Η Φώφη Γεννηματά, ο Αργύρης Ντινόπουλος και ο Γιάννης Πανούσης είναι οι «εκλεκτοί» του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ, αντίστοιχα, για τη διευρυμένη Νομαρχία Αθήνα - Πειραιά. Οι θέσεις τους για τις εκλογές του Οκτώβρη, αλλά και τα έργα όσων απ' αυτούς έχουν θητεύσει στο θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αποτελούν αντανάκλαση της αντιλαϊκής πολιτικής του δικομματισμού, αλλά και της στήριξης που της παρέχει με την τακτική του ο ΣΥΝ.

Η υπερνομάρχης Αθήνας και Πειραιά, Φώφη Γεννηματά, παρουσίασε πρόσφατα την «επιτυχημένη», όπως τη χαρακτήρισε, πορεία της διοίκησής της. Ορισμένα από τα βασικά «κατορθώματα» που απαρίθμησε: Κτίρια χωρίς τρωκτικά στα οποία στεγάζονται υπηρεσίες της Νομαρχίας, τηλεφωνικές γραμμές πληροφόρησης και έκδοση χάρτας δικαιωμάτων των πολιτών, έλεγχοι στα κυλικεία, αρχειοθέτηση των διευθύνσεων των Νομαρχιών... Εκτός αυτών, δήλωσε και περήφανη (!) επειδή κατοχύρωσε το λεγόμενο «αναπτυξιακό πόρο» που αποδόθηκε στην υπερνομαρχία, ενώ την ίδια στιγμή δε διεκδίκησε τα εκατομμύρια ευρώ που έχουν παρακρατηθεί παρανόμως από το κεντρικό κράτος.

Οι προτεραιότητές της είναι ξεκάθαρες. Μεταξύ αυτών, και η «ενίσχυση της επιχειρηματικότητας», όπως δήλωσε, μετά την πρόσφατη συνάντηση με τον πρόεδρο του Βιοτεχνικού Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Πειραιά. Στη θητεία της, μάλιστα, έκανε και πράξη την «ενίσχυση της επιχειρηματικότητας»: Εκχώρησε τη φύλαξη, τον καθαρισμό και την ανάπλαση του Πεδίου του Αρεως και του Αττικού Αλσους στον ιδιωτικό τομέα. Χαρακτηριστικό της πολιτικής της στην υπερνομαρχία είναι και το υπόμνημά της (ως πρόεδρος της ΕΝΑΕ στις 9/9/2004) για την αξιοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, στους αρμόδιους υπουργούς: «Πιστεύουμε ότι η αξιοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων προϋποθέτει την αγαστή συνεργασία της Κεντρικής Διοίκησης, της Αυτοδιοίκησης και του ιδιωτικού τομέα». Στη συνέχεια, μάλιστα, υποστηρίζεται πως δεν αποκλείεται «ούτε η συμμετοχή ιδιωτών στη διαχείριση των εγκαταστάσεων, ούτε στην ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων στον περιβάλλοντα χώρο των αθλητικών εγκαταστάσεων...».

Εκτός από την επιχειρηματικότητα, η Φ. Γεννηματά είναι υπέρμαχος και της ανταποδοτικότητας. Ηταν ξεκάθαρη, ήδη, από το 11ο τακτικό Συνέδριο της ΕΝΑΕ, όπου μίλησε για τα οράματά της: «Πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα να τεθεί τέρμα στην κηδεμονία της Αυτοδιοίκησης από τον κεντρικό μηχανισμό. Διεκδικούμε την οικονομική μας αυτοτέλεια και προτείνουμε τη ριζική αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος με ανακατανομή των πόρων υπέρ της Αυτοδιοίκησης και την εκχώρηση τοπικών εσόδων και φορολογικής εξουσίας (και τονίζω εδώ), χωρίς να υπάρξει πρόσθετη επιβάρυνση των πολιτών». Το τελευταίο περί «μη επιβάρυνσης των πολιτών» μόνο σαν κοροϊδία μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού είναι δεδομένο ότι η φορολογική εξουσία στις δημοτικές αρχές μόνο νέα οικονομικά βάρη μπορεί να προσθέσει στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.

Ο Αργύρης Ντινόπουλος, εκλεκτός της ΝΔ, έχει ήδη δώσει δείγματα γραφής σαν δημοτική αρχή στο Δήμο Βριλησσίων. Είναι υπέρμαχος της κυρίαρχης αντίληψης για την Αυτοδιοίκηση, που θέλει να προσθέσει τους δήμους στις επιχειρήσεις της χώρας, θέλει δήμους - επιχειρήσεις. Με οδηγό την αντίληψη πως η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι ο σωτήρας των πάντων και έργα βιτρίνας διοίκησε το δήμο την περασμένη τετραετία.

Στη θητεία του, ο Α. Ντινόπουλος, με πρόσχημα την ανάγκη για πόλη ακόμα πιο καθαρή, εκχώρησε τμήμα της καθαριότητας στη δημοτική επιχείρηση. Κατόπιν αφαίρεσε το τμήμα του οδοκαθαρισμού και το ανέθεσε σε ιδιώτη. Ο ...μποναμάς για την ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας φτάνει τα 330.000 ευρώ το χρόνο. Επίσης «παραχώρησε» 10 στρέμματα οικόπεδο (στη διασταύρωση των οδών Κισσάβου και Μητροπούλου) σε ιδιώτη, προκειμένου αυτός να κατασκευάσει, με αυτοχρηματοδότηση, αθλητικές εγκαταστάσεις. Ο ιδιώτης θα εκμεταλλεύεται για 15 χρόνια τις εγκαταστάσεις αντί μηνιαίου μισθώματος 3.500 ευρώ. Η δωρεάν μαζική λαϊκή άθληση πάει περίπατο. Ο δημότης θα πληρώνει για να αθληθεί το σχετικό αντίτιμο στον ιδιώτη. Εκτός των άλλων, ο δήμαρχος επέβαλε και τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, στο πλαίσιο της ληστρικής πολιτικής της ανταποδοτικότητας.

Ο Α. Ντινόπουλος προώθησε στο δήμο την παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Αρχικά, δημιούργησε μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία, που θα έκανε προσλήψεις απ' τους καταλόγους του ΟΑΕΔ (με διακοπή του επιδόματος ανεργίας) με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που δε θα υπερέβαιναν τους 24 μήνες, αλλά και τις 20 ώρες εβδομαδιαίως. Δηλαδή, μισή εργασία, μισός μισθός, μισή ζωή. Τελικά, δε χρειάστηκε τα παραπάνω, αφού η κεντρική διοίκηση άφησε το ελεύθερο στους δήμους να προσλαμβάνουν απευθείας εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Ο κ. Ντινόπουλος και η διοίκησή του έσπευσε αμέσως να προσλάβει με αυτόν τον τρόπο 29 εργαζόμενους.

Οσον αφορά τα πεπραγμένα του για τα οικονομικά του δήμου, κι εκεί ακολούθησε την κυρίαρχη κατεύθυνση. Δε διεκδίκησε τα παρακρατηθέντα χρήματα που χρωστάει το κράτος, αλλά, αντίθετα, προχώρησε στη σύναψη υψηλότοκων δανείων, τα οποία, φυσικά, θα αποπληρώσουν στο μέλλον οι δημότες. Τα δάνεια του δήμου, στη διάρκεια της θητείας του κ. Ντινόπουλου, φτάνουν τα 6,7 εκατ. ευρώ, με ετήσια δόση 850.000 ευρώ!

Απ' την πλευρά του, ο Γιάννης Πανούσης, επικεφαλής των «Ενεργών Πολιτών», που στηρίζονται από το ΣΥΝ, έχει δώσει το στίγμα του. Ηδη, απ' το Φλεβάρη έγραφε η «Αυγή», όταν φιλοξενούσε συνέντευξή του: «Εχοντας ως στόχο - πρόκληση να ανοίξει ο διάλογος μεταξύ των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ σε μια προοπτική προγραμματικής διακυβέρνησης, ο υποψήφιος υπερνομάρχης του ΣΥΝ Γιάννης Πανούσης δηλώνει ότι "δεν παίζει για να χάσει"». Και ο ίδιος σημείωνε:«Ενας τρόπος για να δούμε πώς γίνεται είναι να δοκιμαστεί αυτή η ιστορία (...). Ο μόνος τρόπος είναι κάποιος να κάνει ένα βήμα παραπάνω και να είναι συγκεκριμένος σε αυτό που εννοεί (...) Αυτό θεωρώ ως πρόκληση και στοίχημα».

Ο Γ. Πανούσης, όπως και οι υποψήφιοι του δικομματισμού, θέλουν να συγκαλύψουν τον πολιτικό χαρακτήρα των εκλογών: «Δεν αναμετρούνται τα κόμματα», έχει πει. Μιλάει, γενικά, και αυτός για «ποιότητα ζωής», όπως οι υπόλοιποι. Κουβέντα για τα προβλήματα της εργατικής τάξης και την αντιλαϊκή πολιτική ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Στην πράξη όμως, σε επίπεδο προτάσεων, είναι εξόχως πολιτικός. Στην παρουσίαση της διακήρυξης των «Ενεργών Πολιτών», πρότεινε «Συμβούλια πρόληψης εγκληματικότητας» και στη Νομαρχία. Προτείνει, δηλαδή, τα χαφιεδοσυμβούλια που έχουν δημιουργήσει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στους δήμους και στη Νομαρχία. Και γιατί, άλλωστε, να μην τα προτείνει; Στο Δήμο Αθήνας, η παράταξη του ΣΥΝ συμμετέχει στα χαφιεδοσυμβούλια...

Ο Γ. Πανούσης δεν έχει κρύψει απ' την πρώτη στιγμή τις προθέσεις του. Στην ανακήρυξή του, εκφώνησε έναν ύμνο στη σοσιαλδημοκρατία. Μίλησε για μια κοινωνία, η οποία «μην μπορώντας να απορρίψει την παγκοσμιοποίηση, πρέπει να επιχειρήσει να την κατευθύνει μέσω ενός δημοκρατικού και αποκεντρωμένου κράτους - δίκτυο, και μέσω της ενίσχυσης των τοπικών κοινωνιών». Αυτή είναι η «λύση» που προτείνει και τη διανθίζει με την άποψη περί «κοινωνικού κράτους», «υπερασπιστή των κοινωνικών δικαιωμάτων».

Το «όραμα» για κεντροαριστερές κυβερνητικές συνεργασίες ήταν σαφές: «Η ηθική, η αισθητική και οι ευαισθησίες της Αριστεράς δεν κινδυνεύουν τόσο από την προγραμματική συμμετοχή της σε συνεργασίες διακυβέρνησης, όσο από την αυτο-ακύρωση της πολιτικής της, εάν περιοριστεί στο να καταγγέλλει την άδικη κοινωνία χωρίς να δέχεται να διαχειριστεί τα προβλήματα για μια πιο δίκαιη κοινωνία». Συνεπώς, «χρειάζεται και ανάληψη του ρίσκου της εφαρμογής των ιδεών. Οποιος ασκεί εξουσία δεν απεμπολεί υποχρεωτικά τις αρχές του. Τα ανοιχτά παράθυρα της ριζοσπαστικής αριστεράς δέχονται και τα ρεύματα των υπόλοιπων ανοιχτών παραθύρων»...

Τα παραπάνω «οράματα», αν αφαιρέσουμε το μανδύα και το χρώμα τους, δεν έχουν καμία ουσιαστική διαφοροποίηση. Αποτελούν «οράματα» - καθρέφτη της πολιτικής των κομμάτων που τους στηρίζουν. Η σκέψη όλων των παραπάνω, πριν την κάλπη, οδηγεί σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα: Τα «οράματά» τους είναι σε αντίθεση με τις ανάγκες των εργαζομένων. Γι' αυτό, τον Οκτώβρη, πρέπει να πάρουν την απάντηση που τους αρμόζει. Να καταποντιστούν από τη λαϊκή ψήφο. Να ενισχυθούν τα ψηφοδέλτια που στηρίζουν από κοινού το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών, η Κομμουνιστική Ανανέωση. Αυτό μπορεί να βάλει φρένο στα αντιλαϊκά τους οράματα. Να δώσει φτερά στις ελπίδες της ανάτασης του λαϊκού κινήματος κατά της πολιτικής της πλουτοκρατίας. Να ανοίξει δρόμο για την αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων.