση, αλλά και να έχει και σχετική αυτοτέλεια. Να συνδέεται με την Τέχνη και τον Πολιτισμό, την αισθητική καλλιέργεια. Η δράση του Κόμματος στο μέτωπο της Τέχνης και του Πολιτισμού να είναι αναπόσπαστο στοιχείο της δράσης στη νεολαία, γιατί η Τέχνη ενισχύει τις ικανότητες και την αγωνιστικότητα.

Να βασίζεται σε συστηματικό σχέδιο, που παίρνει υπόψη την επικαιρότητα, αλλά δεν υποτάσσεται σ' αυτήν κάτω από το βάρος των τρεχουσών αναγκών.

Η ιδεολογική αντεπίθεση του Κόμματος στο έδαφος της πάλης για τα προβλήματα αποτελεί θεμέλιο λίθο, για να επιλυθεί το ζήτημα της στρατολογίας στο Κόμμα και την ΚΝΕ, της ανανέωσης των γραμμών του με νέους εργάτες και εργάτριες, με νέες ηλικίες.

Βασικές πλευρές του περιεχομένου της ιδεολογικής δραστηριότητας αποτελούν:

• Η σχέση της νεολαίας με την εργασιακή δραστηριότητα, τη μόρφωση, τον κυρίαρχο τρόπο ζωής, με τον εμπορευματοποιημένο και απαξιωμένο κυρίαρχο πολιτισμό. Με τα φαινόμενα χειραγώγησης, καταστολής, διαφθοράς συνειδήσεων. Με το στρεβλό καταναλωτισμό, που επιδιώκει να συγκαλύψει τις ταξικές διακρίσεις. Με τον ανορθολογισμό και τον αγνωστικισμό, το θετικισμό κλπ. Με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και γενικότερα τον ιμπεριαλισμό ως ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού.
• Η αναγκαιότητα της διεθνιστικής πάλης και αλληλεγγύης, της ενιαίας στρατηγικής απέναντι στον ιμπεριαλισμό.
• O ρόλος του σοσιαλιστικού συστήματος, οι αιτίες ανατροπής, η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, η σχέση του Μετώπου με τη ριζική αλλαγή.
• Οι επαναστατικές παραδόσεις του κινήματος. Η διαπάλη με την αστική ιδεολογία, το ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό. Ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας και η σύνδεσή του με την πάλη κατά του οπορτουνισμού.
• Ο ρόλος της εργατικής τάξης και του Κόμματος. Η ιστορική πείρα του Κόμματος στη σχεδόν 90χρονη πορεία του. Η ιστορία και οι αγωνιστικές παραδόσεις του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Η πραγματική αλήθεια για το νόημα του ΕΑΜικού αγώνα, του αγώνα του ΔΣΕ, κλπ.
• Οι πραγματικές αξίες της εργασιακής δραστηριότητας, της μορφωτικής και εκπαιδευτικής, της καλλιτεχνικής και, γενικότερα, δημιουργικής δραστηριότητας. Της οικογένειας, της φιλίας, της συλλογικότητας, της οργάνωσης και της αλληλεγγύης.
• Η ισότητα των δύο φύλων, τα σύγχρονα κοινωνικά φαινόμενα στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην οικογένεια. Ο διττός χαρακτήρας της γυναικείας ανισοτιμίας από την ταξική σκοπιά.
• Ο κοινωνικός ρόλος της Επιστήμης και της Παιδείας. Το κριτήριο της ανταπόκρισης της Παιδείας στην κοινωνική της αποστολή. Το κριτήριο αυτό μπορεί να εφαρμοστεί σε μια κοινωνία δίχως εκμετάλλευση και με όρο τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο σε όλη την κλίμακα της εξουσίας και της οικονομίας.
• Οι αξίες της γνωστικής, σπουδαστικής δραστηριότητας. Της καλλιτεχνικής και δημιουργικής δραστηριότητας. Της δράσης για τα προβλήματα του περιβάλλοντος.
• Η αιτία της εξάπλωσης των ναρκωτικών και η πάλη εναντίον τους.
• Η κατανόηση του Πολιτισμού με την πλατιά έννοια του όρου, της σχέσης του με την Επιστήμη και την Παιδεία, με την παραγωγή και την οικονομική ζωή.
• Η απομυθοποίηση των σύγχρονων ιδεολογημάτων περί του «τεχνολογικού θαύματος» που υποκρύπτει την ταξική του διάσταση. Το μύθευμα ότι ζούμε σε εποχή έκρηξης πληροφοριών, οι οποίες στην πραγματικότητα, ανεξάρτητα από τον όγκο και το εύρος τους, έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα.

Ολα τα παραπάνω να εκλαϊκεύονται από τη σκοπιά αντίθεσης κεφαλαίου και εργασίας, καπιταλισμού και σοσιαλισμού.

Η ιδεολογική δραστηριότητα απαιτεί:

• Κατάλληλες μορφές, με επεξεργασμένο περιεχόμενο, που εκλαϊκεύει χωρίς να απλουστεύει και δεν υποκαθιστά την πλούσια θεωρία, με αποσπασματικά και επιλεκτικά τσιτάτα.
• Να εκπληρώνει τους όρους μιας πραγματικά ζωντανής μορφωτικής διαδικασίας, που καλλιεργεί την ικανότητα σκέψης, την αναζήτηση, το διάλογο, το πνεύμα συλλογικότητας. Αυτό αποτελεί προϋπόθεση για να γίνει ελκτική στη νεολαία, παίρνοντας υπόψη τα σημερινά δεδομένα, τον ελεύθερο χρόνο της, το πώς αντιλαμβάνεται την ψυχαγωγία, τη γνώση, την πνευματική καλλιέργεια κλπ.

Το ΚΚΕ οφείλει να αποδείξει, μέσα από αυτήν τη διαδικασία ότι η αλματώδης ανάπτυξη της επιστήμης, οι νέες τεχνολογίες απαιτούν και προϋποθέτουν διεύρυνση της γενικής μόρφωσης, αλλά και ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης. Να συμβάλλουν στο χτύπημα της φτώχειας, της ανεργίας, της αγραμματοσύνης, στην αύξηση του ελεύθερου χρόνου κλπ.

• Να οδηγεί στην όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένη συνειδητοποίηση του πολιτικού βάθους, της ρίζας των προβλημάτων. Να καλλιεργεί την κοινωνική και πολιτική αισιοδοξία για την αλλαγή του συσχετισμού, την ανατροπή, την επίλυση του ζητήματος της εξουσίας.

Βασικός όρος για την εκπλήρωση του καθήκοντος αυτού είναι να δίνει το κομματικό στέλεχος και μέλος το προσωπικό ελκτικό παράδειγμα για τους ΚΝίτες και ΚΝίτισσες, για τους νέους ανθρώπους στην ευρύτερη δράση τους.

• Με ευθύνη της ΚΕ να διαμορφωθεί έως τα μέσα του 2006 μια πρώτη υποδομή, με βάση την όποια υποδομή διαθέτει σήμερα το Κόμμα. Ο τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός σταθμός «902» μπορεί να αποτελέσει ισχυρό εργαλείο και βήμα. Να αναπτυχθούν οι δυνατές μορφές, με εκδόσεις, μπροσούρες, φυλλάδια, ταινίες, πολυθεάματα, ακόμα και με τη μορφή θεατρικού διαλόγου κ.λπ.

Μια μορφή μαζικής παρέμβασης αποτελούν οι μαρξιστικοί όμιλοι. Υπάρχει παλιότερη πείρα στο ζήτημα αυτό. Πρέπει να δούμε το θέμα, με βάση τις σημερινές ανάγκες και δυνατότητες. Να ξεκινήσουμε πειραματικά με μαρξιστικό όμιλο που μπορεί να αρχίσει την παρέμβασή του στα πανεπιστήμια και ιδιαιτέρα σε σχολές που έχουν σχέση με τη φιλοσοφία, την πολιτική οικονομία και άλλες κοινωνικές επιστήμες. Στους ομίλους αυτούς μπορεί να είναι και ΚΝίτες φοιτητές που έχουν ένα ικανοποιητικό θεωρητικό επίπεδο, άλλα και μέλη του Κόμματος με μαρξιστική κατάρτιση. Μπορεί να αρχίσει μια προσπάθεια με εκδηλώσεις, διαλέξεις, συζητήσεις, διαλόγους, σε συνδυασμό με την κριτική του περιεχομένου των αντίστοιχων συγγραμμάτων. Οι ίδιοι οι όμιλοι να αναπτύξουν δράση και στον εργατικό χώρο, σε συνεργασία με σωματεία, παρατάξεις, επιτροπές εργαζομένων κλπ.

Οι μαρξιστικοί όμιλοι θα είναι στην ευθύνη της κομματικής οργάνωσης σε επίπεδο Επιτροπής Πόλης ή Περιοχής, σε συνεργασία βέβαια με τις κομματικές δυνάμεις των χώρων όπου δρουν.

Να αναζητηθεί η βοήθεια και να συγκροτηθεί στο ίδιο διάστημα ομάδα κομματικών και εξωκομματικών επιστημόνων - εκπαιδευτικών, αλλά και καλλιτεχνών, που θα δώσουν σάρκα και οστά στο περιεχόμενο και τη μορφή της δράσης, θα επιλέξουν κείμενα, θα διαμορφώνουν. Η ομάδα αυτή θα υποστηρίζεται από τα Τμήματα της ΚΕ και από το ΚΜΕ, αντίστοιχα της ΚΝΕ.

Ο προγραμματισμός αυτός θέλει μιαν εξειδίκευση, προσαρμογή σε ηλικίες 10 - 15 χρόνων, σε εργασιακούς χώρους, σε χώρους κατάρτισης.

Θα συμπεριλάβει την περίοδο έως το 2008, δηλαδή στα 90χρονα του Κόμματος. Οπότε το 2008 αποφασίζεται να ανακηρυχτεί ως χρονιά αφιερωμένη στις νέες ηλικίες. Λόγω των 90χρονων του ΚΚΕ αποφασίζεται κατ' εξαίρεση, το 2007 να γίνει Φεστιβάλ κοινό ΚΚΕ και ΚΝΕ και να αποτελέσει την αφετηρία για τις εκδηλώσεις που θα ακολουθήσουν το 2008.

Αμεσα να δοθεί βάρος στην προετοιμασία της ΚΝΕ, ώστε να δώσει πρωτοπόρο παράδειγμα σ' αυτήν την πρωτοβουλία του Κόμματος και να μετάσχει η ίδια δραστήρια στην ανοιχτή δράση.

Βασικός δείκτης για το επίπεδο της πολιτικοποίησης και οργάνωσης της νεολαίας είναι η επιρροή και η οργανωμένη δύναμη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό του, έκαναν κατά διαστήματα την εμφάνισή τους μεγάλα νεολαιίστικα κινήματα με ριζοσπαστικά αιτήματα, ακόμα και αντικαπιταλιστικά. Το ειδικό βάρος της νεολαίας στην πάλη κατά των εξοπλισμών και του ιμπεριαλιστικού πολέμου, κατά των αστικών δικτατορικών καθεστώτων ήταν σημαντικό.

Τα νεολαιίστικα κινήματα δικαιολογημένα, κατατάχτηκαν στις ριζοσπαστικές δυνάμεις της κοινωνίας σε συγκεκριμένες φάσεις και ιστορικές στιγμές. Ανάλογα φαινόμενα υπάρχουν και στην Ελλάδα, σε όλη τη σύγχρονη ιστορία και στις μέρες μας, με ιδιαίτερο στοιχείο τη μαζική συμμετοχή της νεολαίας στο κίνημα κατά των πολέμων στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ κλπ.

Η πείρα των κινημάτων αυτών έδειξε ότι ο αυθόρμητος ριζοσπαστισμός δεν έχει συνέχεια, σταθερότητα, δυναμική ανάπτυξη και προοπτική, όσο μένει μακριά από την κοινή δράση με την κομμουνιστική νεολαία, με το εργατικό κίνημα, τους νέους εργάτες και εργάτριες. Είναι περισσότερο εκτεθειμένα και ευάλωτα στη διασπαστική πολιτική της αστικής τάξης, στο ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό, στη χειραγώγηση.

Το ΚΚΕ δεν αισθάνεται κανένα φόβο ή επιφύλαξη απέναντι στα αυθόρμητα ξεσπάσματα της νεολαίας, στον αυθόρμητο ριζοσπαστισμό. Αυτός αποτελεί ένδειξη της δυνατότητας που έχει η νεολαία να αποτελέσει σημαντική κινηματική δύναμη, η οποία στις σύγχρονες συνθήκες θα αποτελέσει και συνιστώσα της οικοδόμησης του ΑΑΔΜ.

Αυτή η δυνατότητα μπορεί να μετατραπεί σε πραγματικότητα, με την ισχυροποίηση - μαζικοποίηση της ΚΝΕ και την ενίσχυση των γραμμών του Κόμματος με νέες ηλικίες, με την από κοινού δράση με την ΚΝΕ και όποιες ριζοσπαστικές δυνάμεις υπάρχουν σε κάθε φάση και στροφή του αγώνα. Δίχως αυτές τις προϋποθέσεις, το νεολαιίστικο κίνημα θα υποφέρει από ιδεολογικό κενό, δε θα έχει σκόπιμη προγραμματισμένη δράση με προοπτική. Θα καταναλώνεται σε άσκοπες θυσίες. Θα έχει απώλειες δυνάμεων.

Η δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ για τα προβλήματα της νεολαίας, για την αντιμετώπιση της κρίσης που εμφανίζει το νεολαιίστικο κίνημα, πρέπει να στραφεί αποφασιστικά, μελετημένα και προγραμματισμένα σε δύο βασικές κατευθύνσεις: Το εργατικό κίνημα, από τη μια, και, από την άλλη, το κίνημα των παιδιών και των νέων, που βρίσκονται στη διαδικασία της μάθησης, μαθητών, σπουδαστών, φοιτητών για το κίνημα νεανικής δράσης κατά του πολέμου. Από αυτήν την αφετηρία μπορεί να εξαπλώνεται και σε όλους τους άλλους χώρους νεολαιίστικης συσπείρωσης, με βάση τα ενδιαφέροντα, τις κλίσεις κλπ.

• Η επίτευξη ενιαίας δράσης απαιτεί και προϋποθέτει ικανότητα εξειδίκευσης κατά τομέα και ηλικία, που να συμβάλλει στη διαμόρφωση ενιαίας αντίληψης για τα προβλήματα δουλιάς, μόρφωσης, τα προβλήματα στον τόπο κατοικίας.
• Απαιτείται, όπως υπογράμμισε και το 17ο Συνέδριο, να διευρυνθεί η πάλη της εργατικής τάξης με τα προβλήματα των νέων εργατών και, γενικότερα, της νέας γενιάς. Η επιτελικά σχεδιασμένη προσέγγιση και κοινή δράση με το οργανωμένο κίνημα των μαθητών, φοιτητών, σπουδαστών, με τους νέους στις σχολές της κατάρτισης, των διάφορων κοινοτικών προγραμμάτων.
• Απαιτείται επίσης, στη βάση των εμπειριών που υπάρχουν, αλλά και των σημερινών αναγκών, να αναπτυχθεί προβληματισμός μέσα στο Κόμμα και την ΚΝΕ, αλλά κυρίως από κοινού με νέους και νέες που επιθυμούν και αναζητούν δρόμους για την άνοδο του νεολαιίστικου κινήματος, για τις μορφές με τις οποίες μπορεί να εκφράζεται πανελλαδικά, κλαδικά, τοπικά, το μαζικό κίνημα της νεολαίας. Με ποιες μορφές θα εκφράζεται η κοινή δράση των διάφορων τμημάτων της, παίρνοντας υπόψη ότι η εργαζόμενη νεολαία αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, του κινήματος των αυτοαπασχολούμενων.
• Η ηλικία των 10 - 15 χρόνων απαιτεί πολύ ειδικό επεξεργασμένο περιεχόμενο και μορφές δράσης, γιατί είναι μια περίοδος που οδηγεί στην ενηλικίωση. Είναι φορτισμένη με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προ-εφηβείας και εφηβείας. Αυτό το διάστημα είναι κρίσιμο για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας, αλλά αυτή η διαδικασία ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει στο διάστημα αυτό.
• Η ΚΕ, με βάση και τα συμπεράσματα της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης και μετά το Συνέδριο της ΚΝΕ, χρειάζεται να μελετήσει πιο συγκεκριμένα τη δράση στις ηλικίες των 10-15 χρόνων, με παράλληλη προσπάθεια να ενταχθούν στη συζήτηση και οι γονείς.

Σήμερα δεν έχουμε τη δυνατότητα να προωθήσουμε τη μορφή δουλιάς που είχαμε χρησιμοποιήσει παλαιότερα, τους Νέους Πρωτοπόρους. Οχι γιατί δεν υπάρχει θετική πείρα, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει αντικειμενικά τέτοια δυνατότητα. Γιατί οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες.

Ο αντίπαλος έχει χαράξει καλά μελετημένη στρατηγική για να σταθεροποιήσει συγκεκριμένες αντιλήψεις και τρόπο ζωής στα μικρά παιδιά ακόμα και από την προσχολική ηλικία. Βασικός μηχανισμός είναι το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που έχει επεξεργασμένο ιδεολογικό προσανατολισμό μέσα από το περιεχόμενο των μαθημάτων. Επιπλέον, οι ηλικίες αυτές έχουν γίνει στόχος των βιομηχάνων και μεγαλέμπορων, των μεγάλων εισαγωγέων. Ενα μεγάλο μέρος καταναλωτικών προϊόντων, και με τη σχετική διαφήμιση, έχουν στόχο τα μικρά παιδιά. Πρόκειται για προϊόντα που δεν περιορίζονται μόνο να πλασάρουν είδη μόδας, αλλά και προϊόντα πνευματικά. Τα παιδικά παιχνίδια, τα εφηβικά παιχνίδια διαπαιδαγωγούν στη βία, στη βαρβαρότητα του ανταγωνισμού κλπ.

Οι απαιτήσεις για εξειδίκευση στελεχών, μελών, για τη δράση μας σ' αυτές τις ηλικίες, είναι μεγαλύτερες. Δεν αρκεί να γνωρίζεις τα προβλήματα. Απαιτείται και ορισμένη παιδαγωγική ικανότητα και ωριμότητα.

Οι νέοι εργάτες και εργάτριες, στο βαθμό που οργανώνονται και παλεύουν, μετέχουν στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ως ενιαίο τμήμα του, το ίδιο ισχύει για τους νέους αγρότες, γενικότερα τους αυτοαπασχολούμενους. Τις δικές τους οργανώσεις έχουν οι μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές. Σε μεγάλο βαθμό, η έννοια νεολαιίστικο κίνημα ταυτίστηκε, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, με τη σπουδαστική και φοιτητική νεολαία, η οποία είχε μεγαλύτερη δυνατότητα να εκφράζεται ενιαία, ανάλογα και με το επίπεδο του κινήματος.

Στο νεολαιίστικο κίνημα εντάσσονται και άλλες μορφές νεανικής οργάνωσης και συσπείρωσης, περισσότερο ή λιγότερο χαλαρές, περιστασιακές. Οπως συσπειρώσεις και πρωτοβουλίες που κινούνται στο χώρο του πολιτισμού και του αθλητισμού, της καταπολέμησης των ναρκωτικών, καθώς και άλλες ομάδες που μπορούν να μπολιαστούν με τις αξίες και τα αιτήματα του εργατικού και αγωνιστικού νεολαιίστικου κινήματος.

Ο ενιαίος χαρακτήρας της δράσης της νεολαίας εμφανίζεται κυρίως στις πολιτικές της οργανώσεις, με πιο ολοκληρωμένη έκφραση στις οργανώσεις της Κομμουνιστικής Νεολαίας.

Μορφές οργάνωσης, που έχουν αναδειχτεί μέσα από την πάλη και την πείρα του κινήματος, πρέπει να λειτουργούν με τρόπο που προσελκύουν τη νεολαία, να διοχετεύουν την ενεργητικότητά της, να δίνουν νόημα στην οργανωμένη ζωή και πάλη.

Οι Επιτροπές Νέων, δίπλα στις ταξικές εργατικές οργανώσεις, να γίνουν το παράδειγμα με τον τρόπο ζωής και λειτουργίας τους. Η δράση τους δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως δράση που αναπτύσσεται ξεχωριστά και αποσπασμένα από το γενικό κίνημα, ως καταμερισμός δηλαδή ευθυνών των Επιτροπών Νέων για τη νεολαία, αλλά ως βοηθητική μορφή, που συμβάλλει στο γενικό προσανατολισμό του κινήματος, στα προβλήματα της νεολαίας και στην οργάνωσή της στο γενικότερο κίνημα. Μελετούν και προτείνουν τρόπους που αποτρέπουν κάθε κίνδυνο διαχωρισμού στο χώρο δουλιάς των εργαζομένων, με βάση την ηλικία και το είδος των εργασιακών σχέσεων ή με βάση το φύλο.

Οι Επιτροπές Νέων δεν είναι πανάκεια. Η προσφορά τους εξαρτάται από τη γενική κατεύθυνση του σωματείου, της ομοσπονδίας, του εργατικού κέντρου.

Οι μορφές συλλογικής οργάνωσης και δράσης που έχουν εμφανιστεί στους χώρους της κατάρτισης πρέπει να γενικευτούν.

Στις σημερινές συνθήκες προβάλλει η ανάγκη και για νέες μορφές οργάνωσης της νεολαίας, που συμβάλλουν στην κοινή δράση της εργαζόμενης και της μαθητικής, της σπουδάζουσας, με βάση τον τόπο κατοικίας ή την ευρύτερη περιοχή. Μπορούν να πάρουν τη μορφή συντονισμού της κινηματικής δράσης και όχι μια τυπική μορφή οργάνωσης με βάση την ιδιότητα του μέλους. Μια τέτοια σκέψη μπορεί να είναι και η δημιουργία Συμβουλίων ή Επιτροπών Νεολαίας και στη βάση αυτή να γίνεται συντονισμός και με το εργατικό κίνημα και τα κινήματα των άλλων εργαζομένων.

Οι μορφές αυτής της οργάνωσης δεν έχουν καμία σχέση με συμβούλια και επιτροπές νεολαίας που οικοδομούνται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ή σε άλλες οργανώσεις, οι οποίες στόχο έχουν να υποκαταστήσουν το κίνημα και να το ενσωματώσουν στην κυρίαρχη πολιτική, στη λογική των μηχανισμών που υπηρετούν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.

Οι μορφές συσπείρωσης δίνουν τη δυνατότητα στους νέους της συνοικίας, του δήμου, ανεξάρτητα αν είναι εργαζόμενοι, άνεργοι, μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, να έρχονται σε επαφή και να αναπτύσσουν δράση για τα προβλήματά τους, για τα γενικότερα λαϊκά προβλήματα που τους αφορούν. Για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων που έχουν για τους νέους οι αναδιαρθρώσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Αθλητισμό, στον Πολιτισμό. Δημιουργούν προϋποθέσεις να αναπτυχθεί πρωτοποριακή νεολαιίστικη παρέμβαση σε χώρους όπου συγκεντρώνεται η νεολαία, σε κέντρα νεότητας, αθλητικούς χώρους κλπ.

Το ζήτημα της οργάνωσης, συσπείρωσης της νεολαίας, των μορφών πάλης και δράσης της δεν εξαντλείται με τις αποκρυσταλλωμένες μορφές οργάνωσης. Δίπλα σ' αυτές μπορεί να υπάρξουν και άλλοι τρόποι και μορφές ως «χώροι» δράσης και δημιουργίας της νεολαίας, που διαμορφώνονται με βάση προβλήματα, ανάγκες και εκφράζουν την ανάγκη της νεολαιίστικης πρωτοβουλίας, την ανάγκη αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου, ανάπτυξης δεσμών επικοινωνίας. Τέτοιοι χώροι, ιδιαίτερα στον τόπο κατοικίας, μπορεί να βοηθήσουν στην ανάπτυξη συνεργασίας των διάφορων τμημάτων της νεολαίας, επικοινωνίας με το εργατικό και γενικότερα λαϊκό κίνημα.

Το ΚΚΕ μελετά και προτείνει, προσανατολίζει με την πείρα του ποιες μορφές είναι καταλληλότερες να επιλεγούν με ευρύτερη συνεργασία, να μην είναι προϊόν αποφάσεων στενού κύκλου.

Μετά τη διπλή κρίση που πέρασε η ΚΝΕ (αντανάκλαση και μεταφορά των προβλημάτων από το Κόμμα με ευθύνη των κομματικών στελεχών), ξεκίνησε ουσιαστικά από την αρχή, αφού έμεινε με λίγες δυνάμεις, χωρίς να έχει απολέσει τη συνέχεια και τη διαδοχικότητα της πείρας.

Είναι φυσικό η νέα περίοδος που πέρασε η ΚΝΕ να οδηγήσει στην αυξημένη συμμετοχή της σχολικής νεολαίας στις γραμμές της σε σύγκριση με τους νέους εργάτες. Η ανοδική πορεία της ΚΝΕ και η μαζικοποίησή της είναι το θετικό στοιχείο. Είναι ζήτημα πριν απ' όλα ευθύνης του Κόμματος να διασφαλίζει ώστε η ανάπτυξη της ΚΝΕ να στηρίζεται στη συμμετοχή νέων εργατών, νέων ανέργων. Στις σημερινές συνθήκες, η εργατική σύνθεση συνδέεται με τη δουλιά του Κόμματος και της ΚΝΕ σε χώρους όπου η απασχόληση της νεολαίας εμφανίζει περιστασιακές μορφές, στην κατάρτιση κλπ.

Επομένως, το ζήτημα της δράσης του Κόμματος στη νεολαία δεν αντιμετωπίζεται απλώς ως ένα μόνιμο καθήκον του Κόμματος, αλλά με την κρισιμότητα που παίρνει σήμερα η ανάγκη να βελτιωθεί η κοινωνική σύνθεση του Κόμματος και η ηλικιακή του ανανέωση. Να ανταποκρίνεται η δουλιά στις σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας. Το Κόμμα έχει πλήρη ευθύνη για τον αγώνα αυτό. Δε σημαίνει, όμως, σε καμία περίπτωση υποκατάσταση της ΚΝΕ. Το Κόμμα πραγματοποιεί το καθήκον αυτό αυτοτελώς και ταυτόχρονα καλλιεργεί το έδαφος, δίνει ώθηση, ώστε η ΚΝΕ να ισχυροποιηθεί, να μαζικοποιηθεί, διατηρώντας τον επαναστατικό της χαρακτήρα και την πρωτόβουλη δράση της στο νεολαιίστικο κίνημα.

• Ολο το Κόμμα, ξεκινώντας από την ΚΕ μέχρι την ΚΟΒ, βασίζει την ιδεολογικοπολιτική και μαζική του δράση στο ενιαίο συνεκτικό πλαίσιο στόχων που εξειδικεύει για τη νεολαία στα πλαίσια της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης. Αμεσος στόχος, το πλαίσιο αυτό να διαδοθεί πλατιά, να γίνει υπόθεση του εργατικού κινήματος, του κινήματος των αυτοαπασχολούμενων και της αγροτιάς και του νεολαιίστικου κινήματος. Παράλληλα, αυτό το πλαίσιο πάλης προωθείται ταυτόχρονα από την ΚΝΕ, εμπλουτίζεται και προσαρμόζεται στη δική της δουλιά. Το πλαίσιο πάλης αποτελεί βασικό πολιτικό κείμενο της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης. Σ' αυτό θα στηρίζεται η δουλιά για την οργάνωση και δραστηριοποίηση των νέων, για τη διαμόρφωση του ριζοσπαστικού νεολαιίστικου ρεύματος στους χώρους δουλιάς, στο σχολείο, στη γειτονιά, στην ύπαιθρο.
• Από εδώ και εμπρός δεν πρέπει να υπάρχει απόφαση του Κόμματος, πολιτική καμπάνια, πολιτική δραστηριότητα, παρέμβαση στο μαζικό κίνημα, και πριν απ' όλα στο εργατικό, που να μην εμπεριέχει ζητήματα που αφορούν τη νεολαία και την αντίστοιχη βοήθεια προσανατολισμού που πρέπει να δίνεται στην ΚΝΕ.
• Από εδώ και εμπρός δεν πρέπει να υπάρχει συζήτηση, σχεδιασμός και έλεγχος αποφάσεων, που να μην περιλαμβάνει τον τομέα νεολαίας, νέες ηλικίες.
• Από εδώ και εμπρός δεν μπορεί να γίνεται έλεγχος της κομματικής δουλιάς στον τομέα της κομματικής οικοδόμησης, στη συσπείρωση δυνάμεων, χωρίς να περιέχεται ο τομέας της νεολαίας.
• Από εδώ και εμπρός δεν μπορεί να υπάρχει κομματική δουλιά και δράση, που να μην περιλαμβάνει και το πώς καθοδηγούνται ιδεολογικά και πολιτικά οι αντίστοιχες Οργανώσεις και Οργανα της ΚΝΕ, πώς λύνονται προβλήματα που υπάρχουν.
• Οι καθοδηγητές οργανώσεων, τα τμήματα της ΚΕ και αυτά που λειτουργούν δίπλα στα καθοδηγητικά όργανα, οι κομματικές ομάδες, οι εκλεγμένοι κομμουνιστές στο μαζικό κίνημα, ελέγχονται για το πώς προωθούν το κρίσιμο αυτό καθήκον για την ισχυροποίηση του Κόμματος και του κινήματος.
• Στα καθοδηγητικά όργανα ορίζονται υπεύθυνοι για τη βοήθεια του Κόμματος στην ΚΝΕ. Στις σημερινές συνθήκες, το καθήκον αυτό ανατίθεται στον Γραμματέα από την ΚΕ έως το γραφείο της ΚΟΒ. Ο καταμερισμός αυτός δεν αναιρεί το κύριο, να γίνει υπόθεση συλλογικής ευθύνης η δουλιά στη νεολαία και η βοήθεια στην ΚΝΕ.
• Ταυτόχρονα, έως το επίπεδο των Νομαρχιακών και των Αχτιδικών Επιτροπών των μεγάλων πόλεων να συγκροτηθούν ομάδες δουλιάς ή βοηθητικά τμήματα, που, από τη φύση του αντικειμένου τους, συνδέονται με τη δουλιά στη νεολαία: Επιτροπές Παιδείας, ομάδες δουλιάς για τον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό, για το ζήτημα των ναρκωτικών.

Ξεκινώντας από την ΚΕ και κλιμακωτά στα παρακάτω όργανα, με στόχο, σε όσο γίνεται πιο σύντομο διάστημα, έως τα νομαρχιακά και αχτιδικά όργανα, να γίνει δουλιά εξειδίκευσης στελεχών στον τομέα της πολιτικής και ιδεολογικής διαφώτισης στη νεολαία.

Η κομματική καθοδήγηση στο χώρο αυτό είναι αδύναμη. Το πρόβλημα οξύνεται από το γεγονός ότι οι οργανωμένες δυνάμεις είναι σχετικά πολύ λίγες και η αναλογία ανάμεσα στα μέλη του Κόμματος και τους εργαζόμενους στο χώρο δεν είναι καλή. Τα προβλήματα θα μετριαστούν, αν οι δυνάμεις αυτές καθοδηγηθούν και προσανατολιστούν σωστά, αν το ζήτημα της Παιδείας γίνει υπόθεση όλων των κομματικών οργανώσεων, του ταξικού κινήματος κλπ.

Πρέπει να ανέβει η καθοδηγητική ικανότητα, ώστε να συνειδητοποιηθεί σε όσο γίνεται μεγαλύτερο τμήμα των εκπαιδευτικών ότι έχουν ευθύνη για τους προσανατολισμούς της νέας γενιάς, για την πορεία του γενικότερου κινήματος. Αφορά:

• Τη μαρξιστική κατάρτιση των κομμουνιστών εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα σε θέματα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας. Είναι ένα μεγάλο ζητούμενο, που τώρα πρέπει να περάσει σε πρακτικό προγραμματισμό. Η πανεπιστημιακή μόρφωση όχι μόνο δεν εξασφαλίζει κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα, με βάση αυτά που διδάσκονται σήμερα στα ΑΕΙ, κινείται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Κριτήριο για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού σήμερα είναι η μετατροπή του σε μια βίδα, κυριολεκτικά, του συστήματος χειραγώγησης, του συστήματος που οδηγεί σε μια σύγχρονη αγραμματοσύνη. Η προσπάθεια του κομμουνιστή εκπαιδευτικού, στα πλαίσια της κομματικής πολιτικής δράσης, είναι ανάγκη να επικεντρώνεται στην ουσιαστική προετοιμασία του για κάθε μάθημα χωριστά, έτσι ώστε να προσφέρει κοσμοθεωρητική βάση στη μελέτη της ύλης, δηλαδή τις βάσεις της επιστημονικής μεθοδολογίας. Οφείλει να είναι μπροστάρης των αγώνων. Και για να είναι, πρέπει να ξεχωρίζει καθημερινά με την προσωπικότητα και τη στάση του στο σχολείο. Βεβαίως, το βάρος είναι πολύ μεγάλο και δεν είναι εύκολο να το σηκώσει ο κάθε σύντροφος και συντρόφισσα. Δεν είναι ζήτημα μόνον ατομικό. Πρέπει να λυθεί καθοδηγητικά, με αφετηρία τον προγραμματισμό δουλιάς από την ίδια την ΚΕ και στη συνέχεια από τα άλλα καθοδηγητικά όργανα έως το γραφείο της ΚΟΒ.
• Τη σύνδεση του κινήματος των εκπαιδευτικών με το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Από την άλλη το ταξικό κίνημα να ανεβάσει το ρόλο του για τα θέματα Παιδείας όσον αφορά το πρόβλημα των ταξικών φραγμών, αλλά και το χαρακτήρα της εκπαίδευσης ως μηχανισμού του αστικού κράτους.

Η καθοδήγηση των οργανώσεων των εκπαιδευτικών πρέπει να αντιμετωπίσει το ζήτημα με σχεδιασμό από την ίδια την ΚΕ, παίρνοντας υπόψη δύο παράγοντες: Την όξυνση των προβλημάτων της Παιδείας, σε συνδυασμό με την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών. Οι συνθήκες δουλιάς και αμοιβής τους έχουν χειροτερεύσει τα τελευταία χρόνια, γεγονός που επιδρά αντικειμενικά και στην ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου που παρέχουν. Από την άλλη, ανασταλτικός παράγοντας είναι η κρισιακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται το κίνημα των εκπαιδευτικών. Σ' αυτό ασκούν ιδιαίτερη καθοδήγηση και επιρροή, εκτός από τις δυνάμεις των κομμάτων εξουσίας, και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού (ΣΥΝ, «Παρέμβαση»). Είναι χαρακτηριστικό ότι στο χώρο κυριαρχεί με διάφορες παραλλαγές η συνεργασία τους. Από την πλευρά της κατεύθυνσης του κινήματος, με το συσχετισμό που υπάρχει, τα πράγματα θα είναι δυσκολότερα.

Ηδη μέσα στο χώρο του εκπαιδευτικού κινήματος δυναμώνει η τάση συμβιβασμού, κυρίως κάτω από την αντίληψη της λεγόμενης αναποτελεσματικότητας του αγώνα. Δεν έχει συνειδητοποιηθεί η ευθύνη των πλειοψηφιών που διαχειρίστηκαν τους αγώνες που έγιναν. Ενισχύεται η αντίληψη περί συναινετικού διαλόγου, η καλλιέργεια αυταπατών. Ενισχύεται αυτή η αντίληψη από την τακτική των δυνάμεων που ανήκουν σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και «Παρέμβαση», που διαχειρίζονται τη συνδικαλιστική δράση ανάλογα με το πότε είναι πιο εύκολο να αποσπάσουν κάτι οικονομικό, διορισμό, τακτοποίηση εκτάκτων, ωρομισθίων. Με ευθύνη των ηγεσιών αυτών, αναπτύσσεται ξεχωριστός αγώνας ανάμεσα στις διάφορες κατηγορίες εργαζομένων με βάση τις εργασιακές σχέσεις.

Το βασικότερο ζήτημα είναι η κυριαρχία του συντεχνιασμού στο χώρο των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων. Πιο επικίνδυνο είναι το φαινόμενο αυτό στο χώρο των δασκάλων και καθηγητών Γυμνασίου και Λυκείου, που αντικειμενικά βρίσκονται σε δυσμενέστερη μοίρα από τους καθηγητές των ΑΕΙ.

Από τους βασικούς παράγοντες του συντεχνιασμού στο χώρο αυτό, πέρα από τους γενικούς που επιδρούν στο συνολικό συνδικαλιστικό κίνημα, είναι το γεγονός ότι το στοιχείο της πολιτικοποίησης βασίζεται στα εργασιακά προβλήματα των εκπαιδευτικών, που είναι σοβαρά και σημαντικά. Οσο και αν ριζοσπαστικοποιηθεί το κίνημα αυτό με επίκεντρο τα Εργασιακά που προκύπτουν από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, δε θα γίνουν διεργασίες στη συνείδηση, αν ο αγώνας των εκπαιδευτικών δε συνδυαστεί με τον αγώνα για το σύστημα της εκπαίδευσης, της διαπαιδαγώγησης, ως πρόβλημα παιδεία - οικονομία - κοινωνία, ως πολιτικό ζήτημα που συνδέεται με το ζήτημα της εξουσίας.

Να ανοίξουμε μέτωπο εναντίον αντιλήψεων που επηρεάζουν ένα μεγάλο μέρος των εκπαιδευτικών, καθώς και εναντίον των μηχανισμών που τις προωθούν, όπως: Ο συμβιβασμός με την πολιτική της υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης και την αποδοχή και προώθηση της ιδέας ενός σχολείου που θα επιβιώνει με χορηγούς. Η ανεκτικότητα απέναντι στο «ιδιαίτερο» ως μέσο αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων του εκπαιδευτικού, με αποτέλεσμα τη συνενοχή του στη διεύρυνση της παραπαιδείας. Η εξιδανίκευση των διάφορων πριμοδοτούμενων δραστηριοτήτων (π.χ. σεμινάρια κατάρτισης, ευρωπαϊκά και άλλα πρόσθετα αμειβόμενα προγράμματα, ενισχυτική διδασκαλία, πρόσθετη διδακτική στήριξη κλπ.) και η συμμετοχή σε αυτές με σκοπό την εξασφάλιση της εύνοιας από τη διοίκηση και την αναρρίχηση, μέσα κι από την επικείμενη αξιολόγηση.

Η ανάπτυξη των γραμμών της δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Οι νέοι άνθρωποι είναι περισσότερο εκτεθειμένοι όχι μόνο στον αντικομμουνισμό και την παραχάραξη της ιστορίας, αλλά και στην καλλιέργεια συμβιβαστικών και οπορτουνιστικών αντιλήψεων. Η σύγχρονη γενιά είναι εξ αντικειμένου μακριά από τις παραδόσεις και την περίοδο ανάπτυξης του σοσιαλιστικού συστήματος. Παρ' όλα αυτά, η ΚΝΕ στάθηκε και δυνάμωσε.

Η ανοδική πορεία της δεν είναι απαλλαγμένη από προβλήματα, πράγμα φυσικό. Η αύξηση των γραμμών της δε συμβαδίζει εύκολα και με τη βαθύτερη αφομοίωση των νέων ΚΝιτών. Το πρόβλημα δεν είναι αποκλειστικό της ΚΝΕ. Είναι, πριν απ' όλα, πώς το Κόμμα έγκαιρα προσανατολίστηκε στη βοήθεια προς την ΚΝΕ με τις σύγχρονες απαιτήσεις. Πώς το ίδιο το Κόμμα ανέπτυξε δεσμούς με τις νεότερες ηλικίες, θέμα που ανέδειξε αναλυτικά το 17ο Συνέδριο.

Παραμένει στα καθοδηγητικά όργανα, στα στελέχη, η αντίληψη ότι η ΚΝΕ έχει αποκλειστική ευθύνη για το κίνημα της νεολαίας. Αυτό στην πράξη οδηγεί σε περιορισμό της κομματικής ευθύνης. Η απασχόληση με τα σύγχρονα προβλήματα της νεολαίας και του κινήματός της είναι ευθύνη, πριν απ' όλα, του Κόμματος, χωρίς αυτό να συνεπάγεται τον παραμερισμό των ευθυνών της ΚΝΕ.

Στις σημερινές συνθήκες το Κόμμα πρέπει να βοηθήσει την ΚΝΕ να ενισχύσει τον επαναστατικό της χαρακτήρα. Να αναπτύξει περισσότερο τα κομμουνιστικά της χαρακτηριστικά στη λειτουργία και τη δράση της στο κίνημα. Οσο πιο πολύ η ΚΝΕ αναπτύσσει τα κομμουνιστικά επαναστατικά χαρακτηριστικά της, τόσο πιο πολύ θα γίνεται ικανή να συνδέεται με τις πλατιές μάζες της νεολαίας. Η ΚΝΕ, από τη φύση και το χαρακτήρα της, καλείται σήμερα με τη δράση της να συμβάλει στην ανάπτυξη του νεολαιίστικου κινήματος, ώστε να αντιμάχεται τις επιλογές των μονοπωλίων, των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Να συμβάλει στην προσπάθεια για το χτίσιμο του Μετώπου με επιμέρους συσπειρώσεις και μέτωπα πάλης με επίκεντρο τα μεγάλα προβλήματα της νεολαίας. Να ετοιμάσει, δίπλα στο Κόμμα, τη νέα γενιά των κομμουνιστών, που θα σηκώσουν στις πλάτες τους το καθήκον του αγώνα για το σοσιαλισμό. Να συμβάλει στην αγωνιστική ανάταση και διαπαιδαγώγηση της νεολαίας, ώστε αυτή να κατανοήσει την ευθύνη και την προσφορά της στον αγώνα για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και του λαού γενικότερα. Να δώσει τη δική της συμβολή στον αγώνα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Ιδιαίτερη βοήθεια να δοθεί στην ΚΝΕ για να διασφαλίσει ευρύτητα και ποιότητα δεσμών με την εργατική νεολαία, με τη νεολαία των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που βρίσκονται στη διαδικασία της μόρφωσης. Να ανοίγεται πλατιά για στρατολογία και ταυτόχρονα να οργανώνει η ίδια την αφομοίωση των νέων δυνάμεων.

Η αφομοίωση των νέων ΚΝιτών σχετίζεται με τη δουλιά που προηγήθηκε για την προσέγγιση και στρατολογία τους. Κυρίως όμως καθορίζεται από την ποιότητα της εσωτερικής ζωής και λειτουργίας των ΚΝίτικων οργανώσεων, από τη συστηματική προσπάθεια κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το γενικότερο κλίμα που καλλιεργεί το Κόμμα με τη δράση του στη νεολαία, αλλά και από το πόσο στηρίζεται η ΚΝΕ για να οργανώσει την αφομοίωση με ιδεολογικοπολιτική δουλιά στα νέα μέλη της σε μια φάση που φέρνει αλλαγές στη ζωή τους.

Η πρόοδος στον τομέα αυτό εξαρτάται από το πόσο κοντά βρίσκεται το Κόμμα, αρχής γενομένης από την ΚΕ και τα τμήματά της, στα Οργανα της ΚΝΕ.

Σήμερα, είναι απολύτως αναγκαίο να ληφθούν και κυρίως να τεθούν στη ζωή συγκεκριμένα μέτρα:

• Με ευθύνη της ΚΕ να ξεκινήσει προσπάθεια για εξειδίκευση στελεχών του Κόμματος, αλλά και της ΚΝΕ, σε τομείς νεολαιίστικης δουλιάς. Σε νέους τομείς όπου η ΚΝΕ και το Κόμμα καθυστερούν, όπως είναι η δράση για ζητήματα αθλητισμού, πολιτισμού, νέων τεχνολογιών. Να εξασφαλίσει σε όλα τα καθοδηγητικά όργανα να υπάρχει συστηματικός έλεγχος, και κυρίως συντροφική βοήθεια, για την αποδοτικότητα των μελών του ΚΚΕ που δουλεύουν στην ΚΝΕ.
• Να διασφαλιστεί, χωρίς υποχώρηση, η εφαρμογή παλαιότερης απόφασης, που τελικά δεν προωθήθηκε, για διατμηματικό συντονισμό, ιδιαίτερα ανάμεσα στα Τμήματα Εργατικό - Συνδικαλιστικό, ΕΒΕ, Αγροτιάς, Γυναικείας Χειραφέτησης και Ισοτιμίας, Οικονομίας και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με τα τμήματα Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού. Ενα στοιχειώδες μέτρο είναι να υπάρχει χρέωση στελεχών της ΚΕ και των τμημάτων της για τη δουλιά στη νεολαία, ώστε να ανέβει η συλλογικότητα και επιτελικότητα του οργάνου.
• Η ΚΕ να προσανατολίσει τα όργανα να ανεβάσουν τη δουλιά τους στην ΚΝΕ για την αφομοίωση της στρατηγικής του Κόμματος και την κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση. Για γνωριμία των μελών της ΚΝΕ με την ιδεολογία, τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, με την ιστορία του Κόμματος και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Με το παράδειγμα των στελεχών και των μελών του Κόμματος. Γι' αυτό πρέπει να επεξεργαστεί σχέδιο για την ιδεολογικοπολιτική μόρφωση των στελεχών της ΚΝΕ, ώστε να αναπτυχθεί ένα ισχυρό μορφωτικό ρεύμα που να διαπερνά την εσωτερική λειτουργία της ΚΝΕ, με θετικό αντίκτυπο και επίδραση στους νεολαιίστικους χώρους.

Στόχος της ιδεολογικοπολιτικής μόρφωσης είναι να αποκτήσουν τα στελέχη της ΚΝΕ και τα μέλη της μια ορισμένη γνώση της κοσμοθεωρίας μας, σε συνδυασμό με την αφομοίωση της στρατηγικής του Κόμματος. Διαφορετικά, η ΚΝΕ δε θα μπορέσει να αναπτύξει τη δική της δυναμική και πρωτοβουλία, να έχει αποτελέσματα αντίστοιχα με τη δράση της και τις δυνατότητες που υπάρχουν.

Η ιδεολογικοπολιτική μόρφωση βοηθά την ΚΝΕ να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της σύγχρονης ιδεολογικής πάλης, ενάντια στα διάφορα αστικά και μικροαστικά ρεύματα που εκδηλώνονται στους χώρους της Παιδείας.

Ταυτόχρονα αποτελεί το έδαφος για να πραγματοποιηθεί με ευθύνη των ίδιων των Οργάνων της ΚΝΕ το καθήκον που καθόρισε το 8ο Συνέδριό της, να αναπτυχθεί στις γραμμές της ένα ισχυρό μορφωτικό ρεύμα. Το Κόμμα να εξασφαλίσει τις βάσεις αυτής της προσπάθειας με την κατάλληλη κομματική καθοδήγηση. Το μορφωτικό ρεύμα να είναι στοιχείο της δράσης της κομμουνιστικής νεολαίας, σταθερό, μόνιμο, χωρίς να εγκαταλείπεται κάτω από τις τρέχουσες απαιτήσεις. Απαλλαγμένο από κάθε πνεύμα ερασιτεχνισμού και προχειρότητας.

• Να βοηθηθεί η ΚΝΕ στην πραγματοποίηση του στόχου της να γίνει γερή και μαζική. Τα μέλη της να αποκτούν συνείδηση των καθηκόντων της. Να πείθονται για τη σημασία τους και για την ατομική ευθύνη στην εκπλήρωση των κοινών στόχων. Να ξεπεραστεί η τάση για καμπανιακού χαρακτήρα δραστηριότητα.
• Τα κομματικά καθοδηγητικά όργανα να σκύψουν με μεγαλύτερο αίσθημα ευθύνης στο μεγάλο ζήτημα της ζωντανής, δημιουργικής λειτουργίας των ΟΒ, που πρέπει να προκαλεί ενδιαφέρον, να προσελκύει. Αν και έχει βελτιωθεί η λειτουργικότητα των ΟΒ, ακόμα υπάρχουν προβλήματα. Πολλά από αυτά οφείλονται στην έλλειψη ελεύθερου χρόνου, ιδιαίτερα των μαθητών, αλλά και των φοιτητών, σπουδαστών, στη δυσκολία που έχουν αυτές οι ηλικίες να αντιληφθούν σωστά την οργανωμένη ζωή, τη σωστή οργάνωση του χρόνου.
• Ολα τα μέλη καθοδηγητικών οργάνων του Κόμματος, τα στελέχη που είναι αναδειγμένα σε μαζικές οργανώσεις και κινήματα, πρέπει να ξέρουν να προσεγγίζουν τη νέα γενιά με βάση τα προβλήματά της, αλλά και με βάση τα ενδιαφέροντα και τις ιδιαιτερότητές της. Δε νοείται κομματικό στέλεχος, ανεξάρτητα από ηλικία, που να μην προσπαθεί να κατακτήσει αυτήν την τέχνη και ικανότητα.

Το κάθε στέλεχος, προσωπικά, να νιώθει ευθύνη για την πορεία ανάπτυξης πριν απ' όλα των στελεχών της ΚΝΕ, για τα προβλήματα της ζωής της, της μόρφωσης, για την πολιτική και ιδεολογική της κατάρτιση, για το επίπεδο της πολιτιστικής της ανάπτυξης.

Να υπάρχει ενδιαφέρον και βοήθεια στο πώς τα νεαρά μέλη της ΚΝΕ ανταποκρίνονται στα καθήκοντα της μόρφωσης, πώς δίνουν την προσωπική τους μάχη με τα αντικειμενικά εμπόδια που συναντούν στην καθημερινή ζωή.

Τα μέλη της ΚΝΕ, στο βαθμό που ανταποκρίνονται στο σύνθημα ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΣΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ - ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ, θα αποκτούν ικανότητες, δυνατότητες να ανταποκρίνονται στα σύνθετα καθήκοντα του αγώνα, στις υποχρεώσεις τους στο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Θα αποκτούν ικανότητες και δυνατότητες σύνδεσης με τις πλατιές μάζες της νεολαίας.

• Το βάρος πέφτει στη δράση του Κόμματος στους νέους και νέες, στους εργατοϋπαλλήλους, στους άνεργους και άνεργες, στα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, που βιώνουν οξύτερα προβλήματα και έχουν σχετικά περισσότερες προϋποθέσεις να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα της οργανωμένης πάλης και της ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική. Ιδιαίτερη προσοχή στη δουλιά στα ΤΕΕ, στην κατάρτιση.
• Βάρος να ριχτεί στις κλαδικές ΟΒ των εργαζομένων, με στόχο τον πολλαπλασιασμό και την ανάπτυξή τους. Οι συνοικιακές ΟΒ να έχουν κύριο προσανατολισμό στην εργαζόμενη νεολαία, με προγραμματισμό. Τα προβλήματα των νέων ζευγαριών, των νέων που ετοιμάζονται για τη δημιουργία οικογένειας πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο ενδιαφέροντος του Κόμματος σε συντονισμό με την ΚΝΕ.
• Για να υλοποιηθεί ευχερέστερα ο εργατικός προσανατολισμός, χρειάζεται να μελετηθεί η σύνθεση των συνοικιακών ΟΒ και να αξιοποιηθεί η πείρα του Κόμματος, δηλαδή να μεταφερθούν σε κλαδικές ΟΒ οι εργαζόμενοι ΚΝίτες και ΚΝίτισσες της συνοικίας.

Μια τέτοια διάταξη δυνάμεων, προσωρινά και μόνο, θα φέρει δυσκολία στη δουλιά κατά δήμο, συνοικία. Τελικά, θα αποβεί πολύ θετική, γιατί το δυνάμωμα της εργατικής νεολαιίστικης δράσης θα δώσει πνοή και αέρα, δυναμική, στη συνολική δουλιά της ΚΝΕ.

• Η δράση στη μαθητική, φοιτητική και σπουδάζουσα νεολαία πρέπει να αποκτήσει ταξικά χαρακτηριστικά. Στον τομέα αυτό χρειάζεται μεγαλύτερη εξειδίκευση της καθοδηγητικής δουλιάς. Να ανοιχτεί συστηματικό ιδεολογικό, πολιτικό και γενικότερο μορφωτικό μέτωπο με το περιεχόμενο σπουδών και γενικότερα με την πλήρη εμπορευματοποίηση - αγοραιοποίηση της Παιδείας. Και όσον αφορά το κόστος, αλλά και τις ιδέες που προάγει, καθώς υποτάσσονται τα πάντα στην επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα.
• Για τη φοιτητική και σπουδάζουσα νεολαία της ΚΝΕ τίθεται πιο έντονα το θέμα της μαρξιστικής παιδείας, και γενικά, αλλά και στο αντικείμενο που σπουδάζουν. Διαφορετικά, θα είναι ευάλωτοι στις αστικές θεωρίες και στην αντιεπιστημονική μεθοδολογία. Ο προσανατολισμός αυτός είναι μέρος της βοήθειας για να ανταποκριθούν ως αγωνιστές, κομμουνιστές επιστήμονες. Ειδικός σχεδιασμός απαιτείται για τα μέλη και στελέχη της ΚΝΕ που περνάνε τις μεταπτυχιακές σπουδές.

Η διείσδυση στην Ανώτατη Παιδεία των επιχειρήσεων, οι καθορισμένοι στόχοι που υπηρετούν τα κοινοτικά κονδύλια, δηλαδή η εξαγορασμένη και υποταγμένη έρευνα στα κέρδη, αποτελεί μέγιστο κίνδυνο και για τη μόρφωση και κατάρτιση των φοιτητών και σπουδαστών, αλλά και για τους κοινωνικοπολιτικούς προσανατολισμούς τους, για τη διαπαιδαγώγησή τους, γενικότερα.

Οι δυσκολίες πολλαπλασιάζονται, διότι στους χώρους της έχουν ενσωματωθεί σημαντικές δυνάμεις του επιστημονικού δυναμικού. Αλλοι γιατί η σημερινή κατάσταση τους προσφέρει οικονομικά οφέλη και άλλοι κάτω από την πίεση και την ελπίδα της εξέλιξης.

• Να συγκροτηθεί πόλος συσπείρωσης και αντίστασης σε ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι το άμεσα ζητούμενο. Να εκλαϊκεύεται συστηματικά η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για το ρόλο και τη συνεισφορά του κινήματος της Παιδείας στη συγκρότηση του ΑΑΔΜ. Το ζήτημα αυτό χρειάζεται να αντιμετωπιστεί μελετημένα μετά την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη και στην πορεία προς το Συνέδριο της ΚΝΕ. Η σημερινή κατάσταση των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων είναι τέτοια που δεν μπορεί να δώσει καμία εγγύηση για ενωτικό ριζοσπαστικό κίνημα. Να αναπτυχθεί ένας συστηματικός προβληματισμός μέσα και έξω από τις γραμμές της ΚΝΕ, με νεολαίους που ανησυχούν για την επίλυση της κρίσης που μαστίζει το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα.

Η ΚΝΕ, με τη βοήθεια του Κόμματος, πρέπει να συνεχίσει τη δημιουργική της προσπάθεια για το σωστό προσανατολισμό του δομημένου πρωτοποριακού νεολαιίστικου κινήματος στη διαπάλη που συνεχίζεται ανάμεσα στις δυνάμεις που υπερασπίζονται τον αντιιμπεριαλιστικό, αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό του και σε εκείνους που ενδιαφέρονται να το μετατρέψουν σε μιαν άχρωμη οργάνωση στο όνομα της διεύρυνσής του.

Οι διεθνείς εξελίξεις, η απροκάλυπτη ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, σε συνδυασμό με τη συνεπή δράση των οργανώσεων της κομμουνιστικής νεολαίας πολλών χωρών, έχουν αποδείξει τη δυναμική και την ορθότητα της μάχης για τον προσανατολισμό του διεθνούς κινήματος της νεολαίας, έχουν ισχυροποιήσει αυτές τις δυνάμεις.

Η διαπάλη αναπτύσσεται ανάμεσα στις αντιιμπεριαλιστικές και κομμουνιστικές νεολαίες με τις δυνάμεις του συμβιβασμού, της συναίνεσης και της ηττοπάθειας στο επίπεδο της Ευρώπης, που κινούνται γύρω από τη «Δημοκρατική Αριστερά», το Φόρουμ της Ευρωπαϊκής Νέας Αριστεράς και το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Η διαπάλη αυτή, αν και δεν έχει κριθεί η έκβασή της και παρά τις δυσκολίες, εξελίσσεται θετικά για τις συνεπείς αγωνιστικές δυνάμεις.

Η πραγματοποίηση του Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών στη Βενεζουέλα τον Αύγουστο του 2005 ανοίγει μια νέα θετική περίοδο. Δίνει νέα ώθηση στο θεσμό, στον αντιιμπεριαλιστικό του χαρακτήρα.

Η Διεθνής Ενωση Φοιτητών δείχνει εικόνα πλήρους διάλυσης. Εχει χάσει την παλιά της αίγλη, έχει εξελιχθεί σε φορέα, μηχανισμό προσωπικής ανέλιξης αυτών που απαρτίζουν την ηγεσία της. Στις γραμμές της εκφράζονται οι γενικότερες δυσκολίες των φορέων του διεθνούς φοιτητικού κινήματος, οι συνέπειες από το αδυνάτισμα του ρόλου των κομμουνιστικών νεολαιών.

Η κατάσταση στο διεθνές κίνημα των κομμουνιστικών νεολαιών αντικατοπτρίζει τη γενικότερη κρίση που περνάει το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Οι περισσότερες κομμουνιστικές νεολαίες κατάφεραν να ανασυγκροτηθούν, ξεπερνώντας την κατάσταση διάλυσης, όπου οδήγησε ορισμένες η κρίση των αρχών της δεκαετίας του '90. Ορισμένες από αυτές, κάτω από την επίδραση της εσωκομματικής πάλης, βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τη δεξιά στροφή των ηγεσιών των κομμουνιστικών κομμάτων τους. Οι δυνάμεις των κομμουνιστικών νεολαιών βασικά συγκεντρώνονται σε φοιτητές και μαθητές, λιγότερο σε εργαζομένους.

Οι συναντήσεις των κομμουνιστικών νεολαιών της Ευρώπης εξελίσσονται σε θετική προσπάθεια, που καθιερώνεται σε ετήσια βάση και πρέπει να ενισχυθεί. Χρειάζεται να αντιμετωπιστεί με πρόγραμμα αλληλεγγύης και κοινής δράσης η επίθεση που αντιμετωπίζουν οι κομμουνιστικές νεολαίες σε μια σειρά χώρες, ιδιαίτερα της πρώην ΕΣΣΔ, στην Ανατολική Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στις ΗΠΑ και αλλού.

Η ΚΕ του ΚΚΕ πρέπει πιο αποφασιστικά να εντάξει στη διεθνή δράση της, το συντονισμό και την κοινή δράση με τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα και τα προβλήματα της νεολαίας, του νεολαιίστικου κινήματος. Να στηρίξει την προσπάθεια της ΚΝΕ για συντονισμό των κομμουνιστικών νεολαιών. Να εντάξει τη δράση της στο διεθνές κίνημα της νεολαίας στην προσπάθεια για τη συγκρότηση ιδιαίτερου κομμουνιστικού πόλου που θα συμβάλει με τη σειρά του στη γενικότερη συσπείρωση δυνάμεων.

Η διεθνής δράση του Κόμματος για την ανάπτυξη διεθνούς εργατικού κινήματος, διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, χρειάζεται να συμπεριλάβει τα προβλήματα της εργαζόμενης νεολαίας, το συντονισμό δράσης σε κλάδους που απασχολούν μεγάλο μέρος της νεολαίας, σε διεθνές και περιφερειακό επίπεδο.

Από κοινού με κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα να μελετήσει πιο επισταμένα τις εξελίξεις στη ζωή της νεολαίας σε σχέση με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ιδιαίτερα αυτές που προωθούνται στο ευρωπαϊκό επίπεδο.