Εκρηκτικές διαστάσεις έχει πάρει τα τελευταία χρόνια η ανακατανομή του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου και μέσω της εφαρμοζόμενης φορολογικής πολιτικής. Προκλητικά ωφελημένοι είναι οι ισχυρές επιχειρήσεις και η πλουτοκρατία που - παρά το γεγονός της τεράστιας αύξησης της μάζας των κερδών τους - χρόνο με το χρόνο πληρώνουν ολοένα και λιγότερους φόρους. Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται οι λαϊκές τάξεις και στρώματα που σηκώνουν ολοένα και περισσότερα βάρη. Η συγκεκριμένη κατάσταση είναι αποτέλεσμα της φορολογικής πολιτικής που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και που συνεχίζει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ.

Ολα τα παραπάνω προκύπτουν από τα επίσημα στοιχεία και τις εισηγητικές εκθέσεις των κρατικών προϋπολογισμών στην 5ετία 2000-2005, που καταγράφουν τα εξής:

• Φορολογία κερδών: Απόλυτα χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι μέσα στην εξαετία 2000-2005 οι φόροι πάνω στα κέρδη των επιχειρήσεων (νομικά πρόσωπα) μειώθηκαν κοντά στο 6% και αυτό παρά τη συνεχιζόμενη διόγκωση των κερδών τους. Το συγκεκριμένο «επίτευγμα» χρεώνεται εξ ολοκλήρου στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Η μάζα των φόρων για τις επιχειρήσεις στο έτος 2005 έπεσε στα 4,72 δισ. ευρώ από 5 δισ. ευρώ το έτος 2000
• Μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικροί ελευθεροεπαγγελματίες, αγρότες φορτώθηκαν με προκλητικές αυξήσεις που ξεπερνούν το 50%! Η μάζα των φόρων διογκώθηκε το 2005 σε 8,2 δισ. ευρώ από 5,4 δισ. ευρώ το έτος 2000. Και το συγκεκριμένο είναι δημιούργημα της πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ
• Εμμεσοι φόροι: Τα παραπάνω είναι μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της ανακατανομής του πλούτου: Οι κάθε είδους έμμεσοι φόροι (ΦΠΑ, κ.ά.) που φορτώνονται εξ ολοκλήρου στη λαϊκή κατανάλωση, μέσα στην τελευταία 5ετία (2000-2005) απογειώθηκαν σε ποσοστό 26%. Το έτος 2005 έφτασαν σε 23,48 δισ. ευρώ (από 18,6 δισ. ευρώ το έτος 2000), αυγαταίνουν δηλαδή με ρυθμό 1 δισ. ευρώ το χρόνο.

Με βάση τη δήθεν «φιλολαϊκή» πολιτική, που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ (σε πράσινη παραλλαγή) και της ΝΔ (σε γαλάζια παραλλαγή) η κατανομή των άμεσων φόρων αλλάζει σε όφελος της πλουτοκρατίας και σε βάρος των λαϊκών τάξεων. Τόσο σε απόλυτα όσο και σε σχετικά μεγέθη. Απτό δείγμα της εφαρμοζόμενης ταξικής πολιτικής αποτελεί και το γεγονός ότι η συμμετοχή της φορολογίας των κερδών στο σύνολο των άμεσων φόρων από 15,6% που ήταν το έτος 2000 υποχώρησε σε 11,4% το 2005, μειώθηκε δηλαδή κατά 4,2 ποσοστιαίες μονάδες. Αντίθετα, τα «φυσικά πρόσωπα» υποχρεώθηκαν σε αύξηση της συμμετοχής τους στην πίτα από 16,8% (έτος 2000) σε 19,6% (έτος 2005), δηλαδή κατά 2,8 μονάδες.