Αποτίοντας φόρο τιμής στην Εργατική Πρωτομαγιά, η εκπομπή «Ποιητική Αδεία», που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης αύριο Κυριακή 6 με 8 το απόγευμα στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM», θα είναι αφιερωμένη στο εργατικό - λαϊκό τραγούδι.

Τα χέρια τους χτίζουν, σμιλεύουν, δημιουργούν. Αυτοί είναι που παράγουν τον υλικό πλούτο της ανθρωπότητας. Ο λόγος για την εργατική τάξη, η πορεία της οποίας μέσα σε όλους τους καιρούς είναι η πορεία της ίδιας της ανθρωπότητας. Οι δικοί της αγώνες, η δική της κατάσταση, η δική της συνείδηση σφραγίζουν ανεξίτηλα την κάθε εποχή της Ιστορίας.

Ο αγώνας της ενάντια στους εκμεταλλευτές της, ο αγώνας για τη δική της συνειδητοποίηση, ο αγώνας για τη δική της απελευθέρωση και την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας ήταν πάντα ματοβαμμένος. Με το δικό της αίμα έγραψε και τα λάβαρά της. Το κόκκινο είναι το χρώμα της.

Την υπόθεση της εργατικής τάξης ενστερνίστηκαν τα πιο λαμπρά μυαλά και οι πιο μεγάλες καρδιές της ανθρωπότητας: Οι μεγάλες μορφές των Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, θα κατεβάσουν τις φλόγες από τις υψικάμινους και θα σφυρηλατήσουν στο αμόνι της Ιστορίας την επαναστατική κοσμοθεωρία του προλεταριάτου, το μαρξισμό - λενινισμό.

Είναι οι φλόγες της ανάγκης που θα γίνουν ιστορία, στην Παρισινή Κομμούνα, στην Πρωτομαγιά του Σικάγου, στη Ματωμένη Κυριακή της Πετρούπολης του 1905, στα σκαλιά των Χειμερινών Ανακτόρων τον Κόκκινο Οκτώβρη του '17, στη Θεσσαλονίκη του '36, στο Στάλινγκραντ και στην Κόκκινη Σημαία της Αντιφασιστικής Νίκης.

Είναι οι φλόγες, που θα γίνουν ιστορία στη διάρκεια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, στα πεντάχρονα πλάνα και στα κόκκινα Σάββατα, στην επίμονη προσπάθεια της εργατικής τάξης, που απέδειξε ότι η δημιουργία της σοσιαλιστικής κοινωνίας, εκτός από αναγκαία, είναι και δυνατή.

Οι ίδιες φλόγες της ανάγκης σήμερα, καθώς καίνε σε όλα τα σκλαβοπάζαρα της Γης και παρά τις επίμονες προσπάθειες των απολογητών της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, θα γίνουν αύριο ιστορία ακριβώς στα ίδια σκλαβοπάζαρα, κάνοντας στάχτη όλες αυτές τις «θεωρίες», που προσπαθούν να πείσουν την εργατική τάξη ότι η εκμετάλλευση είναι η «αιώνια» μοίρα της.

Μέσα στους αγώνες, αναπτύσσεται η συνείδηση της εργατικής τάξης και ένας από τους πρωτοπόρους μαχητές αυτών των αγώνων είναι και το εργατικό τραγούδι. Είναι το τραγούδι που θα υμνήσει την περηφάνια της, το τραγούδι που θα βγάλει το κασκέτο του χαιρετίζοντας την καινούρια μέρα, το τραγούδι που θα ταξιδέψει μαζί με τον εργάτη στην ξενιτιά, το τραγούδι που θα τον συνοδέψει στη σχόλη του, το τραγούδι που θα γονατίσει μαζί του μπροστά στο αίμα των ταξικών αδελφών του, το τραγούδι που θα υψώσει τη γροθιά του μαζί με τους εργάτες ως φόρο τιμής στην ιστορία της τάξης και ως βεβαιότητα στο μέλλον της ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα πρέπει να ανατραπεί και θα ανατραπεί (Κυριακή στις 18.00).