"Ενας συνηθισμένος άνθρωπος, μια γυναίκα 42 ετών, που χτες το πρωί θα μπορούσε να είχε βγει από το σπίτι της για να πάει στη λαϊκή. Μια γυναίκα σαν όλες τις άλλες, που άνοιξε το τσαντάκι της για να βγάλει όπλο και να το χειριστεί με τέτοια ευκολία σαν να έστρωνε φύλο για τυρόπιτα".

Ετσι αρχίζει το ρεπορτάζ για τη δολοφονία του αρχιμανδρίτη Ανθιμου Ελευθεριάδη από τη φερόμενη σαν ύποπτη 42χρονη (που τη στιγμή αυτή που γράφουμε καταζητείται). Το κείμενο, που δημοσιεύτηκε σε απογευματινή εφημερίδα, φέρει την υπογραφή δύο ανδρών ρεπόρτερ. Προσέξατε με τι μαεστρία δίνεται η ουσία της είδησης μέσα σε λίγες γραμμές, δίνοντας συγχρόνως την εικόνα της φιλήσυχης, κλασικής νοικοκυράς με τις τέσσερις λέξεις "Λαϊκή" "φύλλο για τυρόπιτα". Σε ποιο αρσενικό δολοφόνο θα έκαναν τέτοιο "στόλισμα";

Κι όμως, στο ίδιο ρεπορτάζ αναφέρεται ότι η ύποπτη είναι έμπορος - πουλούσε παλιές εικόνες - ενώ σύμφωνα με κάποιους άλλους ασχολείται και με διαφημιστικά προϊόντα (αυτά στο τέλος του ρεπορτάζ).

"Ψύλλοι στ' άχυρα" θα πείτε. "Σημασία έχει η ζωντάνια της εικόνας". Κι όμως... Φαίνεται ότι τα πρότυπα - που μεγαλώνουν μαζί μας - βρίσκονται πια μέσα στο αίμα μας. Η γυναίκα είναι πρώτ' απ' όλα νοικοκυρά, πάει και τέλειωσε.