ΠΡΟΧΤΕΣ, στο «Αλκαζάρ» κινδύνεψαν ζωές. Και μόνο από τύχη δε θρηνήσαμε θύματα, όπως πριν 20 χρόνια, όταν, στο ίδιο γήπεδο, σε αγώνα των ίδιων ομάδων και σε ανάλογα επεισόδια, έχασε τη ζωή του ο Λαρισαίος φίλαθλος Χαρ. Μπλιώνας. Βεβαίως κι αυτή η Κυριακή δεν ήταν αναίμακτη. Πάνω από 10 άνθρωποι πήγαν, τραυματισμένοι, στο νοσοκομείο, εκατοντάδες φίλαθλοι και πολλοί ποδοσφαιριστές αντιμετώπισαν αναπνευστικά προβλήματα, ενώ η πόλη της Λάρισας «έζησε», για αρκετές ώρες, μέσα σε κλίμα φόβου και πανικού.

ΑΥΤΟΙ από την κερκίδα των οπαδών του ΠΑΟΚ που πέταξαν φωτοβολίδες προς την κερκίδα των οπαδών της ΑΕΛ, δεν είναι φίλαθλοι. Δεν μπορεί να κινούνται από την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο, ούτε καν από τη «λατρεία» για την ομάδα τους. Αν δεν είναι «άρρωστοι», είναι βαλτοί. Το ίδιο και εκείνοι από τους οπαδούς της ΑΕΛ, που αντέδρασαν με ανάλογο τρόπο.

ΑΥΤΟΙ οι αστυνομικοί που έριξαν δακρυγόνα μέσα σ' ένα γήπεδο με χιλιάδες ανθρώπους, δεν είναι «φύλακες της τάξης». Αν δεν είναι «φοβισμένα ανθρωπάκια», που δεν κάνουν γι' αυτή τη δουλιά, είναι «πειθήνιοι μπάτσοι», που εκτελούν, τυφλά, διαταγές, χωρίς να νοιάζονται αν μετατρέπονται σε δολοφόνους αθώων.

ΟΛΟΙ αυτοί είναι «εκτελεστικά όργανα». Οι «ηθικοί αυτουργοί» του εγκλήματος είναι άλλοι. Είναι οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ που συγκροτούν «στρατούς οπαδών» και τους χρησιμοποιούν σαν «ομάδες κρούσης». Είναι η πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία της Αστυνομίας, που μετατρέπει τους αστυνομικούς σε «τρελαμένους σερίφηδες», που «ρίχνουν στο ψαχνό κι αδιακρίτως».

ΩΣ ΕΔΩ και μη παρέκει. Δεν μπορούν, πλέον, οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ να κρύβονται πίσω από τους «οργανωμένους συνδέσμους». Δεν μπορούν, πια, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και ο αρχηγός της Αστυνομίας να επικαλούνται τις δήθεν «επιχειρησιακές δυσκολίες», για να δικαιολογήσουν τη μετατροπή των γηπέδων σε «πεδία μαχών» και «θαλάμους αερίων». Εδώ και τώρα, το ποδόσφαιρο να φύγει από τα χέρια των επιχειρηματιών και της εμπορευματοποίησης...