Η κυβέρνηση, με πρόσχημα την αυξανόμενη ζήτηση μέτρων ασφαλείας, προχωρά όχι μόνο στη νομιμοποίηση της ανεξέλεγκτης δράσης (πάνω από 15 χρόνια) των εταιριών ιδιωτικής αστυνομίας, αλλά και στη διεύρυνση της "δικαιοδοσίας" τους, παραδίδοντάς τους σημαντικές αρμοδιότητες της Ελληνικής Αστυνομίας, που από το Σύνταγμα προβλέπεται να ασκούνται μόνο απ' αυτήν. Ετσι, με το σχέδιο νόμου που κατέθεσε και συζητείται στη Βουλή, ανάμεσα σε άλλα προβλέπεται:

• Ενα τεράστιο και χωρίς όρια πεδίο εφαρμογής της δράσης των ιδιωτικών αστυνομιών. Το άρθρο 1 το επιβεβαιώνει με την ακόλουθη υπηρεσία: "Επιτήρηση ή φύλαξη κινητών και ακίνητων περιουσιακών αγαθών και εγκαταστάσεων" γενικώς. Καθιερώνει όμως και την επέκτασή του ακόμη και σε αθλητικούς χώρους και εκδηλώσεις, σε αεροδρόμια και λιμάνια για τον έλεγχο επιβατών και αποσκευών (!).
• Στους χώρους αυτούς αναλαμβάνουν την επιτήρηση ή προστασία (δηλαδή την τήρηση της τάξης σε σχέση με το αντικείμενο) οι εταιρίες Security με την... ευχή να μην παραβιάζονται τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα των πολιτών.
• Οι ίδιες εταιρίες έχουν αναγορευτεί σε προστάτες της περιουσίας, της τήρησης της τάξης και ασφάλειας των πολιτών (αυτών που έχουν το χρήμα δηλαδή) αντιμέτωπες με ένα "υλικό" 55.000 διαρρήξεων και ληστειών ετησίως, όπως οι ίδιοι μεγαλοπρεπώς αναγγέλλουν σε ειδική έκδοση της εφημερίδας "Εξπρές" στην οποία διαφημίζουν τα καλά της λειτουργίας τους!

Πώς θα γίνεται όμως αυτή η επιτήρηση χωρίς να θίγονται τα δικαιώματα των πολιτών και οι αρμοδιότητες των κρατικών αρχών στους τομείς αυτούς, όπως θεωρητικά λέει το νομοσχέδιο; Σ' αυτό δεν κάνει τον κόπο ν' απαντήσει. Απαντά όμως η ίδια η εμπειρία με διάφορα κρούσματα, όπως:

- Παρεμπόδιση εισόδου συνδικαλιστών σε τόπους δουλιάς.

- Σωματικός έλεγχος εργαζομένων κατά την έξοδο από το χώρο εργασίας.

- Εγκατάσταση συστημάτων παρακολούθησης με οπτικο - ακουστικά μέσα στους τόπους δουλιάς.

- Δημοσιεύματα εφημερίδων για συλλήψεις (!) μικροδιαρρηκτών σε μεγάλα καταστήματα και εκβιασμοί τους για την πληρωμή πολλαπλάσιων ποσών προκειμένου να τους αφήσουν (!). Και αυτά, ως τώρα είναι ίσως τα πιο ανώδυνα. Γιατί το πώς "δε" θα θίγονται τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα των πολιτών, το δείχνει η διάταξη για τη δυνατότητα οπλοφορίας του "προσωπικού ασφαλείας" που καθιερώνεται με το νομοσχέδιο με ανάλογο δικαίωμα ύπαρξης τέτοιου σε κάθε επιχείρηση. Τη δε ανάλογη εκπαίδευση του προσωπικού ασφαλείας ακόμη και στη χρήση των όπλων αναλαμβάνουν... οι ίδιες οι επιχειρήσεις! Το "θεάρεστο" έργο στο οποίο επιδίδονται σε μεγάλο μέρος της δράσης τους οι εταιρίες Security ως τώρα, πλέον θα γίνεται και με την απειλή περιστρόφων... αλλά και σκύλων που θα μπορούν να χρησιμοποιούνται σε κλειστούς ή "περίκλειστους" χώρους. Ο κάθε μεγαλοεργοδότης λοιπόν και με τη βούλα του νόμου πλέον, θα μπορεί να αντιμετωπίζει με όπλα και σκυλιά όποιον επιβουλεύεται τα κέρδη του. Ας μη θεωρείται αυτό υπερβολή, γιατί αυτή τη διάσταση θα πάρει στους μεγάλους τόπους δουλιάς η ψήφιση και εφαρμογή στην πράξη αυτού του νομοσχεδίου. Στη δημιουργία ανεξέλεγκτων κατασταλτικών μηχανισμών της εργοδοσίας που θα αλληλοσυμπληρώνουν το μηχανισμό τρομοκράτησης κράτους και εργοδοτών που οικοδομείται με επικίνδυνους ρυθμούς σε κρατικό και διακρατικό επίπεδο. Αυτή η αλληλοσυμπλήρωση κατοχυρώνεται στο νομοσχέδιο με την καθιέρωση της εποπτείας, του ελέγχου, αλλά και της υποχρέωσης της "συνδρομής" των εταιριών αυτών στις αστυνομικές αρχές και την ασφάλεια της περιοχής. Ποιο αντικείμενο όμως μπορεί να έχει αυτή η συνδρομή; Την καταδίωξη, τη σύλληψη, την κατάδοση ή τη χρήση όπλων; Και πώς θα συνδράμουν στο αστυνομικό έργο αφού "δε θα 'χουν" τέτοιο δικαίωμα; Μήπως θα τους το δίνει ο διοικητής του τοπικού Αστυνομικού Τμήματος, καλύπτοντας και μ' αυτό τον τρόπο ακόμη και εκ των υστέρων τις αυθαιρεσίες τους; Η κατάσταση δε, θα γίνεται πιο ανεξέλεγκτη, αφού δικαίωμα λειτουργίας και δραστηριότητας στην ελληνική επικράτεια ανάλογων εταιριών δίνεται και σε πολίτες χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς χάριν της ελεύθερης αγοράς.

Η κυβέρνηση επικαλείται το ότι δεν μπορεί να καλύψει τις απαιτήσεις σε ασφάλεια διαφόρων πολιτών και επιχειρήσεων, οπότε καθιερώνει και με νόμο την παραχώρηση υποχρεώσεων του κράτους σε ιδιώτες, τοποθετώντας μ' αυτόν τον τρόπο ακόμη και το ζήτημα της ασφάλειας σαν αντικείμενο, στη λογική της αγοράς. Και ξέρουμε πως λειτουργεί η "αγορά" αυτού του είδους. Ακόμα και αν δεν υπάρχει "αντικείμενο", το δημιουργούν τα διάφορα κυκλώματα μπράβων που λυμαίνονται μικροεπιχειρήσεις και καταστήματα πουλώντας "προστασία" και έχουν σχέση με τέτοιες δραστηριότητες. Η κυβέρνηση λοιπόν, από τη μια μεριά ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καπιταλιστών για στήσιμο τρομοκρατικών μηχανισμών στους τόπους δουλιάς για την προστασία, τάξη και ασφάλεια των κερδών τους, ενώ από την άλλη αφήνει στο πυρ του κοινού και οργανωμένου εγκλήματος τους απλούς πολίτες, που αν θέλουν περισσότερη ασφάλεια πρέπει να καταφεύγουν στην ιδιωτική αστυνομία. Δεν είναι λίγοι οι σύλλογοι γονέων που καταφεύγουν εκεί για τη φύλαξη των σχολείων και ας έχει η Ελλάδα το μεγαλύτερο αναλογικά αριθμό αστυνομικών από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η κυβέρνηση φροντίζει να τους απασχολεί αλλού.

Από τα παραπάνω προκύπτει το ζήτημα του αντιλαϊκού προσανατολισμού των Σωμάτων Ασφαλείας. Επίσημοι και ανεπίσημοι μηχανισμοί με χιλιάδες αστυνομικούς είναι ετοιμοπόλεμοι όταν πρόκειται ν' αντιμετωπίσουν τους εργάτες, αγρότες, συνταξιούχους, που βγαίνουν στο δρόμο, ενώ στην πράξη εμφανίζονται ανίκανοι να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα κυκλώματα των εμπόρων ναρκωτικών που λυμαίνονται τη νεολαία, αδύναμοι ν' αντιμετωπίσουν το κοινό και οργανωμένο έγκλημα. Υπάρχουν Αστυνομικά Τμήματα χωρίς προσωπικό, με λειψή ως καθόλου αστυνόμευση, γιατί το πρώτο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι πώς θα επανδρώσει τα ΜΑΤ, την ΥΜΕΤ, τα ΕΚΑΜ. Οταν φρόντισε να επιστρατεύσει χιλιάδες αστυνομικούς για να χτυπήσει τους αγρότες, άφησε σχεδόν αφρούρητες τις φυλακές της Λάρισας και τ 'σκασαν οι κρατούμενοι! Ενώ την ίδια μέρα ο υπ. Δημόσιας Τάξης συνεχάρη τους επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων για την επιτυχή αντιμετώπιση των αγροτών! Αυτά και πλήθος άλλα παραδείγματα θα μπορούσε να επικαλεστεί κανείς για να αποδείξει τον ταξικό χαρακτήρα και την κατεύθυνση που δίνει η αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι στα Σώματα Ασφαλείας.

Ομως το κύριο που προβάλλει είναι ότι μπροστά μας εξελίσσεται η οικοδόμηση ενός πολυπλόκαμου κρατικού και διακρατικού καθεστώτος πλήθους αυταρχικών μηχανισμών και μέτρων τρομοκρατίας, όπως: Σένγκεν - Ευρωπαϊκή Αστυνομία - "Γουροντάκ" (αρχείο δακτυλικών αποτυπωμάτων) και πολλοί ακόμη πανευρωπαϊκοί σκοτεινοί μηχανισμοί. Εχουμε ενίσχυση κατασταλτικών μηχανισμών της ΕΛ.ΑΣ. Δίκες - καταδίκες αγροτών, εργατών. Δικαστικές αποφάσεις απαγόρευσης απεργιών. Προσπάθεια περιορισμού συγκεντρώσεων στο όνομα της ελευθερίας κίνησης των πολιτών, κλπ.

Στο καθεστώς της αντιλαϊκής επέλασης του πολυεθνικού κεφαλαίου σφίγγει ακόμα περισσότερο ο κλοιός σε βάρος των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Οσο πιο αντιλαϊκή γίνεται η πολιτική των μονοπωλίων, τόσο καταφεύγουν στον αυταρχισμό για να προστατέψουν την εξουσία και το τομάρι τους από τους πεινασμένους και κυρίως από το λαϊκό κίνημα. Τα κόμματα που πρωτοστατούν ή στηρίζουν αυτή την επέλαση δε θέλουν και δεν μπορούν να υπερασπίσουν ούτε τα στοιχειώδη δικαιώματα. Στην πιο "ακραία" περίπτωση το πολύ που μπορούν να διακρίνουν είναι το λεγόμενο "δημοκρατικό έλλειμμα"! Η ΝΔ υπερθεμάτισε του σχετικού νομοσχεδίου στη Βουλή, ενώ ο ΣΥΝ επιφυλάχτηκε (!) να πάρει θέση στην Ολομέλεια της Βουλής, λες και δεν είναι καθαρό περί τίνος πρόκειται!

Στην αντιμετώπιση όμως αυτών των εξελίξεων από το λαϊκό κίνημα υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις. Η δράση μας πρέπει να προσανατολιστεί στη γνώση, αποκάλυψη, εναντίωση στον αυταρχισμό που οικοδομείται και συνιστά μια νέα κατάσταση που θα βρίσκει πιο έντονα μπροστά του το λαϊκό κίνημα. Η υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών έρχεται όλο και πιο πολύ στην επικαιρότητα και δίνει όχι μόνο τη δυνατότητα ευρύτερης συσπείρωσης, αλλά και αποκάλυψης, πιο καθαρά σε σχέση με παλιότερα, ότι η συνεπής υπεράσπισής τους, απαιτεί από το κίνημα να έρθει σε σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και το κράτος που γεννούν τον αυταρχισμό, να συγκρουστεί με τους πολύχρωμους πολιτικούς απολογητές τους. Απ' αυτή την άποψη αναδεικνύεται σαν σημαντικό κανάλι συγκέντρωσης δυνάμεων για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης.

Ο δρόμος πρέπει ν' ανοίξει:

- Με την πάλη για απόσυρση του νομοσχεδίου και τη διάλυση των ιδιωτικών στρατών (Security).

- Με την αντίσταση στην εφαρμογή της Σένγκεν και του φακελώματος.

- Με την άμεση και πολύμορφη απάντηση από το λαϊκό κίνημα σε κάθε μέτρο αυταρχισμού.

Γιάννης ΝΑΚΗΣ