Eurokinissi

Αν εργαζόμενοι και συνταξιούχοι γίναμε πιο πλούσιοι, όπως ισχυρίζονται οι κυβερνήσεις, κι όλοι αυτοί οι ...«αθεόφοβοι», αν μειώθηκε η ανεργία, αν φτιάχτηκαν μεγάλα «έργα», αν γίνεται «κοσμογονία», «δημιουργία», «ανάπτυξη» και όλα τα άλλα, τότε ...«τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;»

Δηλαδή, «δυσμενείς συγκυρίες» είναι για την αγροτιά η ΚΑΠ, οι ποσοστώσεις, οι επιλογές της ΕΕ. «Συγκυρία», ούτε λίγο ούτε πολύ, θεόσταλτη, όπως η ξηρασία και το χαλάζι. Αλλά εμείς «κρατάμε γερά!». Αυξάνει το εισόδημά του ο νομός, υπογραμμίζει ο νομάρχης της ΝΔ. Το λένε κι οι στατιστικές!

Τι κι αν αυτό το «εισόδημα» συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια! Τι κι αν μεγάλο κομμάτι του λαού τα βγάζει πέρα με δυσκολία! Τι κι αν η ακρίβεια σπάει κόκαλα! Τι κι αν πρέπει να πληρώσουμε για τη «δωρεάν» Παιδεία, στα φροντιστήρια, στις ξένες γλώσσες! Τι κι αν η Υγεία έγινε πανάκριβη και δεν τολμούμε να αρρωστήσουμε! Τι κι αν ο όποιος αθλητισμός είναι με πληρωμή! Τι κι αν χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν μισθούς και συντάξεις πείνας! Τι κι αν η ανεργία «ανθεί» στο νομό! Θα τους «επιμορφώσει» τους ανέργους, λέει ο νομάρχης και θα βρουν δουλιά. Λες και φταίει η μόρφωση για την ανεργία, κι όχι οι αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων και της ΕΕ, όπως είναι, π.χ., η επιδότηση (από χρήματα του ελληνικού λαού) των βιομηχάνων για να πάρουν τις επιχειρήσεις τους από εδώ και να τις πάνε αλλού, για «διεισδύσουν» στα Βαλκάνια, και να γίνουν πιο «ανταγωνιστικοί» σε σχέση με τους καπιταλιστές άλλων χωρών.

Κι όμως, η λεγόμενη «ισόρροπη ανάπτυξη», που θα αποφέρει δήθεν «καρπούς» και για τους εργαζομένους, είναι πέρα για πέρα κάλπικη! Στα πλαίσια του καπιταλισμού η όποια ανάπτυξη είναι ανισόμετρη κι έχει ταξικό περιεχόμενο! Στην ΕΕ, αλλά και στο εσωτερικό των χωρών-μελών, ακόμη και στη «μητρόπολη» του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, υπάρχουν τεράστιες αποκλίσεις από τόπο σε τόπο. Γιατί είναι στη φύση αυτού του συστήματος να αναπτύσσεται ανισόμετρα. Αλλά τι σημαίνει «ανάπτυξη» στις συνθήκες του καπιταλισμού; Η ζωή δείχνει ότι «ανάπτυξη», όπως εννοείται από τις κυβερνήσεις και την ΕΕ, είναι ν' αβγαταίνουν τα κέρδη των επιχειρηματιών και να μειώνεται η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που γράφεται στο «Περιφερειακό στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης Θεσσαλίας 2007-2013», που αποτελεί και τη βάση των προεκλογικών υλικών των υποψηφίων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και των «ανεξάρτητων». Εκεί γίνεται αποτίμηση της προηγούμενης περιόδου και σημειώνεται πως την «περασμένη δεκαπενταετία έγιναν αισθητά βήματα προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης». Αλήθεια, πώς την αισθάνθηκαν την ίδια περίοδο αυτήν την «αισθητή πρόοδο» οι εργαζόμενοι;

Μήπως όμως και στους νομούς που οι δείκτες «ανάπτυξης» είναι ακόμη μεγαλύτεροι από το δικό μας (π.χ. της Αττικής), έπαψαν οι εργαζόμενοι να υποφέρουν από ανεργία, από τα χαμηλά μεροκάματα, από περικοπή των κοινωνικών κατακτήσεων, από την κατάργηση του 8ωρου, από τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, από την εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας, από την καταστροφή του περιβάλλοντος και τόσα άλλα που συνεπάγεται η καπιταλιστική «ανάπτυξη»; Οχι βέβαια!

Οι εργαζόμενοι του νομού μας δεν πρέπει να τρέφουν προσδοκίες από τα «μεγαλόπνοα σχέδια» των υποψηφίων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δεν πρέπει να προσμένουν κάτι από μια άνοδο της περιοχής μας στον πίνακα της «ανάπτυξης» στα πλαίσια της χώρας ή της ΕΕ, γιατί η πολιτική της λεγόμενης «ανάπτυξης» δεν καταργεί την ταξική ανισότητα, αλλά τη διευρύνει και τη βαθαίνει.

Τώρα είναι ευκαιρία να βγει η «κόκκινη κάρτα»! Να στηριχτεί μαζικά το αγωνιστικό ψηφοδέλτιο της ΝΕΑΣ, με επικεφαλής τον Μπ. Μπακούλα, και τα αντίστοιχα δημοτικά ψηφοδέλτια, που στηρίζουν από κοινού το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η «Κομμουνιστική Ανανέωση».

Ο κ. Κουρέτας (ΣΥΝ) δεν μπορεί να στείλει τέτοιο μήνυμα αντίστασης, αφού το κόμμα του «συγκυβέρνησε» με το δικομματισμό όλη την προηγούμενη περίοδο στα όργανα της δημοτικής αυτοδιοίκησης (ΚΕΔΚΕ) και της νομαρχιακής (ΕΝΑΕ). Δεν αποτελεί ριζοσπαστική πρόταση!

Κι επειδή, ασχέτως αποτελέσματος, στις 16/10 δε θα έρθει η «συντέλεια του κόσμου», χρειάζεται ο αγώνας ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική των κεντρικών κυβερνήσεων και της ΕΕ να συνεχιστεί από καλύτερες θέσεις στη νομαρχία και τους δήμους! Κι αυτό, όπως έχει δείξει η ίδια η εμπειρία, μπορεί να το εγγυηθεί μόνο η ισχυροποίηση, έως και επικράτηση, των αγωνιστικών συνδυασμών στις νομαρχίες και τους δήμους!

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της Λάρισας, στις 3/10