Οι λαϊκοί αγώνες με τη φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη θα είναι το περιεχόμενο της εκπομπής «Ποιητική Αδεία», που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης, αύριο Κυριακή 6 με 8 το απόγευμα στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

«...Μια σπίθα θα πετάξει και θα γενεί τρανή φωτιά σε πολιτείες και χωριά που τη φωτιά θα κάψει»: Τα δάχτυλα πιάνουν με πολλή προσοχή το φθαρμένο πια εξώφυλλο του δίσκου, με την ξυλογραφία του Σπύρου Βασιλείου, οι αναμνήσεις ολοζώντανες από τις γεμάτες ιεροτελεστία κινήσεις του πατέρα που έβαζε το δίσκο στο πικάπ: Ηταν ο μόνος δίσκος που τον άκουγε όρθιος...

«Και καίγεται το θυσιαστήριο της Καισαριανής». Με αυτά τα λόγια τελειώνει η αφήγηση και ύστερα από ένα δευτερόλεπτο σιωπής από τα αυλάκια του δίσκου, ξεπηδάει η μόνη φωνή που μπορούσε να μετατρέψει σε λάβα την ψυχή του λαού. «Δε θέλω να μου δέσετε τα μάτια» και πάνω στα βουνά ο αντάρτης ξεγυμνώνει το σπαθί και στα παράθυρα των λαϊκών σπιτιών ανάβει ένα φαναράκι αξιοπρέπειας για να φωτίζει το δρόμο του «άγνωστου» ΕΠΟΝίτη, αυτού που «Αϊ Γιώργη άλλοι τον είπανε και άλλοι Θανάση Διάκο και άλλοι παιδί πως ήτανε των είκοσι και κάτω».

Με τούτη τη φωνή «συναντηθήκαμε» όλοι - ακόμα και αυτοί που τον εχθρεύονται - δεν έχει σημασία το πότε και το πώς.

Τούτη η φωνή μας περίμενε στα πλινθόκτιστα της προσφυγιάς, ξυπόλυτη στους δρόμους της Νέας Ιωνίας, τούτη η φωνή λαχάνιασε μαζί με όσους κυνηγούσε ο χωροφύλακας, τούτη η φωνή χάιδεψε το σημάδι από τις χειροπέδες πάνω στους καρπούς, άμεσα, ανθρώπινα...

Τούτη η φωνή είχε το βλέμμα των ανθρώπων που χαιρέτησαν τα βουνά, χωρίς να κιοτέψουν και χωρίς να λυγίσουν.

«Μακρόνησα» και «Βράχο-βράχο τον καημό μου» και μια φωνή που παίρνει την Ιστορία από τα βιβλία και την κάνει λαϊκή ζωγραφιά, μια φωνή-ύμνος για την υπομονή της μάνας που την «ξεκληρίσανε άπονες εξουσίες».

Μια φωνή-βάλσαμο στις πίκρες της βδομάδας, του μήνα, των χρόνων, μια φωνή που σκουπίζει ένα δάκρυ που αργοκυλάει, μια φωνή που ξέρει ν' ακούει όσα θέλεις να πεις και ύστερα μια φωνή-κέρασμα στην αλαφρωμένη πια ψυχή σου για όσα θα έρθουν: «Βγάλε πάλι την ψυχή σου στο σεργιάνι μες στις γειτονιές».