Οπως αναφέρεται σε ανακοίνωση Τύπου της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών «ο Στέλιος Τατασόπουλος είναι η μεγαλύτερη υποθήκη της υπόστασης του Ελληνικού Κινηματογράφου. Στην περίπτωση αυτού του ανθρώπου συμβαίνει κάτι συγκλονιστικό. Ολο το κίνημα του παγκόσμιου νεορεαλισμού, πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να τον είχε ανακηρύξει σαν έναν από τους μεγάλους δασκάλους του. "Η Κοινωνική Σαπίλα" του Στέλιου Τατασόπουλου, μια ταινία γυρισμένη το 1931 είναι ο πρόδρομος του κινήματος του Νεορεαλισμού. Μια ταινία που οι πνευματικές και αισθητικές αναζητήσεις της εξαφανίζουν καθετί που προκαλεί το γήρας ενός έργου. Είναι τόσα πολλά που αφήνει πίσω της η διαδρομή του Στέλιου Τατασόπουλου που οι άνθρωποι του κινηματογράφου πρέπει να κοπιάσουν πολύ για να αποτιμήσουν το έργο του. "Τα Σμυριδωρυχεία της Νάξου", οι γειτονιές της Αθήνας, το φιλμάρισμα του αντάρτικου, οι διώξεις του παρακράτους και της χούντας και το τεράστιο έργο του, δίνουν την αίσθηση ότι ο άνθρωπος αυτός πιθανόν να έχει ζήσει αρκετές ζωές».