Γι' αυτόν τον τόσο αναγκαίο κοινό βηματισμό έγιναν σταθερά βήματα το προηγούμενο διάστημα, που μπορούν να καταμετρηθούν ως αφετηρία στην ενδυνάμωση της πάλης των εργαζομένων για την Παιδεία σε κοινό μέτωπο με τα παιδιά τους.

Γιατί το Πανεπιστήμιο που σχεδιάζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα το πληρώσουν με την τσέπη και με τη ζωή τους οι εργάτες σήμερα και αύριο. Το πληρώνουν ήδη, θα το πληρώσουν και αύριο, γιατί όσους «επιστήμονες» βγάζει, είναι «επιστήμονες» εκπαιδευμένοι κατά κύριο λόγο να βρίσκουν τρόπους ώστε το κεφάλαιο να ξεζουμίζει ακόμα πιο αποτελεσματικά τους εργαζόμενους. Γιατί ό,τι έρευνα παράγει αυτό το Πανεπιστήμιο, όλο και περισσότερο είναι υποταγμένη στην ανάγκη να διασφαλίζει την επιβίωση ενός συστήματος, του καπιταλισμού που ήδη σαπίζει.

Γιατί η μεγάλη μάζα των παιδιών που θα βγαίνουν από τα Πανεπιστήμια θα είναι μισομορφωμένα, ψευτοκαταρτισμένα σε έναν τομέα, σύμφωνα με τις πρόσκαιρες ανάγκες των επιχειρήσεων. Γιατί αυτή η μεγάλη μάζα θα είναι μια εφεδρεία που θα συμπιέζει συνεχώς προς τα κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης.

Και οι γονείς βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για τα φροντιστήρια, μοχθούν, ελπίζοντας ότι αν μπουν τα παιδιά στο Πανεπιστήμιο, θα μπορούν να βγουν στην παραγωγή με καλύτερους όρους.

Ομως κάτι τέτοιο δεν ισχύει ούτε σήμερα, ούτε πρόκειται να ισχύσει στο μέλλον με την Ανώτατη Εκπαίδευση που ετοιμάζουν από κοινού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (και με τον ΣΥΝ να τους διευκολύνει κάνοντας ό,τι μπορεί για να απομαζικοποιήσει το κίνημα και αποδεχόμενος τη συνύπαρξη ιδιωτικής και δημόσιας εκπαίδευσης).

Από το μοντέλο των Πανεπιστημίων που ετοιμάζουν, η μεγάλη μάζα των αποφοίτων θα είναι εργάτες, που θα μπαινοβγαίνουν από την ανεργία στην ημιαπασχόληση και μάλιστα στόχος των αναδιαρθρώσεων είναι να βγάζει εργάτες υποταγμένους στο σύστημα, με αλλοτριωμένη συνείδηση, έτοιμους να δεχτούν τη δουλιά χωρίς δικαιώματα, τη ζωή χωρίς δικαιώματα.

Τα Συντονιστικά των φοιτητών και των σπουδαστών, που εναντιώθηκαν από την πρώτη στιγμή σ' αυτές τις αναδιαρθρώσεις και παλεύουν σε κοινό βηματισμό με το ΠΑΜΕ, περιλαμβάνουν στα αγωνιστικά τους πλαίσια τις απαιτήσεις τους για δουλιά με δικαιώματα.

Είναι απαιτήσεις που πατούν στις σύγχρονες διευρυμένες ανάγκες των εργαζομένων, που συσπειρώνουν τους νέους, οι οποίοι σήμερα μπαίνουν στην αγορά εργασίας με πολύ πιο αρνητικά δεδομένα απ' ό,τι παλιότερα.

Εξάλλου η πλειοψηφία των φοιτητών, όπως και συνολικότερα της νεολαίας, είτε λόγω καταγωγής, είτε λόγω θέσης, προσεγγίζει ή ανήκει στην εργατική τάξη. Αντικειμενικά η θέση τους είναι με τις ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος, είναι με το εργατικό κίνημα.

Από αυτή τη σκοπιά προβάλλουν και το πλαίσιό τους για την εκπαίδευση. Δεν υπερασπίζονται το σημερινό πανεπιστήμιο, αλλά απαιτούν Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση (χωρίς τον αντιεπιστημονικό και σε τελική ανάλυση ταξικό διαχωρισμό σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ), απαιτούν να βγαίνουν από τα ιδρύματα ολοκληρωμένοι επιστήμονες, όχι μόνο με υψηλού επιπέδου γνώση και ειδίκευση στην επιστήμη τους, αλλά και με συνολική φιλοσοφική θεώρηση της κοινωνικής εξέλιξης, που μέλημά τους θα είναι η προκοπή του λαού κι όχι τα κέρδη των πολυεθνικών.

Τέτοια πανεπιστήμια και τέτοιους επιστήμονες, όμως, ο καπιταλισμός ούτε θέλει, ούτε τον συμφέρει, ούτε μπορεί να φτιάξει. Λύση στο πρόβλημα της Παιδείας δεν μπορεί να δοθεί στο πλαίσιο τούτου του συστήματος που σαπίζει. Γι' αυτό είναι απαραίτητο ο κοινός βηματισμός των εργαζομένων και της νεολαίας να κατευθύνεται προς εκείνο το κοινωνικοπολιτικό μέτωπο που θα έρθει σε ρήξη με τα κυρίαρχα σήμερα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, που θα ανοίξει το δρόμο για λαϊκή οικονομία, λαϊκή εξουσία.