Ποιήματα Ελλήνων και ξένων ποιητών για την ειρήνη θα είναι το περιεχόμενο της δίωρης εκπομπής «Ποιητική Αδεία», που θα μεταδοθεί αύριο Κυριακή στις 18.00 στη στη συχνότητα του «902 Αριστερά στα FM». Την εκπομπή επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης.

Στους τόπους του θανάτου, ανάμεσα στις οιμωγές των τραυματισμένων και στα δάκρυα των μητέρων, γράφονται τα ποιήματα για την ειρήνη.

Ποιήματα κραυγές αγωνίας των ποιητών, ποιήματα σύντροφοι των αγωνιστών της ειρήνης, ποιήματα πλαστουργοί μιας ανώτερης συνείδησης που αντιλαμβάνεται τις βαθιές ταξικές αιτίες του πολέμου και καλεί όχι μόνο για την υπεράσπιση της ειρήνης, αλλά και για την ανατροπή του καπιταλισμού, γιατί αυτός είναι η «μήτρα» που γεννάει τον πόλεμο.

Ποίηση για την ειρήνη με το βλέμμα του Γουόλτερ Γουίτμαν πάνω από τα πεδία των μαχών και την ανάσα του Πάμπλο Νερούδα στα ερείπια του Μάτσου Πίτσου, ποίηση για την ειρήνη σαν νανούρισμα του Φώτη Αγγουλέ, σαν σάλπισμα του Κώστα Βάρναλη, ποίηση για την ειρήνη με τη φωνή του Γιάννη Ρίτσου και τα λόγια του Τάσου Λειβαδίτη.

Ποίηση - χαιρετισμός στους Ελληνες ναυτεργάτες που αρνήθηκαν να φορτώσουν πολεμικό υλικό στα πλοία που έφευγαν για την Κορέα, ποίηση - χαιρετισμός στους 77 εργάτες του πνεύματος που πριν 51 χρόνια ίδρυσαν την ΕΕΔΥΕ.

Το αίμα του Νίκου Νικηφορίδη έμελλε να ορθώσει πρώτο το ανάστημά του, το 1951 εναντίον της ατομικής βόμβας.

Το μαχαίρι του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στα πλευρά της Ελλάδας, και ο Γρηγόρης Λαμπράκης «ορθοστατών και ορθοβαδίζων», ενάντια στον made in USA θάνατο, που κράδαινε ρόπαλο παρακρατικού χωροφύλακα και οδηγούσε το τρίκυκλο της χούντας.

Ηταν το δικό του αίμα που ξύπνησε τις συνειδήσεις. Χιλιάδες άνθρωποι εδώ και χρόνια βαδίζουν στα βήματά του.

Το αίμα των δολοφονημένων κυμάτων της Κερύνειας, έδειξε και στους πλέον δύσπιστους τι σημαίνει ΝΑΤΟ και ιμπεριαλισμός. Το ίδιο και οι επεμβάσεις τους όπου Γης, όπως το αίμα της Παλαιστίνης για πάνω από πενήντα χρόνια, το αίμα της Γιουγκοσλαβίας «χτες» και του Ιράκ σήμερα. Και αύριο ποιος ξέρει που αν δεν τους σταματήσουμε. Ολα αυτά δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πώς «υπερασπίζεται» ο ιμπεριαλισμός, αμερικάνικος και ευρωπαϊκός, τα «ζωτικά» του συμφέροντα και ότι δε διστάζει να αιματοκυλήσει τον πλανήτη για τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών.

Με ανεβασμένη συνείδηση, γειτονιά τη γειτονιά, υπογραφή την υπογραφή, πορεία την πορεία, με μόνα «όπλα» τη Σημαία της Ειρήνης, την ελπίδα στο βλέμμα του Νικηφορίδη, και το ανάστημα του Λαμπράκη ενάντια στη βαρβαρότητα, αγωνιζόμαστε για να μην γίνουν πραγματικότητα τα εφιαλτικά τους σχέδια.

Συνεχίζουμε με «όπλο» και την αντιπολεμική ποίηση.

«Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου από τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο».