"Γέφυρα προς τους νέους" είναι τα βιβλία των ανθρώπων που έχουν ζήσει την Εθνική Αντίσταση, επισήμανε η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρία Μαντούβαλου,σε πρόσφατη εκδήλωση. Η καθηγήτρια της Φιλοσοφικής κατήγγειλε την απουσία βιβλίων, που αναφέρονται στην ιστορία της Αντίστασης, στην εκπαίδευση και ανέφερε χαρακτηριστικά ότι κάποιοι εκπρόσωποι του κατεστημένου είπαν στο παρελθόν: "Σιγά να μη βάλουμε τώρα και λογοτεχνία της Αντίστασης". "Είναι όμως καιρός, τόνισε η Μ. Μαντούβαλου, να εισαχθεί αυτή η λογοτεχνία στα πανεπιστημιακά συγγράμματα" και δεσμεύτηκε από την πλευρά της να αναλάβει μια τέτοια πρωτοβουλία. Μια πρωτοβουλία που θα πρέπει να βρει συμμάχους τους πνευματικούς ανθρώπους του τόπου μας.
Σήμερα τα αιτήματα είναι πολύ περισσότερα: Γυναίκες πάνω από σαράντα, αλλά και κορίτσια μεταξύ είκοσι και είκοσι πέντε χρόνων ενώνουν τις φωνές τους ενάντια σε κάθε είδους απειλή που ελλοχεύει για τα κεκτημένα. Στο χώρο της εργασίας, στη συμμετοχή στα κέντρα αποφάσεων, στο δικαίωμα στην άμβλωση. Τις νεότερες ανησυχούν ιδιαίτερα η δυσκολία που συναντούν να βρουν δουλιά, οι "κομάντος" κατά των αμβλώσεων, που έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους, η αύξηση της επιρροής των συντηρητικών στην κυβέρνηση και το γεγονός ότι τα αντισυλληπτικά χάπια "τρίτης γενιάς" δεν καλύπτονται από την κοινωνική ασφάλιση.
Ανάμεσα στις χιλιάδες διαδηλώτριες αρκετά γνωστά ονόματα και από τα δυο φύλα: Ζιζέλ Αλιμί, Ιβέτ Ρουντί, Ρομπέρ Ι, Μισέλ Ροκάρ, Τζακ Λανγκ κ. ά.
Να πέρασε, άραγε, η εποχή της επανάπαυσης;
Τα παιδιά φέρνουν ευτυχία, λέει ένα λαϊκό ρητό. Ομως μια πρόσφατη έρευνα Αμερικανίδας ερευνήτριας υποστηρίζει ότι, αντίθετα, η έλλειψή τους κάνει ευτυχισμένο το ζευγάρι. Σύμφωνα λοιπόν με τα συμπεράσματα της Ελάιν Τάιλερ, κοινωνιολόγου στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, που μελέτησε αρκετά χρόνια το φαινόμενο των ζευγαριών που επέλεξαν να μείνουν χωρίς απογόνους: Οι δυο σύντροφοι στα ζευγάρια αυτά είναι πιο πιστοί ο ένας στον άλλο, έτοιμοι να συμπαρασταθούν αλλήλους στις δυσκολίες της ζωής και πάνω απ' όλα μένουν μαζί πολύ περισσότερα χρόνια από τα ζευγάρια με παιδί.
Στις ΗΠΑ οι γυναίκες που γεννήθηκαν μεταξύ 1956-1972 αρνούνται να αποκτήσουν παιδιά, σε ένα ποσοστό 22%. Και πάλι στην Αμερική μια σειρά μελετών δείχνει ότι τα ζευγάρια χωρίς παιδιά είναι πιο ευτυχισμένα, πιο υγιή, φυσικά και ψυχολογικά, και πιο... ερωτευμένα. Η Τάιλερ υποστηρίζει ότι η αρνητική στάση απέναντι στα παιδιά δεν προέρχεται συνήθως από εγωισμό, αλλά οφείλεται στην έλλειψη επιθυμίας για απόκτηση παιδιών, στην καριέρα που δεν αφήνει χρόνο και δυνάμεις, αλλά και στο φόβο που έχουν πολλοί, βασισμένοι σε απόψεις ηθικοφιλοσοφικές, να φέρουν παιδιά σ' έναν κόσμο που οδηγείται στην αυτοκαταστροφή.
Αυτά από την Αμερική... στις μεσογειακές χώρες όμως η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν μπορεί να "δει" μια οικογένεια χωρίς παιδιά, εξ ου και τα ρητά "ένας γάμος χωρίς παιδιά είναι ένα δέντρο χωρίς καρπούς", "μια μέρα χωρίς ήλιο".
Ενα είναι βέβαιο. Οτι τα παιδιά, από μόνα τους δεν μπορούν να σώσουν ή να καταστρέψουν ένα γάμο, που δε βασίζεται στην επικοινωνία μεταξύ των συντρόφων. Και όπως έχει πει η γνωστή Ιταλίδα ηθοποιός Μόνικα Βίτι, η επιτυχία ενός ζευγαριού στηρίζεται ανάμεσα σε άλλα στην ικανότητα των δυο συντρόφων να εμβαθύνουν στα συναισθήματά τους, να συνδυάζουν τη φιλία με τον έρωτα.