Μ' ΟΛΑ της τα δίκια η Ζάκυνθος, το όμορφο Τζάντε του Ιονίου, ανησύχησε πρόσφατα με τον Εγκέλαδο, που τη χτύπησε ακόμη μια φορά με τις απανωτές σεισμικές δονήσεις, που στους νησιώτες ξύπνησαν μνήμες εφιαλτικές. Είναι εκείνος ο Αύγουστος του 1953, που αντάμα με τη γειτόνισσά της την Κεφαλονιά και το Θιάκι ζούσαν την τραγωδία των σεισμών με πολλούς νεκρούς και τεράστιες καταστροφές. Εβαλε κι η φωτιά το χεράκι της, ώστε ο όλεθρος ν' αποτελειώσει.

ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟΣ από δονήσεις νύχτα - μέρα και αβάσταχτη της πολυήμερης αυτής δραστηριότητας η αγωνία.

Η ΕΝΤΟΝΗ σεισμική έξαρση στη Ζάκυνθο και σε άλλες περιοχές ξαναφέρνουν στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά το σημαντικό θέμα της αντισεισμικής θωράκισης της χώρας. Πασίγνωστα όλα όσα ακούγονται εκεί που κάθε φορά χτυπάει. Λόγια υποσχετικά με το τσουβάλι για ενίσχυση στο έργο της αποκατάστασης. Το γνώριμο μικρό βοήθημα κάλυψης πρώτων αναγκών. Κι έπειτα όλα αποξεχασμένα αρχειοθετούνται στα ντουλάπια των αρμοδίων.

ΟΜΩΣ τα μέτρα αυτά, που συχνά πομπωδώς εξαγγέλλονται μοιάζουν σαν να χορηγείς ασπιρίνη σε άρρωστο, που πάσχει από καρκίνο. Και γίνεται στην πράξη οι κάτοικοι που έχασαν τα πάντα, να παίρνουν πάνω τους το κόστος των σπιτιών τους, ουσιαστικά μένοντας αβοήθητοι. Δοκιμασία πολύχρονη.

ΕΙΝΑΙ πολύ γνωστό επίσης, πως οι «λογαριασμοί» μας με τον Εγκέλαδο είναι πανάρχαιοι, μεγάλοι και συνεχείς. Η Ελλάδα είναι από τις πιο σεισμογενείς χώρες της Ευρώπης και πως το 50% της σεισμικής ενέργειας προέρχεται από τη χώρα μας. Ολα αυτά μολονότι είναι βεβαιωμένα στην πράξη με τους σεισμούς, που κάθε τόσο έχουμε, οι κυβερνήσεις και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχουν αφήσει τη χώρα δίχως σεισμική θωράκιση...

ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ των κατοίκων και των περιουσιών τους από τους σεισμούς καθώς και τις καταστροφές όλα αυτά πέφτουν πάνω στην κυβέρνηση και τους άλλους πολυποίκιλους αρμόδιους. Τίποτε δεν τους έχει ξυπνήσει για τη λήψη μέτρων θετικών, ενώ τα προειδοποιητικά μηνύματα χτύπησαν την πόρτα μας εδώ και πολλά χρόνια. Ομως, όπως λέει κι η παροιμία «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα»...

ΔΕΝ είναι πολύς καιρός, που το ΚΚΕ παρουσίασε μια ολοκληρωμένη πρόταση για τα όσα πρέπει να κάνουμε για να αποκτήσουμε θωράκιση της χώρας, αντισεισμική που είναι αναγκαία και κατεπείγουσα. Μέτρα που με τις σημερινές επιστημονικές δυνατότητες μπορούν οι κάτοικοι των σεισμόπληκτων να 'χουν την ασφάλειά τους.

ΕΙΝΑΙ μεγάλη η ευθύνη για τις κυβερνήσεις της τελευταίας 20ετίας, που όχι μόνο δεν προώθησαν την αντισεισμική προστασία αλλά και ουσιαστικά δυσκόλεψαν να προχωρήσει το έργο του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας με σταθερή περικοπή των κονδυλίων που διατίθενται γι' αυτόν.

ΑΝΑΔΕΙΦΩΝΤΑΣ τις σεισμικές αυτές θεομηνίες, που κατά καιρούς έπληξαν την Ελλάδα είναι ευδιάκριτη και η μεθοδολογία, που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις, που βρέθηκαν στην εξουσία: να φορτώνουν στις πλάτες των εργαζομένων έκτακτα χαράτσια, φορολογίες για να βοηθηθούν οι πληγέντες, για να ανοικοδομηθούν χωριά και πολιτείες.

ΜΠΗΚΕ, τότε, σε εφαρμογή μια πολύμορφη φορομπηχτική εξόρμηση, που προσχηματικά την εξάγγελναν για προσωρινή, αλλά που γινόταν μόνιμη. Ετσι (μιλάμε για τους σεισμούς του 1953) η ζάχαρη, η βενζίνη, τα τσιγάρα και πολλά άλλα είδη φορτώθηκαν με ποσά εισφοράς κι όλα με φλάμπουρο, πως πάνε για τους σεισμόπληκτους.

Ο ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ πολλές φορές προειδοποιητικά έχει στείλει το μήνυμά του. Της Ζάκυνθος η στερνή δοκιμασία το ξαναθύμισε. Μας λένε συχνά από «καθέδρας», πως πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς... Ναι, να μάθουμε και μάλιστα από την κούνια μας. Αλλά, πέρα από την εύκολη πάντα «διδασκαλία» εξακολουθεί να είναι τραγικά απούσα η ουσιαστική σεισμική προστασία, ο θωρακισμός μιας ολόκληρης χώρας. Της πατρίδας μας που κοντά σ' άλλα της έλαχε να έχει πάνω της τα σκήπτρα της πιο σεισμογενούς στην Ευρώπη.

ΚΑΙ δεν είναι μόνο η Ζάκυνθος, που έζησε τελευταία τη μεγάλη δοκιμασία. Είναι κι άλλες περιοχές που απαιτούν την αντισεισμική θωράκιση της χώρας.