Στις 19 Σεπτέμβρη, πηγαίνοντας μέσω Καρπενησίου στο Αγρίνιο με τον Βαγγέλη Τόκα, παλιό φωτογράφο του «Ριζοσπάστη», για ομιλία στο Εργατικό Κέντρο προς τιμήν του Χαρίλαου Φλωράκη, σταθήκαμε λίγο πιο πέρα απ' τη Γέφυρα στα Κρεμαστά να πιούμε καφέ. Το σπίτι μοναχικό απάνω στο δρόμο είναι και καφενείο. Ανήκει στο χωριό Επισκοπή του Δήμου Φραγκίστας. Είναι το σπίτι των Κοτρωτσαίων. Γνωριστήκαμε με τον Σπύρο Κοτρώτσιο, με την γυναίκα του Παναγιώτα, με τον αδελφό του Γιάννη. Πιάσαμε κουβέντα. Ο Σπύρος είναι εμπορευόμενος, με αγροτικά προϊόντα - καλαμπόκι, κριθάρι, τριφύλλι, λάδι κ.ά. Μας μίλησε για τη ζωή τους σ' εκείνη την τόσο γραφική, αλλά εντελώς απομονωμένη περιοχή. Μας μίλησε για τα προβλήματά τους, για την οικονομική τους κατάσταση, αλλά και για ένα κομμάτι τόπο, που του το καταπάτησαν και δε βρίσκει δίκιο πουθενά. Μπήκε στη συζήτηση και ο Γιάννης. Αλλά και ο πατέρας τους ο Χρήστος, που έπαθε πρόσφατα εγκεφαλικό και καθόταν παράμερα. Σαν έμαθαν πως είμαστε απ' το «Ριζοσπάστη», μας άνοιξαν την καρδιά τους και μας είπαν τον πόνο τους.

Εκείνο, όμως, που πονούσε και βασάνιζε όλους απ' όλα πιο πολύ, δε μας το είχανε πει ακόμα. Οταν ήταν να φύγουμε, μας πήρε η Παναγιώτα, μας ανέβασε απάνω, μας έμπασε σ' ένα δωμάτιο και βρεθήκαμε μπροστά στο φρικτό θέαμα, που δείχνει η φωτογραφία. Ο Βαγγέλης με το φακό του τ' απαθανάτισε. Ηταν η γερόντισσα με τα κομμένα ποδάρια. Η κυρα - Βασιλική. Σύζυγος του γερο - Χρήστου Κοτρώτσιου. Ετών 75. Κατάκοιτη στο κρεβάτι. Καταδικασμένη σε ακινησία. Τη σακάτεψε το άτιμο το ζάχαρο και οι αναποδιές της ζωής. Βασανίζεται καιρό τώρα. Και βασανίζονται όλοι κοντά της. Απίστευτο το δράμα της. Κι ούτε ελπίδα, ούτε βοήθεια, ούτε έλεος από πουθενά. Αγρότισσα, από μικρή στη βιοπάλη σ' εκείνο τον άγονο τόπο, που έτρεχε κάποτε στις πλαγιές, στα τσουγκάρια και στις ρεματιές για το πικρό ψωμί να θρέψει τα παιδιά της. Οπως δείχνει η όψη της, είναι δυνατός χαρακτήρας. Αντέχει. Εχει, ωστόσο, και μεγάλο παράπονο, που κανένας δεν τη βοηθάει.

Το Κράτος, η Νομαρχία, η Δημαρχία παραμένουν ασυγκίνητοι. Το ΙΚΑ Λαμίας γνωμάτευσε ότι μπορεί να βάλει ξύλινα πόδια. Πώς, όμως; Ποιος θα δώσει τα χρήματα, με μια γεροντική σύνταξη που παίρνει; Σωρός τα έγγραφα που έχουμε μπροστά μας. Με αριθμούς πρωτοκόλλου, ημερομηνίες, σφραγίδες και δυσανάγνωστες υπογραφές. Στη διάθεση των αρμοδίων. Καμιά λύση. Καμιά υπόσχεση. Πλήρης αδιαφορία, δυστυχώς. Αχαρακτήριστη αναλγησία. Ε, όχι, δεν μπορεί να απαντούν έτσι οι διάφοροι φορείς. Δεν μπορεί να συμπεριφέρεται κατ' αυτόν τον τρόπο η πολιτεία. Ενδεικτικά μόνον ένα εδάφιο από απάντηση του ΟΓΑ στο αίτημα για προσαύξηση της σύνταξής της (30/10/2003):

«Σας πληροφορούμε ότι σύμφωνα με την ισχύουσα περί ΟΓΑ νομοθεσία οι συνταξιούχοι γήρατος του ΟΓΑ... δε δικαιούνται προσαύξηση του ποσού της σύνταξής τους λόγω της απόλυτης αναπηρίας... Οι συνταξιούχοι λόγω γήρατος μπορούν να πάρουν προσαύξηση μόνον όταν είναι τυφλοί!... Συνημμένα σας επιστρέφουμε τις ιατρικές γνωματεύσεις που μας στείλατε»!

Σημειώνουμε, επίσης, εδώ ότι εδώ και αρκετό καιρό το τηλέφωνο Αναπηρικών Συντάξεων στην Αθήνα (210-3322145) δεν της απαντάει. Φαίνεται, η υπόθεση θεωρείται λήξασα.

Ε, όχι! Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι ανθρώπινη. Η γυναίκα με τα κομμένα πόδια στη Γέφυρα Κρεμαστών Ευρυτανίας πρέπει άμεσα να βοηθηθεί. Οι αρμόδιοι φορείς πρέπει να δώσουν λύση χωρίς άλλη χρονοτριβή. Αλλά και κάθε πατριώτης με κάθε τρόπο να εκδηλώσει στην παθούσα και στην οικογένειά της τη συμπαράστασή του. Στη διάθεση όποιου αρμόδιου τα τηλέφωνά τους: 26410-81186 και κινητό: 6978583604.

ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ

δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη»