Εκπληξη μάς προκάλεσε επιστολή που έφτασε στο "Ρ" τη Δευτέρα που μας πέρασε, φέρει την υπογραφή της υφυπουργού Α. Διαμαντοπούλου, δεν έχει ημερομηνία σύνταξης ή αποστολής και αναφέρεται στο δημοσίευμα της 21ης του Ιούνη για το ξεπούλημα των ναυπηγείων Ελευσίνας στον Ταβουλάρη.

Με την επιστολή αυτή η υφυπουργός εκτός του ότι προσπαθεί να πείσει πως δε συνιστά σκάνδαλο η περίπτωση της μεταβίβασης του ναυπηγείου στον Ταβουλάρη, επιχειρεί να θολώσει τα νερά με ψευτοδιλήμματα, δανεισμένα προφανώς από τα επικοινωνικά επιτελεία των "εκσυγχρονιστών", που το μόνο που κάνουν είναι να μην απαντούν στην ουσία.

"Φαντάζεσθε τι θα συνέβαινε" - λέει η επιστολή "επιχειρηματολογώντας" για το τίμημα του ξεπουλήματος - "αν τα ναυπηγεία έκλειναν ή αν θα προχωρούσαμε σε τρίτο διαγωνισμό" - επιβαρύνοντας με δισεκατομμύρια την εθνική οικονομία - χωρίς μάλιστα να υπάρχει σοβαρή ένδειξη κάποιου ενδιαφέροντος"; Οι συντάκτες της επιστολής καμώνονται πως δεν καταλαβαίνουν ότι δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να γίνει ο όποιος διαγωνισμός. Προσποιούνται πως μονόδρομος για τα ναυπηγεία ήταν ή το κλείσιμο ή το ξεπούλημά τους σε κάποιον ιδιώτη. Φαντάζονται, άραγε, πόσο διαφορετική θα ήταν σήμερα η εικόνα των ναυπηγείων Ελευσίνας, του κλάδου γενικότερα και της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας στο σύνολό της, αν δεν είχε μεσολαβήσει η δεκαετία της συστηματικής υπονόμευσής τους από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ; Φαντάζονται πώς θα εξελισσόταν ακόμα και σήμερα η κατάσταση αν, αντί να κλείνουν τα ναυπηγεία μετά από αξίωση Γερμανών ανταγωνιστών ή αν αυτά που παραμένουν εν ζωή, αντί να παραδίνονται στον κάθε Ταβουλάρη, αναπροσανατόλιζαν την πολιτική τους και εντάσσονταν μέσα σε ένα πρόγραμμα ουσιαστικής ανάπτυξης και πραγματικού εκσυγχρονισμού, στα πλαίσια μιας ενιαίας ναυπηγοεπισκευαστικής κλαδικής πολιτικής; Εμείς φανταζόμαστε πως οι συντάκτες της επιστολής ξέχασαν ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί...

Ιδιαίτερη... μνεία γίνεται στην επιστολή για τις υποτιθέμενες δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η πλευρά του Ταβουλάρη έναντι του δημοσίου. Εκεί γίνεται λόγος για... υποθήκες, για απαγόρευση μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων, για εξασφάλιση των εργαζομένων και άλλα παρόμοια. Παχιά λόγια χωρίς καμιά σχεδόν αξία, αφού, όπως προκύπτει από τη σύμβαση το περιεχόμενο της οποίας φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα ο "Ρ", όλα αυτά στην πραγματικότητα αναιρούνται μέσα από διάφορες διατάξεις της.

Η αμετροέπεια, όμως, των συντακτών της επιστολής συμπυκνώνεται στο σημείο που γίνεται αναφορά στα εργασιακά θέματα και τον τρόπο που η κυβέρνηση τα ρύθμισε κατ' απαίτηση του Ταβουλάρη. "Αναφέρεσθε - γράφουν - στην καταβολή αποζημιώσεων στους εργαζόμενους από το δημόσιο. Είναι γνωστό, ότι, σύμφωνα με το νόμο δεν απαιτείται καταβολή αποζημιώσεων σε εργαζόμενους που απολύονται λόγω της θέσεως σε ειδική εκκαθάριση κάποιας επιχείρησης (...). Εισηγήσθε, λοιπόν, ως εφημερίδα να μην καταβάλλουμε αποζημιώσεις στους εργαζόμενους;". Μόνο κομπογιαννίτες της πλέον ευτελούς προπαγάνδας θα μετέρχονταν τέτοια "επιχειρήματα", αλλά ακόμα και αυτοί θα απέφευγαν να τα διατυπώσουν στο χαρτί. Γιατί πάει πολύ να παραπέμψουμε την όλη ιστορία στο... "και δαρμένος και κερατάς".

Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι δικό μας. Της κυβέρνησης είναι. Ας μην τους απέλυε για να μην υπήρχε ανάγκη να πληρωθεί ούτε δραχμή από το δημόσιο για απολύσεις. Ας μη γίνονταν οι κυβερνώντες πυρπολητές των ναυπηγείων για να μη γίνονταν καν απολύσεις. Ας μην ικανοποιούσαν οι σημερινοί τις ορέξεις του Ταβουλάρη, όπως οι προηγούμενοι του Περατικού και κάποιοι προκάτοχοί τους του Ανδρεάδη, για να μη συζητάγαμε τώρα τους όρους περιθωριοποίησης, υποβάθμισης και κλεισίματος των ναυπηγείων, αλλά να αποτελούσαν αντικείμενο συζήτησης οι εναλλακτικοί τρόποι παραπέρα ανάπτυξής τους και συμμετοχής τους στο διεθνή καταμερισμό της εργασίας.

Και κάτι τελευταίο: Συνιστούμε στην κ. υφυπουργό, μεγαλύτερη προσοχή στο ύφος των επιστολών που της συντάσσουν και κάτω από τις οποίες βάζει την υπογραφή της, τουλάχιστον όταν αυτές απευθύνονται στο "Ρ".

Κ.