Η κοινοβουλευτική έρευνα για τις τουλάχιστον 700 δολοφονίες αριστερών στις Φιλιππίνες από το 2001 εξελίσσεται σε φαρσοκωμωδία: Τη Δευτέρα, η αρμόδια επιτροπή ανέστειλε τις εργασίες της διότι δεν προσέρχονται για να καταθέσουν στελέχη τριών οργανώσεων, των Karapatan, Bagong Alyansang Makabayan και Bayan Muna. Η γενική γραμματέας της Καραπατάν, Μαρία Ενρίκες, εξήγησε ότι η οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δε θεωρεί ότι η έρευνα έχει νόημα - αφού τα πέντε μέλη της επιτροπής επιλέχτηκαν προσωπικά από την πρόεδρο Γκλόρια Μακαπαγκάλ Αρόγιο, τη στενότερη σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή, στην οποία αποδίδεται η δολοφονική εκστρατεία εναντίον συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, δικηγόρων, εργαζομένων σε οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ούτω καθεξής.

Οι περισσότερες από τις δολοφονίες παραμένουν καταχωρημένες ως ανεξιχνίαστες. Οπως, άλλωστε, και οι περίπου 140 εξαφανίσεις των τελευταίων μηνών. Ολο και περισσότεροι θεωρούν ότι ευθύνεται ο στρατός. Στελέχη των ενόπλων δυνάμεων το διαψεύδουν φυσικά, αλλά όχι με ιδιαίτερα πειστικό τρόπο. Χαρακτηριστική η περίπτωση του υποστράτηγου ε.α. Χοβίτο Παλπαράν. Ο Παλπαράν, γνωστός με την προσωνυμία Ο Εκτελεστής, διαψεύδει ότι ενέχεται σε πολιτικές δολοφονίες. Λέει ότι «βάζει τα γέλια» όταν ακούει τέτοιες κατηγορίες. Ωστόσο, στην ίδια συνέντευξη έλεγε πως οι εξωδικαστικές εκτελέσεις αριστερών «βοηθούν» τις ένοπλες δυνάμεις να «ξεφορτώνονται» αντικαθεστωτικά στοιχεία! Μιλώντας στο περιοδικό «Newsbreak» (Μανίλα) έλεγε ότι «οφείλουμε να μισούμε το κίνημα» της αριστεράς στις Φιλιππίνες. Ο Παλπαράν ήταν «υποδειγματικός αξιωματικός», σύμφωνα με τον υπουργό Εδουάρδο Ερμίτα, επίσης πρώην στρατιωτικό.

Ο Ερμπερτ Ντοσένα, ο οποίος εργάζεται για λογαριασμό της ερευνητικής οργάνωσης «Focus on the Global South», παρατηρεί ότι είκοσι χρόνια μετά το τέλος της δικτατορίας του Φερντινάντ Μάρκος, η κοινωνία των Φιλιππίνων παραμένει έντονα πολωμένη, με το πολιτικό κλίμα εμφυλιοπολεμικό. Οι οργανώσεις της αριστεράς βρίσκονται υπό ανηλεή επίθεση. Δεκάδες οργανώσεις της θρηνούν θύματα. «Μας σκοτώνουν σαν μύγες», δηλώνει ο ΓΓ του κόμματος Bayan Muna («Πρώτα ο Λαός»), που εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο, Ρόμπερτ δε Κάστρο.

Τα ΜΜΕ δίνουν το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής τους στην ισλαμιστική «τρομοκρατική απειλή» και ειδικά την οργάνωση Αμπού Σαγιάφ, αλλά «η μεγαλύτερη απειλή για το κράτος των Φιλιππίνων συνεχίζει να προέρχεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Φιλιππίνων (CPP) και το Νέο Λαϊκό Στρατό (NPA)», δηλώνει ο Ζάκαρι Αμπούσα του Ινστιτούτου Ειρήνης (...που λέει ο λόγος).

Ο κορυφαίος πολιτικός αξιωματούχος της κυβέρνησης Αρόγιο για την άμυνα, Αβελίνο Κρους, πρόσφατα δήλωνε ότι η χώρα αντιμετωπίζει «κομμουνιστική εξέγερση» που μπορεί «να νικηθεί σε έξι έως δέκα χρόνια».

Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Νορμπέρτο Γκονσάλες έχει δηλώσει ότι «αυτό που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν είναι πια ο κλασικός ανταρτοπόλεμος. Αυτοί διεισδύουν και απειλούν τη δημοκρατική διαδικασία στη χώρα μας». Οι υπηρεσίες ασφαλείας θεωρούν τις πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς συλλήβδην «στόχο». Αξιωματικοί της αστυνομίας και του στρατού απειλούν: «Σας ξέρουμε όλους». Οι αρχές διατάσσουν τους πολίτες να μετέχουν σε «αυθόρμητες» κινητοποιήσεις κρατώντας πλακάτ που αναγράφουν «μισούμε τους κομμουνιστές». Ιδιαίτερης προσοχής τυγχάνουν όσοι μάχονται για την αγροτική μεταρρύθμιση. Ενας δημοσιογράφος σημείωσε ότι το κύμα των φόνων έχει μια απλή λογική: «Σκοτώνεις έναν, τρομοκρατείς εκατό».