Οι μάχες, αμέσως, γίνονται γνωστές στην περιοχή. Ο πρωθυπουργός, περιμένει ένα χέρι βοήθειας από τους γείτονες, για να σώσει τα παιδιά και τη γυναίκα του, από τους καλύτερα εξοπλισμένους ληστές. Οι οποίοι ληστές θέλουν, οπωσδήποτε, να κάνουν δική τους τη Ραφήνα, το σπίτι του πρωθυπουργού, τη Νατάσα. Σκοπός τους είναι το λιμάνι και τα πετρέλαια της περιοχής. Αντί για βοήθεια, όμως, ακούει με έκπληξη στο ραδιόφωνο το διάγγελμα του δημάρχου της Λούτσας: «Τις τελευταίες ημέρες, στη Ραφήνα και στο Βαρνάβα, η χρήση βίας πλήττει το ύψιστο δικαίωμα, το ύψιστο αγαθό της ανθρώπινης ζωής. Της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Δοκιμάζει τη συνείδηση, τις αρχές και τις αξίες της διεθνούς Κοινότητας. Εξαντλεί τα όρια της διεθνούς νομιμότητας και του διεθνούς δικαίου. Διαιωνίζει και μεγαλώνει προβλήματα και αδιέξοδα. Θέτει σε διωγμό τη σταθερότητα και την ειρήνη. Αυτή η βία - η κάθε βία - δε διακρίνεται σε καλή και κακή. Την καταδικάζουμε συνολικά. Απερίφραστα και κατηγορηματικά».

Μη βιαστείτε να απαντήσετε. Σκεφτείτε, ποια θα ήταν η τύχη των παιδιών και της γυναίκας σας χωρίς το σπαθί σας, χωρίς την αντίστασή σας; Τι θα γινόταν το σπίτι σας, το λιμάνι και τα πετρέλαια; Και τι θα γινόσαστε και εσείς μετά από όλα αυτά; Σίγουρα θα σας πιάνανε αιχμάλωτο, θα σας έβαζαν σε κάποια φυλακή, όπου θα σαπίζατε. Θα σαπίζατε ακούγοντας συνεχώς τα ουρλιαχτά και τις φωνές της γυναίκας σας και των παιδιών σας. Λοιπόν; «Αυτή η βία - η κάθε βία - δε διακρίνεται σε καλή και κακή. Την καταδικάζουμε συνολικά. Απερίφραστα και κατηγορηματικά».