Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στον Αστικό Τύπο με την ακόλουθη ειρωνική λεζάντα: «Δεν πρόκειται περί... ηθοποιού. Είναι η συμμορίτισσα Ε.Φ. που το "μοναρχοφασιστικό Κράτος" την μετέφερε στο Τζάννειο Νοσοκομείο Πειραιώς να νοσηλευθή μετά από τον τραυματισμό και την σύλληψί της»

Η Θυμιούλα έμενε στην Αθήνα στου Γκύζη. Ηταν μέλος του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ. Πριν πολλά χρόνια έχασε τον σύντροφό της, τον αγωνιστή Στράτο Παπαρίζο. Ζούσε κοντά στην Νίκη, την κόρη τους. Γεννήθηκε το 1922 στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας, όπου κηδεύτηκε χτες. Οι γονείς της Δρόσος και Μαρία ανάλωσαν τη ζωή τους στον αγώνα. Το σπίτι τους στην Κατοχή ήταν έδρα του Γενικού Αρχηγείου του ΕΛΑΣ με αρχηγό τον Αρη Βελουχιώτη. Οταν πρωτόρθαν οι αντάρτες με τον Αρη το 1942, έγινε σύνδεσμος στην επαφή με τον Καλία. Οργανώθηκε στην ΕΝΑΡ και στην ΕΠΟΝ. Εγινε και μέλος του ΚΚΕ και το τίμησε ως τα στερνά της. Αναδείχτηκε σε δραστήριο στέλεχος στην οργάνωση, ολοκληρωτικά δοσμένη στο λαϊκό κίνημα, ακούραστη, ενθουσιώδης.

Στις αρχές του Εμφύλιου πιάστηκε, βασανίστηκε και κατέφυγε στην Αθήνα. Γρήγορα όμως ανέβηκε στο βουνό, κατατάχθηκε στο ΔΣΕ. Το 1947 ήταν από τις πρώτες αντάρτισσες του Διαμαντή στον Παρνασσό. Πολέμησε γενναία, πήρε μέρος σε πολλές μάχες. Το 1948 στο Τάγμα του Κρόνου, στον Κιθαιρώνα με το οπλοπολυβόλο στα χέρια λαβώθηκε βαριά και αιχμαλωτίστηκε. Υστερα ανάπηρη έκανε πολλά χρόνια στη φυλακή. Εμεινε αλύγιστη. Και μέχρι τελευταία ήταν μπροστά σ' όλους τους αγώνες. Υπόδειγμα αγωνίστριας. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς τους. Το Μαυρολιθάρι να είναι περήφανο γι' αυτήν. Αιωνία η μνήμη της.

Γ. Μωραΐτης

Πρόεδρος της ΠΟΑΟ

• Οι συναγωνιστές της - μέλη του Παραρτήματος Γκύζη απευθύνουν τα θερμά συλλυπητήριά τους στην οικογένειά της και αντί για στεφάνια στον τάφο της τα χρήματα θα προσφέρουν στο Κόμμα της, όπως και η ίδια επιθυμούσε, για την οικονομική εξόρμηση.