Αφιέρωμα στον Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ στην εκπομπή «Ποιητική αδεία» του «902 Αριστερά στα FM»

Στον Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και στην εποχή του, 250 χρόνια μετά τη γέννησή του, θα είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Ποιητική Αδεία» που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης την Κυριακή 6 με 8 το απόγευμα στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

Ακόμα και όταν έγραφε μουσική για να επιβιώσει, το μουσικό του ένστικτο τον οδηγούσε σε καλλιτεχνικά επιτεύγματα πολύ μεγάλου ύψους. Ανέβασε σε άφθαστη τελειότητα τα κονσέρτα για βιολί και για πιάνο και ορχήστρα, τα κουαρτέτα και οι συμφωνίες απέκτησαν νέα έκφραση, νέο αίμα έτρεξε στις φλέβες του λυρικού θεάτρου. Ο όγκος του έργου του, στα τριανταπέντε χρόνια της ζωής του, προκαλεί ίλιγγο... Η μουσική του, ιστορική αντανάκλαση του Διαφωτισμού, είναι μια πλατιά γέφυρα προς το μέλλον.

Ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ γεννήθηκε στις 27 Γενάρη του 1756 στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας και το σπουδαίο μουσικό του ταλέντο αποκαλύφθηκε πολύ νωρίς. Από τεσσάρων ετών έπαιζε τσέμπαλο, ενώ σε ηλικία πέντε ετών συνέθετε. Καθοδηγούμενος από τον πατέρα του Λεοπόλδο που ήταν βιολιστής και συνθέτης, ο «Βόλφι» ξεκίνησε ως «παιδί-θαύμα», όμως η ζωή του εξελίχθηκε σε έναν αγώνα επιβίωσης καθώς θεωρείται ο πρώτος διάσημος μουσικός που προτίμησε τη ζωή του ανεξάρτητου μουσικού, παρά την εξευτελιστική υποταγή και τη «ζωή» του «μουσικού-υπηρέτη».

Το 1779 ήλθε σε οριστική ρήξη με τον αρχιεπίσκοπο του Σάλτσμπουργκ και εγκαταστάθηκε στη Βιέννη. Ελεύθερος, αλλά υποχρεωμένος, για να ζήσει, να παραδίδει μαθήματα πιάνου, θα αφοσιωθεί από το 1782 στη σύνθεση οργανικής μουσικής.

Την 1^η Μάη 1786 ανέβηκε το σημαντικότερο έργο του «Οι Γάμοι του Φίγκαρο», μια όπερα στην οποία η κοινωνική σάτιρα και η διακωμώδηση των αριστοκρατών διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο.

Μετά την πρεμιέρα της όπερας «Δον Ζουάν» στις 29 Οκτώβρη 1787, ονομάστηκε «Αυλικός μουσικός» από τον αυτοκράτορα Ιωσήφ Β΄, χωρίς όμως αυτό να βελτιώσει την οικονομική του κατάσταση.

Τον Ιούλη του 1791 θ' αρχίσει να συνθέτει το «Ρέκβιεμ» το οποίο θα ολοκληρώσει μετά τον θάνατό του ο μαθητής του Σισμάγιερ, ενώ το τελευταίο του έργο ήταν η καντάτα «Το εγκώμιο της φιλίας», που έγραψε στις 15 Νοέμβρη 1791.

Τη νύχτα της 4^ης προς 5^η Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς, ο 35χρονος συνθέτης πέθανε, έχοντας δώσει τις τελευταίες οδηγίες του στον Σισμάγιερ για το «Ρέκβιεμ». Αναπαύθηκε στον κοινό τάφο των απόρων.

Λίγο πριν τη νεκρώσιμη ακολουθία κάποιος πήρε ένα γύψινο αποτύπωμα του προσώπου του για να φτιαχτεί ένα εκμαγείο. Το εκμαγείο έπεσε από τα χέρια της γυναίκας του Κωνστάνς και έγινε θρύψαλα...

Τίποτα το «γήινο» δεν έμεινε από τον Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, εκτός από την αθάνατη μουσική που 250 χρόνια μετά τη γέννησή του εξακολουθεί να φεγγοβολεί.