Η αφόρητη φτώχεια δεν είναι μια «αρρώστια» που ταλαιπωρεί τους κατοίκους της υπαίθρου. Είναι κοινωνικό φαινόμενο κι έχει πολιτική αιτία. Οι άνθρωποι φτωχαίνουν γιατί μειώνεται, συνεχώς, το εισόδημά τους κι αυξάνεται, διαρκώς, το κόστος ζωής. Ο μικροκληρούχος αγρότης, ο μικροεπαγγελματίας κι ο μαγαζάτορας σοδεύουν όλο και λιγότερα, την ώρα που οι ανάγκες τους πληθαίνουν και τα έξοδα μεγαλώνουν. Αναγκάζονται να «κόβουν» απ' όπου μπορούν. Για χιλιάδες φτωχούς των χωριών είναι πολυτέλεια να πιουν έναν καφέ, μια λεμονάδα, ένα τσίπουρο στο καφενείο, ακόμα πιο ακριβή πολυτέλεια ν' αγοράσουν καινούρια ρούχα και παπούτσια, απλησίαστο όνειρο η διασκέδαση. Κι ανυπέρβλητα είναι τα εμπόδια που υψώνει η εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας για το σπούδαγμα των παιδιών και την αποκατάσταση της υγείας τους.

Αυτά είναι τ' αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που μετατρέπουν την ελληνική ύπαιθρο σε μια απέραντη «ενδοχώρα της φτώχειας». Μια πολιτική που ξεκληρίζει τη μικρομεσαία αγροτιά, αφήνει χωρίς δουλιά τους μικροεπαγγελματίες και τους μαγαζάτορες του χωριού, τυραννάει τους συνταξιούχους του ΟΓΑ, κρύβει το μέλλον από τη νεολαία. Ο κόσμος της υπαίθρου εκδηλώνει, ήδη, μεγάλη δυσαρέσκεια κατά των διαχειριστών αυτής της πολιτικής - των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - και όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν την ανάγκη του αγώνα για την ανατροπή της, που προϋποθέτει την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, με την αποδυνάμωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, που παλεύει για τη Λαϊκή Εξουσία.

Οι ερχόμενες εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση δίνουν την ευκαιρία και τη δυνατότητα στο φτωχόκοσμο της υπαίθρου να κάνει ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση...