Παπαγεωργίου Βασίλης

Συγκεκριμένα, η «Φολκσβάγκεν» ζητάει την αύξηση των ωρών εργασίας από 28,8 σε 35 ώρες τη βδομάδα. Θυμίζουμε ότι το 2004, και υπό την απειλή (και πάλι) 20.000 απολύσεων, η εταιρία πέτυχε συμφωνία με τα εργατικά συνδικάτα για τη μείωση των ωρών εργασίας και το «πάγωμα» των μισθών. Τότε, η ηγεσία του συνδικάτου IG Metall συμφώνησε με την καθόλα απαράδεκτη ρύθμιση για να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας έως το 2011, όπως προβλεπόταν από τη συμφωνία.

Ομως, πριν περάσουν δύο χρόνια από την υπογραφή της συμφωνίας, η «Φολκσβάγκεν» επανέρχεται για να ζητήσει και τα ...ρέστα.

Ο Βόλφγκαγκ Μπέρνχαρντ, πρώην ανώτατο στέλεχος της «Κράισλερ» και γνωστός για τα προγράμματα «αναδιάρθρωσης» που εφάρμοσε (με δεκάδες χιλιάδες απολύσεις), ανέλαβε και την «αναδιάρθρωση» της «Φολκσβάγκεν» με κεντρικό στόχο τη «μείωση του κόστους εργασίας». Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, ο Μπέρνχαρντ προτείνει την απόλυση περίπου 30.000 εργαζομένων και το κλείσιμο 6 εργοστασίων στη Γερμανία. Παράλληλα, προωθεί σχέδιο για την περικοπή των μισθών, υποστηρίζοντας ότι οι μισθοί της «Φολκσβάγκεν» είναι κατά 20% μεγαλύτεροι σε σύγκριση με τις άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες.

Αν, από τη μια πλευρά, το παράδειγμα της «Φολκσβάγκεν» δείχνει το μέγεθος των αντεργατικών μέτρων και των εργοδοτικών μεθοδεύσεων, απ' την άλλη είναι ένα σκληρό μάθημα για τους εργαζόμενους, που βλέπουν τώρα πού οδηγούν οι συμβιβαστικές και δήθεν «ρεαλιστικές» συμφωνίες. Ετσι, βλέπουν ότι η συμφωνία του 2004, με την οποία δέχτηκαν τη μείωση των μισθών τους έως το 2011, για να μη χαθούν οι θέσεις εργασίας, δεν εμπόδισε την εργοδοσία και τη συμφωνία να καταπατήσει, και να τους ζητάει τώρα αύξηση των ωρών εργασίας, αλλά και ακόμη μεγαλύτερη μείωση των μισθών!

Δε χρειάζεται να πούμε ότι όλες αυτές οι αντεργατικές ρυθμίσεις προωθούνται όχι μόνο με την ανοχή, αλλά και την ενθάρρυνση της κυβέρνησης Μέρκελ, της κυβέρνησης που συγκροτούν το Χριστιανοδημοκρατικό και το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Μια κυβέρνηση, που έγινε κατ' απαίτηση των αυτοκινητοβιομηχανιών.