Οσο πλουσιότερη και ισχυρότερη λένε οι κυβερνώντες ότι γίνεται η ελληνική οικονομία, τόσο ενισχύεται ο αντιλαϊκός και φορομπηχτικός για τα πλατιά λαϊκά στρώματα χαρακτήρας του φορολογικού συστήματος. Ετσι, ενώ οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ψήφισαν τα τελευταία χρόνια δεκάδες φορολογικούς νόμους και άλλες διατάξεις, στο όνομα της δικαιότερης κατανομής των φορολογικών βαρών για τους οικονομικά ασθενέστερους, με την εφαρμογή αυτών των νόμων, οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα έγιναν φτωχότεροι, ενώ οι μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοεισοδηματίες πλουσιότεροι! Στην πράξη, δηλαδή, το φορολογικό σύστημα αποδείχτηκε το πιο κατάλληλο εργαλείο, για την αναδιανομή του αυξανόμενου εγχώριου πλούτου, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι μεγαλοεπιχειρηματίες, δεν επωφελήθηκαν μόνο από τις προκλητικές φοροαπαλλαγές και άλλες χαριστικές ρυθμίσεις που θέσπισαν γι' αυτούς οι κυβερνώντες και οδήγησαν στη μείωση των φορολογικών τους βαρών. Οι ίδιοι καρπώθηκαν και το ζεστό χρήμα που τους χάρισαν απλόχερα οι κυβερνώντες από τα ταμεία του κράτους με τη μορφή επιχορηγήσεων, επιδοτήσεων και άλλων προνομίων για να... κάνουν επενδύσεις, να αυξήσουν τις εξαγωγές και γενικά να κάνουν την ελληνική οικονομία ισχυρότερη, ανταγωνιστικότερη και παραγωγικότερη!

Του λόγου το αληθές, ότι το φορολογικό σύστημα ευνόησε τους πλούσιους και έβλαψε τους φτωχούς, βεβαιώνουν και τα επίσημα στοιχεία του κράτους με την εξέλιξη της φορολογίας τα τελευταία 13 χρόνια, από τα οποία τα 10 χρόνια κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ και τα 3 η ΝΔ. Από τα στοιχεία αυτά - που επεξεργάστηκε ο «Ρ» και δημοσιεύονται στο σχετικό πίνακα - προκύπτει μεταξύ άλλων, ότι από το 1993 ως το 2006, που ο επίσημος πληθωρισμός αυξήθηκε κατά 64%, τα συνολικά φορολογικά έσοδα του κράτους από άμεσους και έμμεσους φόρους, αυξήθηκαν κατά 221,7%. Δηλαδή υπερτριπλασιάστηκαν.

Το ποσοστό αύξησης των συνολικών φορολογικών εσόδων - που είναι σχεδόν 4 φορές μεγαλύτερο από την αύξηση του επίσημου πληθωρισμού - από μόνο του, δε λέει τίποτα, καθώς αποτυπώνει την αύξηση των φόρων από το σύνολο των φορολογουμένων, ανεξαρτήτως αν είναι εργαζόμενοι, άνεργοι, φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματοβιοτέχνες ή μεγαλοεπιχειρηματίες. Δε μας δείχνει δηλαδή, αν επιβαρύνθηκαν περισσότερο οι πλούσιοι και έχοντες και λιγότερο οι φτωχοί και οικονομικά ασθενέστεροι ή το αντίθετο. Σαφέστερη εικόνα, για το ποιοι φορτώθηκαν τα νέα φορολογικά βάρη - δηλαδή αν το αντιλαϊκό φορολογικό σύστημα ή ο ταξικός του χαρακτήρας «βελτιώθηκε» επί το αντιλαϊκότερον ή έγινε «δικαιότερο» - μας δίνει η διάρθρωση των συνολικών φορολογικών εσόδων, τόσο στο σκέλος των άμεσων φόρων όσο και στο σκέλος των έμμεσων.

Από τα αναλυτικά στοιχεία, λοιπόν, προκύπτει ότι:

• Οι άμεσοι φόροι αυξήθηκαν 355,9%, που σημαίνει ότι υπερτετραπλασιάστηκαν.
• Οι έμμεσοι φόροι, υπερδιπλασιάστηκαν, καθώς αυξήθηκαν κατά 163,7%.

Με δεδομένο ότι οι έμμεσοι φόροι που θεωρούνται - και είναι - άδικοι και αντιλαϊκοί, επειδή επιβαρύνουν το ίδιο πλούσιους και φτωχούς (τον ίδιο φόρο θα πληρώσει για ένα πακέτο τσιγάρα, για ένα κιλό ψωμί ή ένα λίτρο βενζίνη και ο άνεργος και μεγαλοεπιχειρηματίας), φαινομενικά το φορολογικό σύστημα έγινε... δικαιότερο, αφού το ποσοστό αύξησής τους είναι υποδιπλάσιο (163,7%) σε σχέση με το ποσοστό αύξησης των άμεσων φόρων (355,9%). Κι αυτό, γιατί, οι άμεσοι φόροι θεωρούνται πιο δίκαιοι, επειδή παίρνουν υπόψη τους την οικονομική κατάσταση του φορολογούμενου και φορολογούν περισσότερο τα μεγάλα εισοδήματα. Η διάκριση αυτή - ότι δηλαδή οι άμεσοι φόροι είναι πιο δίκαιοι από τους έμμεσους - δεν ισχύει στις μέρες μας, καθώς με τις «μεταρρυθμίσεις» που έκαναν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στο φορολογικό σύστημα, έχει αλλοιωθεί εντελώς ο προοδευτικός χαρακτήρας που είχαν οι άμεσοι φόροι. Ο δραστικός περιορισμός των κλιμακίων παράλληλα με τη μείωση των συντελεστών φορολογίας προσωπικών εισοδημάτων, που θέσπισαν οι κυβερνώντες, είχε σαν αποτέλεσμα οι άμεσοι φόροι να έχουν σχεδόν εξομοιωθεί με τους έμμεσους.