Στην Ελλάδα, η έρευνα που γίνεται - μέχρι στιγμής από τακτικό ανακριτή - για τις απαγωγές των Πακιστανών δε δείχνει συγκεκριμένους ενόχους. Εκφράζονται φόβοι ότι τα γρανάζια της αστικής Δικαιοσύνης θα «ταιριάξουν», έτσι ώστε κρίσιμος χρόνος να πάει χαμένος. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Βύρων Πολύδωρας, δε χάνει ευκαιρία, με παρεμβάσεις του να υπερασπίζεται τρόπον τινά το έργο το «θεάρεστο» της ΚΥΠ, βγάζοντας «λάδι» την υπηρεσία, αρνούμενος ανάμειξή της στην υπόθεση, αρνούμενος γενικότερα τις καταγγελίες για απαγωγές στην Ελλάδα Πακιστανών. Επαναλαμβάνει τα περί κρουσμάτων απαγωγών Πακιστανών από συμπατριώτες τους, ενώ - για να μην ξεχνάμε και τις «υποχρεώσεις» που έχουν αναλάβει οι κυβερνήσεις της χώρας έναντι γνωστών πατρώνων - πρόσφατα έσπευσε να αποκλείσει και το ενδεχόμενο απαγωγές να έγιναν από ξένες υπηρεσίες ερήμην των ελληνικών αρχών.

Και ενώ λέγονται αυτά, ο δικηγόρος των Πακιστανών μεταναστών, αιτούμενος στις 26 Ιούνη προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου η υπόθεση με τις απαγωγές να ανατεθεί σε εφέτη ανακριτή μαζί με την άλλη μεγάλη υπόθεση, αυτή των υποκλοπών, μιλούσε στο έγγραφό του για «προσπάθειες συγκάλυψης που έλαβαν χώρα», «απειλές» και «λοιπές παράνομες ενέργειες που εκδηλώθηκαν για να αποθαρρύνουν τα θύματα να καταγγείλουν τα εγκλήματα και να στηρίξουν τις κατηγορίες». Γράφει ακόμα για «εγκληματική δραστηριότητα» μυστικών υπηρεσιών και για κρατικές υπηρεσίες που χρησιμοποιούν την εξουσία τους «για να διαπράττουν εγκλήματα σε βάρος των συνταγματικά κατοχυρωμένων δημοκρατικών ελευθεριών».

Οντως, η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική από όσα υποστηρίζουν οι κυβερνώντες. Και δεν μπόρεσε να την αρνηθεί ούτε το Συμβούλιο της Ευρώπης, ένα καταφανώς αντιδραστικό - λόγω των δυσμενών συσχετισμών δύναμης που ισχύουν εκεί - όργανο.

Η τελική έκθεση του αρμόδιου, Ελβετού γερουσιαστή Ντικ Μάρτι, όπως παρουσιάστηκε στο Συμβούλιο, για τις μυστικές πτήσεις της CIA και τη μεταφορά στις ΗΠΑ υπόπτων για «τρομοκρατία», θέλει 14 ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να παρέχουν διάφορες «διευκολύνσεις» στους Αμερικανούς. Εμπλεκόμενες εμφανίζονται οι Γερμανία, Ισπανία, Τουρκία και Κύπρος (σ.σ.: σε αντίθεση με «τα άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε» της Αθήνας, τουλάχιστον στη Λευκωσία στις 27 Ιούνη η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - υπό την παρουσία του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Λιλλήκα - ασχολήθηκε με το ζήτημα κι αποφάσισε η κυπριακή κυβέρνηση να ζητήσει έστω διευκρινίσεις από την αμερικανική πρεσβεία, σχετικά με τις πληροφορίες που φέρουν αεροσκάφη της CIA να έχουν χρησιμοποιήσει αεροδρόμια της Κυπριακής Δημοκρατίας για τη μεταφορά «υπόπτων τρομοκρατίας»).

Επιπλέον, σύμφωνα με την έκθεση Μάρτι αεροδρόμια και της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Βρετανίας χρησίμευαν ως ενδιάμεσοι σταθμοί για παράνομες πτήσεις. Ακόμα, ενισχύθηκαν οι υποψίες ότι Πολωνία και Ρουμανία διατηρούν ή διατηρούσαν παράνομες φυλακές της CIA.

Και πώς αλλιώς; αφού κείμενα, συμφωνίες υπάρχουν για να τους λύνουν τα χέρια (και να δένουν αλλωνών). Στις 25 Ιούνη 2003, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέγραψε με τις ΗΠΑ - για λογαριασμό της ΕΕ και με την ιδιότητα της προεδρεύουσας χώρας - συμφωνία, βάσει της οποίας οι Αμερικανοί μπορούν ελεύθερα μέσω των υπηρεσιών τους (μυστικών ή φανερών) να χρησιμοποιούν τα αεροδρόμια και τους αεροδιαδρόμους της Ευρώπης για τη μεταφορά κρατουμένων. Η συμφωνία αυτή συνιστά τη «νομιμοποιητική» βάση της πρακτικής της CIA. Η CIA την αξιοποιεί, ώστε να μετακινεί και να βασανίζει μέσα σε αεροσκάφη - φυλακές τους κρατουμένους που έχει απαγάγει και θεωρεί «υπόπτους».

Επιπλέον, στις 29 Μάη 2003 πάλι η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ υπέγραψε έτερο κατάπτυστο κείμενο, με το οποίο δίνεται το δικαίωμα στις μυστικές υπηρεσίες και τις αστυνομίες άλλων κρατών - μελών της ΕΕ να ενεργούν στο ελληνικό έδαφος με απόρρητη ή και πλαστή ταυτότητα. Αρα οι απαγωγές των Πακιστανών από Βρετανούς και Ελληνες, όπως καταγγέλλεται, πιθανόν να ήταν μια επιχείρηση «νόμιμη», «θεσμικά» θωρακισμένη, συνομολογημένη από τους ταγούς της ΕΕ. Αν μιλάμε για την Ελλάδα, συμφωνημένη επί ΠΑΣΟΚ, εφαρμόσιμη επί ΝΔ.

Τα παραπάνω αποτελούν ένα μόνο μέρος του ιστού που οι ιμπεριαλιστές στήνουν χρόνια τώρα, με στόχο τους λαούς, το εργατικό κίνημα, τους νέους, οποιονδήποτε αμφισβητεί την πολιτική τους και αντιστέκεται, κι όχι μόνο κάποιους ατυχείς, ξεριζωμένους φτωχοδιάβολους. Με πρόσχημα την τόσο βολική γι' αυτούς «τρομοκρατία», συγκρότησαν ένα πολύμορφο δίκτυο παρακολουθήσεων υπόπτων ή «πιθανών υπόπτων», που ξεκινά από τη Συνθήκη Σένγκεν και τη Γιούροπολ και φτάνει μέχρι το σύστημα «Εσελον», τους διάφορους τρομονόμους και τις κάμερες που εστιάζουν σε διαδηλωτές, αλλά «χάνουν» τον Παλαιοκώστα!

Ή όπως χαρακτηριστικά σημείωνε η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις λαϊκές ελευθερίες και την αλληλεγγύη», από τις πρώτες στιγμές που το θέμα των απαγωγών έβλεπε το φως της δημοσιότητας, «νιώθουν οι λαοί όλο και πιο γενικευμένη την απειλή κατά των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους, που κατάχτησαν με θυσίες και μακροχρόνιους αγώνες, σε πολλά επίπεδα και μορφές. Νιώθουν πια την καυτή απειλή μιας ανελέητης συγκεντρωτικής και αυταρχικής πολιτικής εξουσίας, που οικοδομείται ραγδαία γύρω τους και απειλεί μέχρι και την ίδια τη ζωή τους. Οι ηγεσίες των ευρωπαϊκών χωρών έχουν θεμελιακή ευθύνη γι' αυτές τις αντιλαϊκές εξελίξεις. Επιλέγοντας βασικά και οι ίδιες την αυθαίρετη θέση του πολέμου κατά της "τρομοκρατίας", χωρίς χρονικούς και εδαφικούς περιορισμούς, οικοδομούν συνακόλουθα και το ανάλογο καθεστώς τρόμου και απολυταρχίας».

Ενώ εύστοχα επισήμαινε και το γεγονός ότι η συμφωνία αυτή, για τη χρησιμοποίηση των χώρων transit από τα ιπτάμενα δεσμωτήρια της CIA, συνάδει με την προσυπογραφή από τη χώρα μας και την ΕΕ του δόγματος του προληπτικού πολέμου και με τη συμφωνία έκδοσης και αντιτρομοκρατικής συνεργασίας ΗΠΑ - ΕΕ που επίσης υπογράφτηκε επί ελληνικής Προεδρίας.

Με τα προαναφερόμενα ως δεδομένα, δε χωρά εφησυχασμός. Ολοι οι δημοκράτες πρέπει να πάρουν θέση, να αντισταθούν σε αυτήν την πορεία της βίαιης και πραξικοπηματικής ανατροπής των δικαιωμάτων και ελευθεριών. Να αγωνιστούν για την κατάργηση όλων των αντιδραστικών, τρομοκρατικών για τους λαούς μέτρων. Και να καταδικάσουν, να καταψηφίσουν τις πολιτικές δυνάμεις που τα έφεραν και τα εφαρμόζουν, με μια πρώτη ευκαιρία τις επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.