ΓΝΩΡΙΜΗ η φωνή που τα χαράματα της περασμένης Τετάρτης έφτανε από το νησί. Ηταν ένας παλιός αγαπημένος σύντροφος, από της νιότης τα πρώτα βήματα, που αφού όργωσε ωκεανούς και θάλασσες άραξε στο βράχο μας. Μακριά πια από τα κύματα και τους θαλασσοπνιγμούς κι όλα τ' άλλα που 'χε της ναυτοσύνης η ζήση.

Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ το 'χε συνήθειο, κάθε τόσο, όπως τον καιρό που δούλευε στα καράβια και πάντα πρωινός, με το σκοτάδι ακόμη, σήκωνε το τηλέφωνο για να δώσει του τόπου όλα τα μαντάτα, με το δικό του τρόπο και σατυρική διάθεση. Μας έδινε τα δικά του, αλλά καρτερούσε και του άλλου τα νέα, που δεν τα μάθαινε όπως άλλοτε.

ΟΡΓΙΣΜΕΝΗ αλλά και πικρή ετούτη τη φορά η φωνή του. Χωρίς τις συνηθισμένες προλογικές κουβέντες άφησε τον ξαναμμένο δίκαια λόγο του για τη μεγάλη δοκιμασία που ζούσαν, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς νερό, χωρίς ψωμί τα δύο νησιά. Μέρες απόγνωσης και απελπισίας, μαύρες μέρες που τις έχουν ξαναζήσει Κεφαλονιά κι η Ιθάκη, αντάμα με τη Ζάκυνθο.

ΚΑΙ πρόσθεσε: «Αλλο να ζεις την καταδίκη που ζούμε εμείς κι άλλο να ακούς του κόσμου, της καθεμιάς φαμελιάς τα μεγάλα βάσανα, καθώς μας βρήκε ξαρματωμένους ν' αναζητούμε να βρούμε τα παλαιά του φωτισμού σύνεργα, τα φανάρια, τους λύχνους, για ν' έχουμε λίγο φως, λίγη ζεστασιά στο τραπέζι... Κι από την άλλη μας παραμυθιάζουν της ΔΕΗ και της κυβέρνησης κάθε λογής κοπέλια, με το σήμερα, το αύριο, κι οι μέρες φεύγουν...».

ΣΑΡΩΤΙΚΗ η γρεγο-τραμουντάνα με το πρόσφατο μεγάλο κύμα κακοκαιρίας, γκρέμισε συθέμελα τους πυλώνες που 'χε υψώσει η ΔΕΗ όταν προχώρησε στην ηλεκτροδότηση των νησιών. Και τους γκρέμισε σαν χάρτινους πύργους! Και μάλιστα όχι 7, αλλά πάνω από 15, στα δυο σημεία, που το ηλεκτρικό ρεύμα μπαίνει στο νησί, στην περιοχή του Φισκάρδου και στα ριζά του Αίνου. Που, αν θυμόμαστε σωστά, το «Μεγάλο Βουνό» πλήρωσε τότε με κοπή μεγάλου αριθμού ελάτων, του μοναδικού εκείνου ελατοδάσους, για να περάσουν τα καλώδια...

ΚΑΙ ΤΟ πηχτό σκοτάδι κατακάλυψε τα νησιά από τη νύχτα της περασμένης Τρίτης... Αλυσίδα, πολλά τα παρεπόμενα. Οι βρύσες του νερού σταμάτησαν, για να ζητήσουν το νερό του σπιτιού, έτρεξαν στα πηγάδια, με γνωστούς τους μεγάλους κινδύνους. Οι φούρνοι, χωρίς πια ρεύμα, σταμάτησαν να βγάζουν ψωμί, δυο - τρεις δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες των κατοίκων. Κι έπειτα μια σειρά άλλα θέματα θέρμανσης, υγείας, διατροφής.

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ που έβγαλε σχετικά η ΝΕ Κεφαλονιάς - Ιθάκης του ΚΚΕ σταράτα ξεκαθαρίζει σε όλους πως «το μεγάλο πρόβλημα της πολυήμερης διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος δεν είναι τεχνικό, ούτε πρόβλημα θεομηνίας... Είναι αμιγώς πολιτικό, που πατάει στη λογική της ιδιωτικοποίησης ενός δημόσιου αγαθού, που είναι η ηλεκτρική ενέργεια».

ΚΙ ΕΙΝΑΙ ακριβώς αυτή η ανακοίνωση που θυμίζει σ' όσους το ξεχνούν πως αυτή είναι η πολιτική που έκλεισε το πετρελαιοκίνητο της ΔΕΗ, που παλιότερα εξασφάλιζε ηλεκτρική αυτονομία και θα μπορούσε να αποτελεί σοβαρή εναλλακτική λύση για το πρόβλημα που δημιουργήθηκε.

ΚΙ ΑΝΤΙ να περπατήσουν έτσι σωστά και ντρέτα, «ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια οι ιδιωτικές ανεμογεννήτριες, που εκτός το ότι δεν αποτελούν ποσοτικά και τεχνικά λύση, πρέπει να χρυσοπληρώνει ο λαός μας την ηλεκτρική ενέργεια και μάλιστα χρησιμοποιώντας το δίκτυο της ΔΕΗ».

ΚΑΙ για να ολοκληρωθεί το «πορτρέτο» των εκχωρήσεων, να προσθέσουμε αυτήν που έκανε η ΔΕΗ στους εργολάβους κατασκευής του δικτύου με τη λογική του μικρότερου κόστους και φυσικά του μεγαλύτερου κέρδους. Δεν μπορεί επίσης να μην αναφερθεί πως η διοίκηση της ΔΕΗ βρήκε την κατάλληλη στιγμή να ζητήσει αυξήσεις στα τιμολόγια από 8% έως και 20%, προκαλώντας τη γενική αγανάκτηση και κατακραυγή.

ΑΘΩΡΑΚΙΣΤΗ, λοιπόν, η χώρα για τους σεισμούς, αθωράκιστη στις πλημμύρες, αλλά και το ίδιο για το φως, το ηλεκτρικό, όπως τραγικά βεβαιώθηκε στα μάτια των κατοίκων χωριών και πόλεων στην τελευταία μεγάλη δοκιμασία. Τα νησιά, η Κεφαλονιά και η Ιθάκη και άλλοι τόποι για ακόμη μια φορά έζησαν ώρες εγκληματικής αδιαφορίας άμεσης και αποφασιστικής ταχύτατης παρέμβασης, ώστε να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες.

ΤΟΥΣ είδαμε και τους δυο, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τους δοκιμάσαμε. Χρειάζεται αγώνας για ένα αποτελεσματικό και ολοκληρωμένο σχέδιο θωράκισης. Και πάνω απ' όλα «μακριά κι αλάργα» από τις ιδιωτικοποιήσεις... Διαφορετικά και για μια ακόμη φορά θα κινδυνεύσουμε ίσως να ανάψουμε για μέρες ξανά της νόνας μας το λυχνάρι.