Τρανταχτό παράδειγμα αντιλαϊκού «μοντέλου» αποτελεί ο Δήμος Λάρισας, με ευθύνη των δημοτικών αρχών της τελευταίας δεκαετίας. Σε αντίθεση με τον φιλολαϊκό προσανατολισμό που ακολουθήθηκε επί δημαρχίας του αείμνηστου Αριστείδη Λαμπρούλη, οι δημοτικές αρχές επί δημαρχίας Τζανακούλη, που είναι και η σημερινή - υποστηρίζεται από τη ΝΔ - και επί δημαρχίας Καφφέ - υποστηρίχτηκε από το ΠΑΣΟΚ - μετέτρεψαν το δήμο σε βασικό στήριγμα της αντιλαϊκής πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων.

Ολα αυτά τα χρόνια, αντί να διεκδικήσουν τους παρανόμως παρακρατηθέντες πόρους, που για το δήμο φτάνουν, περίπου, στα 135 εκατομμύρια ευρώ, δημιούργησαν ένα μεγάλο χρέος, άνω των 5 δισ. δρχ., επέβαλαν δυσβάσταχτα δημοτικά τέλη - το 20% των εσόδων του 2005 προέρχονται από ανταποδοτικά τέλη -, δανείστηκαν και προσπαθούν να τ' αρπάξουν από τους Λαρισαίους, με διάφορους τρόπους, όπως με το κυνηγητό κλήσεων στο οποίο επιδίδεται η Δημοτική Αστυνομία.

Η σημερινή δημοτική αρχή προχώρησε, το 2004, σε αύξηση του Ειδικού Ανταποδοτικού Τέλους (ΕΑΤ) κατά 20%. Ετσι, το 2005 και μαζί με άλλα τέλη συγκέντρωσαν στο ταμείο του δήμου 22 εκατομμύρια ευρώ. Υπενθυμίζουμε δε ότι η δημοτική αρχή επί δημαρχίας Καφφέ, μέσα σε ένα βράδυ, είχε αυξήσει κατά 68% τα δημοτικά τέλη!

Ταυτόχρονα, οι δημοτικές αρχές Τζανακούλη - Καφφέ αποδέχτηκαν τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων χωρίς πόρους από το κράτος, όπως τους βρεφονηπιακούς σταθμούς - το 20% του προϋπολογισμού τους είναι από τα τροφεία -, τους σχολικούς φύλακες, το Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών, το Εικαστικό Κέντρο, του οποίου η λειτουργία ανεστάλη, τη συντήρηση των σχολικών κτιρίων, τη «Βοήθεια στο Σπίτι», με αποτέλεσμα να χρεώνονται οι δημότες το κόστος λειτουργίας.

Οσον αφορά στις εργασιακές σχέσεις, οι δύο δημοτικές αρχές προχώρησαν στην ανατροπή τους με επέκταση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, έργου, προγραμμάτων STAGE (ΣΤΕΪΤΖ), με αποτέλεσμα το 33% του δυναμικού να απασχολείται με τέτοιες συμβάσεις και πολλοί να παραμένουν απλήρωτοι.

Στον πολιτισμό και στον αθλητισμό κυριαρχεί η λογική της εμπορευματοποίησης και της χαμηλής ποιότητας με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος. Είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια απαξίωσης του ΔΗΠΕΘΕ, ενώ εγκαταλείφθηκε η κατασκευή θεάτρου στο χώρο του ΟΥΗΛ, καθώς η δημοτική αρχή επέλεξε την κατασκευή πάρκινγκ με τη μέθοδο της αυτοχρηματοδότησης, επιχειρείται η ιδιωτικοποίηση του πολιτιστικού κέντρου «Μύλος», αυξήθηκαν κατά 10% τα δίδακτρα στο Δημοτικό Ωδείο, ενώ νοικιάζονται μια σειρά πολιτιστικών χώρων σε ιδιώτες.

Ο Αθλητικός Οργανισμός Δήμου Λάρισας έχει μετατραπεί σε κερδοσκοπικό φορέα και εξυπηρέτησης επιχειρηματικών συμφερόντων, ενώ οι Λαρισαίοι πληρώνουν για τη χρήση των εγκαταστάσεών του, αφού το 20% των εσόδων του προέρχεται από ανταποδοτικές εισφορές και η κρατική συμμετοχή είναι μηδενική. Επίσης, η σημερινή δημοτική αρχή αποδέχτηκε το πρόγραμμα «Θησέας» που οδηγεί στη σύμπραξη με το ιδιωτικό κεφάλαιο και, βεβαίως, όλα αυτά τα χρόνια δεν πήρε καμιά πρωτοβουλία διεκδίκησης λύσεων για τα γενικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός της πόλης.

Σε φορομπηχτικό μηχανισμό και εξάρτημα ανατροπής των εργασιακών σχέσεων έχει μετατρέψει το Δήμο Βόλου και η δημοτική αρχή της πόλης, που υποστηρίζεται από τη ΝΔ. Οι αυξήσεις των δημοτικών τελών ακολουθούν κάθε χρόνο ανοδική πορεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2005, τα τέλη καθαριότητας και φωτισμού αυξήθηκαν κατά 9%, ενώ είχαν προηγηθεί αυξήσεις ύψους 6% το 2004 και 5% το 2003.

Οσον αφορά στις εργασιακές σχέσεις, η επιχείρηση ανατροπής τους ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν, με την αποδοχή της τότε «πιλοτικής» εφαρμογής των διαβόητων Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης (ΤΣΑ). Στο δήμο, από τους 500 εργαζόμενους, μόνιμοι είναι οι 380 και οι 120 με συμβάσεις αορίστου χρόνου, ενώ στις Δημοτικές Επιχειρήσεις, στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου απασχολούνται 450 άτομα, εκ των οποίων μόνο 55 είναι μόνιμοι, 30 με συμβάσεις αορίστου χρόνου και οι υπόλοιποι με 8μηνες συμβάσεις, με μερική απασχόληση, συμβάσεις έργου και προγράμματα «STAGE». Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Δημοτικές Επιχειρήσεις, κυρίως η τουριστική (ΔΗΤΕΒ) και η τεχνική (ΔΕΜΕΚΑΒ), είναι αυτές που χρησιμοποιούνται από τη δημοτική αρχή για πελατειακές σχέσεις, ώστε «να κρατάει στο χέρι» τους εργαζόμενους εκμεταλλευόμενη την εργασιακή ομηρία τους, ενώ οι αναθέσεις έργων γίνονται απευθείας, δηλαδή με συνθήκες πλήρους αδιαφάνειας.

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η Δημοτική Επιχείρηση Τουρισμού εισπράττει ετησίως 320.000 ευρώ από την ενοικίαση του ξενοδοχείου «ΞΕΝΙΑ» Βόλου και άλλα 150.000 ευρώ από καφετερίες του δήμου και, όπως έχει καταγγελθεί, κανείς από τη δημοτική αρχή και τους αρμόδιους της επιχείρησης δε δίνει εξηγήσεις για το πού «πηγαίνουν» και πώς διαχειρίζονται αυτά τα χρήματα.

Οσον αφορά στον πολιτισμό, η υποκουλτούρα και η εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων είναι τα κυρίαρχα στοιχεία της πολιτικής που ακολουθεί η δημοτική αρχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι το συγκρότημα του παλαιού κεραμοποιείου «ΤΣΑΛΑΠΑΤΑ» - επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης - μετατράπηκε σε απέραντο χώρο «μπουζουξίδικων», ενώ για το μουσειακό χώρο που προοριζόταν δε γίνεται λόγος. Κέρδος έχει μόνο η εταιρία ΓΕΚ, που εισπράττει από την ενοικίαση των χώρων αυτών, ενώ ο Δήμος Βόλου πληρώνει έξι φύλακες, χωρίς να έχει κανένα όφελος.

Απαρέγκλιτα εφαρμόζει τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις και επιλογές των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και η δημοτική αρχή Τρικάλων, που υποστηρίζεται από το κυβερνών κόμμα, συνεχίζοντας την πολιτική της προηγούμενης επί δημαρχίας Σπαθή (ΠΑΣΟΚ).

Η σημερινή δημοτική αρχή επέβαλε τον πρώτο χρόνο της θητείας της αυξήσεις περίπου 14% στα τιμολόγια της Δημοτικής Επιχείρησης Υδρευσης και Αποχέτευσης, ενώ πέρυσι επιβλήθηκε νέα αύξηση ύψους 7%. Στον τομέα της καθαριότητας και του ηλεκτροφωτισμού οι αυξήσεις ξεκινούν από 6 και φτάνουν μέχρι και 35%. Επίσης, στους παιδικούς σταθμούς, αφού ήδη η προηγούμενη δημοτική αρχή είχε επιβάλει 30 ευρώ ως εγγραφή - έτσι το αιτιολόγησε - τα τροφεία αυξήθηκαν σε 150 ευρώ ετησίως, δηλαδή κατά 400%. Δίδακτρα ύψους 40-50 ευρώ επιβλήθηκαν και στο Δημοτικό Ωδείο, ενώ οι δημότες πληρώνουν ακόμα και στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών. Επίσης, όπως και στη Λάρισα, σε κυνήγι κλήσεων επιδίδεται και ο Δήμος Τρικάλων, βγάζοντας μάλιστα από τα συρτάρια του κλήσεις προηγούμενων χρόνων για να γεμίσει τα ταμεία του.

Οσον αφορά τους εργαζόμενους, το 30%, περίπου, είναι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μερικής απασχόλησης και έργου, ενώ κατά καιρούς εφαρμόζονται στο δήμο διάφορα Προγράμματα Απασχόλησης.