Η μεγάλη απορία στην υπόθεση είναι στο πώς έφτασε η εταιρεία - φάντασμα να διεκδικεί τις δύο καλύτερες παραλίες του νησιού και να δωρίζει κτίρια που ποτέ δεν κατείχε.

Για την ιστορία, η έκπτωτη από το 1955 «Εταιρεία Μεταλλείων Σερίφου και Σπηλιαζέζα ΑΕ», με έδρα τη Γαλλία, η οποία είναι αυτή που εκμεταλλευόταν και τα ορυχεία του Λαυρίου, πήρε πρώτη επίσημα άδεια το 1867 για την εξόρυξη του μεταλλεύματος και φυσικά με κανένα άλλο δικαίωμα στην περιοχή. Η εταιρεία για χρόνια δεν εκμεταλλεύτηκε τα ορυχεία μέχρι το 1884, οπότε και ανέθεσε στον Γερμανό μεταλλειολόγο Αιμίλιο Γκρόμαν τη διεύθυνση των εργασιών. Η εκμετάλλευση των μεταλλείων απέφερε τεράστια κέρδη στον Γερμανό επιχειρηματία, που εξήγαγε ετησίως μέχρι και 160.000 τόνους σιδήρου. Αργότερα τα ορυχεία ανέλαβε ο γιος του Γκρόμαν, στη διοίκηση του οποίου έγινε και η μεγάλη απεργία του 1916, κατά την οποία βρήκαν το θάνατο τέσσερις μεταλλωρύχοι από τους μπράβους του Γκρόμαν και τους χωροφύλακες που πυροβολούσαν από το ιστορικό διοικητήριο ή όπως χαρακτηρίστηκε «ορμητήριο».

Αποτέλεσμα της ιστορικής εκείνης απεργίας ήταν η νίκη των εργατών και η εφαρμογή του οκτάωρου για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το 1933 τη διεύθυνση των μεταλλείων ανέλαβε ο γιος του Γεωργίου Γκρόμαν, ο Αιμίλιος ο δεύτερος, ο οποίος το 1943 έγινε αξιωματικός των Γερμανών και με το τέλος του πολέμου καταδικάστηκε ως εγκληματίας πολέμου και εξαφανίστηκε.

Οι ιστορίες των παλιών για τα έργα και τις ημέρες των Γκρόμαν είναι πολλές. Η τρομοκρατία και η εκμετάλλευση των εργαζομένων και των κατοίκων ήταν μεγάλη καθώς λειτουργούσαν στο νησί σαν κράτος εν κράτει. Οι ξυλοδαρμοί, οι απειλές ήταν η συνηθισμένη τους τακτική πολλές φορές για να καταπατήσουν εκτάσεις και ιδιοκτησίες ή το ακόμα πιο απλό για να πάρουν κάποιον εργάτη στα ορυχεία τους.

Μετά την αποχώρηση των Γκρόμαν η εκμετάλλευση στα ορυχεία ξεκίνησε και πάλι το 1954 από την εταιρεία «Μεσογειακός Ομιλος Εμπορίου και Βιομηχανίας» που την αντιπροσώπευε ο Αποστολίδης, τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Καραμανλή. Η εταιρεία ξαφνικά το 1963 κήρυξε πτώχευση και όλοι οι υπεύθυνοι εξαφανίστηκαν από τα ορυχεία και το νησί μέσα σε μια νύχτα, αφήνοντας απλήρωτους τους μεταλλωρύχους. Από τότε και μέχρι σήμερα δεν έγινε καμία εκμετάλλευση των ορυχείων.