Β. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

H «μετανάστευση» πολλών επιχειρήσεων τα τελευταία χρόνια στις χώρες της Ασίας και του Ειρηνικού συνοδεύτηκε από υποσχέσεις για μείωση της ανεργίας και της φτώχειας. Σήμερα, λοιπόν, στις χώρες αυτές υπολογίζεται ότι πάνω από ένα δισεκατομμύριο εργαζόμενοι «ζουν» με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα. Σ' αυτούς περιλαμβάνονται και 330 εκατομμύρια με αμοιβή μικρότερη από ένα δολάριο την ημέρα!

Ενώ λοιπόν η φτώχεια και η ανεργία θερίζουν, κυριολεκτικά, τα κέρδη των πολυεθνικών πολλαπλασιάζονται με ασύλληπτους ρυθμούς. Το 2005 οι οικονομίες της Ασίας και του Ειρηνικού σημείωσαν ανάπτυξη 6,2%, ποσοστό το οποίο εκφράζει κατά το 90% και πλέον την αύξηση των καθαρών επιχειρηματικών κερδών. Αντίθετα, την ίδια χρονιά, η απασχόληση αυξήθηκε μόλις κατά 1,4%, δηλαδή στην πραγματικότητα μειώθηκε.

Το ξεζούμισμα των εργαζόμενων, συνδυασμός της ασυδοσίας των πολυεθνικών και της έλλειψης οποιασδήποτε προστασίας από το κράτος, αποτυπώνεται και στο μέγεθος της «παραγωγικότητας». Παραδείγματος χάριν, στο Πακιστάν και την Ινδία, από το 1990 μέχρι σήμερα, η παραγωγικότητα της εργασίας αυξήθηκε κατά 84%. Ομως στο ίδιο διάστημα οι μισθοί στο Πακιστάν μειώθηκαν κατά 8,5% και στην Ινδία κατά 22%!

Με άλλα λόγια, οι εργαζόμενοι δουλεύουν σχεδόν δυο φορές περισσότερο και αμείβονται λιγότερο... Αλλο ένα «θαύμα» της «παγκοσμιοποίησης», προς δόξαν των «τεσσάρων ελευθεριών» του κεφαλαίου.

Μια άλλη πτυχή αυτής της κατάστασης αφορά στην ανεργία των νέων, κάτω των 25 ετών. Υπολογίζεται ότι το 2005 στην Ασία 41,6 εκατομμύρια νέοι αυτής της ηλικίας (το 48% των νέων ανέργων όλου του κόσμου) ήταν άνεργοι. Ο κίνδυνος της ανεργίας για ένα νέο είναι τρεις φορές μεγαλύτερος απ' ό,τι για έναν μεγαλύτερο.

Ο βαθμός της εκμετάλλευσης των εργαζομένων εκφράζεται ασφαλώς και στο ωράριο της εργασίας. Αξίζει να σημειωθεί, λοιπόν, ότι παρά την εντυπωσιακή αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, οι ώρες εργασίας αντί να μειωθούν αυξάνονται. Δεν είναι τυχαίο ότι οι έξι χώρες με τα μεγαλύτερα ωράρια εργασίας είναι ασιατικές. Σε Μπαγκλαντές, Χονγκ Κονγκ, Μαλαισία, Νότια Κορέα, Σρι Λάνκα και Ταϊλάνδη το ωράριο ξεπερνά τις 50 ώρες την εβδομάδα!