Από την κινητοποίηση των μηχανικών για το Ασφαλιστικό τους, την περασμένη Πέμπτη έξω από το ΤΣΜΕΔΕ

Το Σχέδιο Νόμου για την αναδιάρθρωση των κλάδων του Ταμείου Συντάξεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Εργων (ΤΣΜΕΔΕ) δεν αποκαλύπτει μόνο τον ταξικό προσανατολισμό της κυβερνητικής πολιτικής για το Ασφαλιστικό, αλλά και τις μεθοδεύσεις της για τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να εφαρμόσει αποφασιστικά τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις της εμπορευματοποίησης και της ανταποδοτικότητας στην Κοινωνική Ασφάλιση, δηλαδή της μεταφοράς των ασφαλιστικών βαρών απ' το κράτος και την εργοδοσία στις ατομικές πλάτες του εργαζόμενου. Επιχειρεί να μετατρέψει πλήρως το ασφαλιστικό δικαίωμα σε εμπόρευμα και ατομική ευθύνη του εργαζόμενου, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

Η εφαρμογή της αντιλαϊκής αυτής κατεύθυνσης δεν αφορά φυσικά μόνο το συγκεκριμένο Ταμείο, ούτε ξεκίνησε με τη σημερινή κυβέρνηση, όπως αποδεικνύουν οι προηγούμενοι αντιασφαλιστικοί νόμοι (Ν.2084/92, Ν.3029/02, Ν.3232/04 κλπ.). Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου, μεταξύ άλλων, προβλέπει:

• Προωθεί την ανταποδοτικότητα, με την απουσία κρατικής χρηματοδότησης και της εργοδοτικής εισφοράς στο σκέλος της Ειδικής Προσαύξησης του κλάδου Κύριας Σύνταξης, στον κλάδο Πρόσθετης Ασφάλισης και στον κλάδο Εφάπαξ Βοηθήματος.
• Αυξάνει υπέρογκα τις εισφορές των ασφαλισμένων και ιδιαίτερα της κατηγορίας μετά το 1993. Οι κάτω των 35 «νέοι» θα επιβαρυνθούν με 53 ευρώ το μήνα για την πρώτη πενταετία από την ισχύ του νομοσχεδίου, οι υπόλοιποι με 76 ευρώ και οι «παλιοί» σχεδόν 60 ευρώ το μήνα. Στη δεύτερη πενταετία, οι εισφορές θα κλιμακωθούν σταδιακά μέχρι τα 127 ευρώ επιπλέον, το μήνα.
• Μειώνει την κύρια σύνταξη για τους «παλιούς» ασφαλισμένους, ενώ την καθηλώνει στους «νέους», στα άθλια επίπεδα των 444 ευρώ το μήνα. Στους «παλιούς», η κύρια σύνταξη των 816 ευρώ είναι δραματικά χαμηλότερη από το προβλεπόμενο, με βάση τον υφιστάμενο νόμο, ύψος της, όπως το προσδιόρισε η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ. Ακόμα χειρότερα, η αποσύνδεση της κύριας σύνταξης από το μισθό του δημόσιου υπαλλήλου Β΄ βαθμού, της στερεί τη δυνατότητα τιμαριθμικής αναπροσαρμογής.
• Διαχωρίζει τη βάση υπολογισμού των εισφορών των μισθωτών ασφαλισμένων πριν και μετά την 1-1-1993.
• Εισάγει τον Κλάδο Πρόσθετων Παροχών, χωρίς να δεσμεύεται για τη διασφάλιση, ούτε καν των σημερινών αντίστοιχων εγγυήσεων του ΙΚΑ, προς τους μισθωτούς συναδέλφους. Προωθεί τη διαχείριση της ανεργίας με τις εισφορές των εργαζόμενων συναδέλφων. Καλλιεργεί κλίμα αναμονής των υπουργικών αποφάσεων για τον προσδιορισμό των πόρων και των προϋποθέσεων ασφαλιστικής κάλυψης.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση των μηχανικών, η κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει πρόσθετες δυσκολίες στην προσπάθειά της να «νομιμοποιήσει» τις αντιασφαλιστικές επιλογές της στη συνείδηση των εργαζομένων. Δεν μπορούσε να επικαλεστεί το γνωστό αποπροσανατολιστικό επιχείρημα περί «βιωσιμότητας του ταμείου», αφού η αναλογία εργαζόμενων προς συνταξιούχους στο ΤΣΜΕΔΕ είναι 7 προς 1. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει και την υποκριτική αξιοποίηση του επιχειρήματος της βιωσιμότητας για να αιτιολογηθεί γενικά η αναδιάρθρωση των ασφαλιστικών ταμείων απ' το υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας.

Παράλληλα, η κυβέρνηση ήθελε να διασώσει την εικόνα του προσχηματικού διαλόγου (με προαποφασισμένα αποτελέσματα) με τους εκπροσώπους των εργαζομένων. Την προσπάθειά της στήριξαν αποφασιστικά οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΠΑΣΟΚ, που διαμόρφωσαν μαζί με τους αστέρες του κυβερνητικού συνδικαλισμού την ομόφωνη στήριξη της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ στο σχέδιο νόμου, «διεκδικώντας» ορισμένες ψευτοδιορθώσεις σχετικά με το ρυθμό εφαρμογής του. Βοήθησαν την κυβέρνηση να εμφανίσει σαν συνδικαλιστικό εκπρόσωπο των εργαζομένων μηχανικών το ΤΕΕ, δηλαδή τον τεχνικό σύμβουλο του κράτους, ένα θεσμικό φορέα ταξικής συνεργασίας όπου ηγεμονεύουν αντικειμενικά οι μεγαλοεργοδότες μηχανικοί και οι εκπρόσωποι των μονοπωλιακών ομίλων.

Στο παρά πέντε της κατάθεσης του σχεδίου νόμου, το ΠΑΣΟΚ αποκήρυξε τη στάση των εκπροσώπων του στο ΤΕΕ και παραχώρησε στο ΣΥΝ το ρόλο του σημαιοφόρου της κυβερνητικής πολιτικής. Το ΠΑΣΟΚ μαζί με την παράταξη της «Συσπείρωσης» περιορίζεται τώρα σε μια ψευδεπίγραφη άρνηση του σχεδίου νόμου, η οποία αποδέχεται την αρχή της ανταποδοτικότητας και την πρόσδεση του ΤΣΜΕΔΕ σαν μεγαλομετόχου της Τράπεζας Αττικής και καλεί σε διαπραγμάτευση για το πάγωμα των «εισφορών».

Στην ουσία αυτές οι δυνάμεις άνοιξαν το δρόμο στην κυβερνητική επίθεση με την απόφαση της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ του 2003 που προσυπέγραψε το πλαίσιο της ανταποδοτικότητας.

Η συνέχεια θα δοθεί πιθανά με την είσοδο ιδιώτη στρατηγικού επενδυτή στην Τράπεζα Αττικής και τη ληστεία των αποθεματικών του ΤΣΜΕΔΕ με την αξιοποίηση του πλαισίου των Συμπράξεων Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ).

Οι δυνάμεις της Πανεπιστημονικής και της ΕΣΑΚ Μισθωτών Τεχνικών πήραν έγκαιρα αγωνιστικές πρωτοβουλίες αντεπίθεσης, που δεν περιορίστηκαν στην απόσυρση του σχεδίου νόμου. Ανέδειξαν το σύνολο των αντιλαϊκών κατευθύνσεων της ΕΕ για το Ασφαλιστικό και προέβαλαν ένα ολοκληρωμένο διεκδικητικό πλαίσιο με βάση τις ανάγκες των εργαζόμενων μηχανικών. Πρωταγωνίστησαν για την ψήφιση του πλαισίου αυτού στις γενικές συνελεύσεις των κλαδικών συλλόγων των μηχανικών και του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, καθώς και στην Αντιπροσωπεία του ΤΕΕ.

Οδήγησαν στη συγκρότηση Συντονιστικού κλαδικών επιτροπών αγώνα για το Ασφαλιστικό. Συνέβαλαν αποφασιστικά στις δυο καταλήψεις του ΤΣΜΕΔΕ στις 2 Μάρτη και στις 26 Οκτώβρη του 2006 στην Αθήνα και στις πορείες στα αρμόδια υπουργεία. Αντίστοιχες πρωτοβουλίες εκδηλώθηκαν και στη Θεσσαλονίκη.

Κλιμακώνουν τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες καλώντας τους μισθωτούς και τους αυτοαπασχολούμενους μηχανικούς να βαδίσουν με το ΠΑΜΕ στην κοινή πάλη για ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ, διεκδικώντας:

• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ.
• Μείωση των εισφορών στα προ του 1992 επίπεδα και μείωση κατά 50% για τους ασφαλισμένους κάτω της πενταετίας. Μετατόπιση του κύριου βάρους των εισφορών προς την εργοδοσία και το κράτος.
• Καταβολή των εισφορών των στρατευμένων και των μεταπτυχιακών φοιτητών από την πολιτεία.
• Σύνταξη μετά από 30 χρόνια δουλιάς, στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, στο 80% των αποδοχών της τελευταίας τριετίας.
• Πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με διαχωρισμό της Υγείας - Πρόνοιας από την Κοινωνική Ασφάλιση.
• Απόσυρση του ΤΣΜΕΔΕ από την Τράπεζα Αττικής και το Χρηματιστήριο.
• Αμεση απόδοση των οφειλών του Δημοσίου και της εργοδοσίας στο Ταμείο.

Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι μηχανικοί κατανοούν πλέον ότι ο αγώνας είναι κοινός για όλους τους εργαζόμενους και πρέπει να συνεχιστεί. Στη γενικότερη επίθεση της ΕΕ και της άρχουσας τάξης, αντιπαραθέτουν τη συμπόρευση με τον ταξικό πόλο του εργατικού κινήματος, τη συσπείρωση που δίνει στον αγώνα προοπτική.