Και ο αρθρογράφος συνεχίζει με δυο συγκεκριμένα παραδείγματα: «Είναι ενδεικτική η περίπτωση των δύο συναδέλφων της "Ελευθεροτυπίας", του Γιώργου Γιαννουλόπουλου και του Τάσου Παππά, που χρησιμοποίησαν τις απόψεις μου για τη σύγκρουση κυβέρνησης - Εκκλησίας, για να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ.

Το έντιμο θα ήταν να κριτικάρουν τις απόψεις μου. Αντί κριτικής, με το δόλιο τέχνασμα ότι ήμουν υποψήφιος του ΚΚΕ στις εκλογές, μεταθέτουν τη θέση μου στο ΚΚΕ.

Διπλή η απάτη. Πρώτον παρασιώπησαν το γεγονός, ότι στις εκλογές ήμουν συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ και δεύτερον ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα ασκούσα κριτική στο ΚΚΕ. Οι συνάδελφοι εμφάνιζαν ταύτιση εκεί ακριβώς που υπήρχε διαφορά. Χρησιμοποίησαν, δηλαδή, τις απόψεις μου, όχι για να κριτικάρουν, έστω να χλευάσουν αυτόν που τις έχει, αλλά για να χλευάσουν το ΚΚΕ για απόψεις που δεν έχει. Αυτό στη γλώσσα της πολιτικής λέγεται προβοκάτσια, στη γλώσσα της ηθικής, ατιμία. Και τα δύο μαζί συνθέτουν τον επίπεδο και κουτοπόνηρο λόγο της βλακείας...»