Από τη Σάμο στο Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου μεταφέρθηκε και πραγματοποιήθηκε φέτος το 9ο Φεστιβάλ Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ, που οργανώνει το Σωματείο Ελλήνων Σκηνοθετών - Παραγωγών Κινηματογράφου. Το φεστιβάλ, όπου προβλήθηκαν 23 ταινίες (Ελλάδα, Κύπρος, Τουρκία, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Ισραήλ), περιέλαβε έκθεση κινηματογραφικών γιγαντοαφισών του ζωγράφου Γιώργου Βακιρτζή, συζήτηση με θέμα «Κινηματογράφος και Θέατρο» και παρουσίαση του ενδιαφέροντος βιβλίου του Γιώργου Ιατρού «Το κινηματογραφικό πλατό της Λαυρεωτικής», που καταγράφει όλες τις ταινίες και τα ντοκιμαντέρ που έχουν γυριστεί στο Λαύριο (πάνω από 90) (έκδοση της ΝΑ Ανατολικής Αττικής και των εκδόσεων «Αιγόκερως»).

Η συζήτηση με θέμα «Κινηματογράφος και Θέατρο» αφορούσε το θέατρο μέσα στο ντοκιμαντέρ και στο πώς συναντιέται το θέατρο με τον κινηματογράφο. Στη συζήτηση τονίστηκε η ανάγκη δημιουργίας αρχείου με ό,τι έχει διασωθεί από παραστάσεις ελληνικού θεάτρου, αλλά και προβολής ελληνικών ταινιών και ντοκιμαντέρ (σ' αυτό το μη διαγωνιστικό φεστιβάλ προβάλλονται ντοκιμαντέρ που δεν έχουν προβληθεί καθόλου). Υπογραμμίστηκαν, επίσης, οι διαφορές μεταξύ του κινηματογράφου - θεάτρου, καθώς η κάμερα έχει δημιουργικές δυνατότητες διαφορετικές από του θεάτρου.

Η ιδιαίτερη σχέση σκηνοθέτη - ηθοποιού πριν την παράσταση ανιχνεύτηκε στις «προσωπογραφίες», θεματικός άξονας του φεστιβάλ με μεγάλο ενδιαφέρον: Στο ντοκιμαντέρ του Κώστα Αριστόπουλου «Κάρολος Κουν», ο Κουν αυτοπαρουσιάζεται στο θέατρο, στο σπίτι του, αλλά και βιογραφείται με άλλα πολύτιμα στοιχεία (από το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Σγουράκη). Στην προσωπογραφία του Πίτερ Μπουκ, από τον Σιμόν Μπρουκ, παρουσιάζεται η φιλοσοφία του διάσημου σκηνοθέτη σε σχέση με την τέχνη του. Στο ντοκιμαντέρ του Στέφαν Μετζ «Μια άλλη μοναξιά» παρουσιάζεται η δουλιά του σκηνοθέτη Πατρίς Σερό με τον ηθοποιό Πασκάλ Γκρεγκορί.

Οι «σκουριασμένες εικόνες» του Γιάννη Κατσάμπουλα δίνουν μια εικόνα του Λαυρίου, από κοινωνική, εργατική και πολιτιστική άποψη, ενώ το «Παλιό εργοστάσιο» του Μένιου Δίτσα είναι μοναδικό ντοκουμέντο.

Ιδιαίτερα εντυπωσίασε το ντοκιμαντέρ της Λάουρα Μουσκαρντίνι «Τα παιδιά της ανοχύρωτης πόλης», όπου εξήντα χρόνια μετά το γύρισμα της σπουδαίας ταινίας του Ρομπέρτο Ροσελίνι «Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη», μιλάνε οι άνθρωποι που τότε ως παιδιά πρωταγωνιστούσαν στην ταινία. Αξιόλογο ήταν και το τούρκικο ντοκιμαντέρ «Υιοθετώντας μια νέα πατρίδα» του Ενίς Ριζά που αφορά τη Νέα Μάκρη και είναι συνέχεια του ντοκιμαντέρ «Θλίψη - πατρίδα του αποχωρισμού». Ο Τούρκος σκηνοθέτης συνάντησε Μικρασιάτες πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στη Ν. Μάκρη, αναδεικνύοντας την ιστορία της Ν. Μάκρης και τον άγνωστο αντιστασιακό αγώνα των κατοίκων της στην κατοχή και μετά...