Στήθος με στήθος αναμένεται να δοθεί η μάχη ανάμεσα στο δεξιό κυβερνητικό συνασπισμό και στην εκλογική πλατφόρμα του Σοσιαλιστικού και του Κομμουνιστικού Κόμματος, στο σημερινό πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών. Μείζον σημείο αντιπαράθεσης δεν είναι άλλο από την εφαρμογή αυστηρών μέτρων λιτότητας προκειμένου να ικανοποιηθούν τα κριτήρια της ευρωπαϊκής νομισματικής ενοποίησης. Αλλωστε, ο Γάλλος Πρόεδρος, Ζακ Σιράκ, υπήρξε σαφέστατος σχετικά με την αιτία προκήρυξης των πρόωρων εκλογών, δηλώνοντας ότι η ανανέωση της λαϊκής εμπιστοσύνης προς την υπάρχουσα κυβέρνηση είναι απαραίτητη για την εντατικοποίηση των οικονομικών μέτρων, που ορίζονται ως προϋποθέσεις εισαγωγής στην ενιαία νομισματική πολιτική.Οι αλλεπάλληλες απεργιακές κινητοποιήσεις των Γάλλων εργαζομένων, με αποκορύφωμα την παράλυση της χώρας από την απεργία διαρκείας του Νοέμβρη του 1995, ανάγκασαν τον κυβερνητικό συνασπισμό των RPR - Συναγερμός για τη Δημοκρατία - και UDF - Ενωση Φιλελευθέρων - να επιλέξουν τη λύση της κάλπης σε μια ύστατη προσπάθεια να εξασφαλίσουν την ανανέωση της λαϊκής εντολής, ώστε να προχωρήσουν τάχιστα στο δρόμο της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Το 1999, χρονιά εφαρμογής της κοινής νομισματικής πολιτικής, πλησιάζει απειλητικά και η Γαλλία έχει χάσει πολύτιμο έδαφος στην προσπάθειά της να τεθεί στο πλευρό της Γερμανίας στο ρόλο της ευρωπαϊκής ατμομηχανής.

Την ίδια στιγμή, το Σοσιαλιστικό Κόμμα συμφωνεί διαφωνώντας, τουλάχιστον, στα πλαίσια της προεκλογικής του εκστρατείας, και τονίζει ότι είναι υπέρ του ενιαίου νομίσματος, χωρίς, όμως, να κρίνει αναγκαία την τήρηση όλων των προϋποθέσεων και ιδιαίτερα αυτή που αφορά τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 3%. Παράλληλα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, αν και έχει παρουσιάσει σειρά προτάσεων υπέρ μιας ριζικής αναδόμησης της μορφής και των στόχων της Ευρωπαϊκής Ενωσης "προς όφελος των λαών και όχι του κεφαλαίου", τάσσεται κατηγορηματικά κατά της εφαρμογής του κοινού νομίσματος και έχει αποδυθεί σε μια πανγαλλική καμπάνια υπέρ της διεξαγωγής νέου σχετικού δημοψηφίσματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο δημοψήφισμα που έγινε το 1992, σχετικά με την αποδοχή ή όχι της Συνθήκης του Μάαστριχτ, το 49% των Γάλλων τάχθηκε κατά του "ευρωπαϊκού μονόδρομου".

Με μια λεπτομερέστατη ανάλυση των όρων και των συνεπειών της εφαρμογής κοινής νομισματικής πολιτικής, οι Γάλλοι κομμουνιστές είχαν, πολύ πριν την προκήρυξη των πρόωρων βουλευτικών εκλογών, εγκαινιάσει την πανεθνική προσπάθειά τους για συγκέντρωση 1.000.000 υπογραφών, αριθμού αρκετού για να αναγκάσει τη γαλλική Προεδρία να προχωρήσει σε νέο δημοψήφισμα.

Οι μεγάλες και αλλεπάλληλες απεργιακές κινητοποιήσεις, η σφοδρότατη επίθεση που δέχεται η κοινωνική ασφάλιση και η περίθαλψη των εργαζομένων, το υψηλό ποσοστό ανεργίας, η υποαπασχόληση, αλλά και οι συνεχόμενες ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών επιχειρήσεων, που συνοδεύονται από την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων, είναι, υποστηρίζει το ΚΚΓ, το πραγματικό πρόσωπο της Συνθήκης του Μάαστριχτ και τα προεόρτια της κοινής νομισματικής πολιτικής. Γιατί, όπως επαναλαμβάνεται κατηγορηματικά στη σχετική ανάλυση, η ύπαρξη κοινού νομίσματος δεν είναι απλώς άλλο ένα μέτρο, αλλά αποτελεί στρατηγική επιλογή του ευρωπαϊκού κεφαλαίου ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων, στις κατακτήσεις τους, στην εργασία, στην κοινωνία ολόκληρη.

Ενώπιον ενός ζητήματος τόσο θεμελιώδους, όσο είναι το μέλλον των λαών της Ευρώπης, και καθώς τις όποιες επιλογές θα κληθούν να υλοποιήσουν και να σηκώσουν στους ώμους τους οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι, οι ίδιοι οι πολίτες, και στην προκειμένη περίπτωση οι Γάλλοι, έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να ενημερωθούν εκτενώς και να εκφράσουν την άποψή τους μέσα από ένα δημοψήφισμα. Το επιχείρημα ότι το θέμα αφορά ορισμένους ειδικούς επιστήμονες ωχριά μπροστά στην ίδια την πραγματικότητα, που αποδεικνύει περίτρανα ότι οι συνέπειες των εκάστοτε επιλογών αφορούν τους πάντες και πιθανώς καθόλου τους ειδικούς επιστήμονες.

Αλλωστε, όπως υπογραμμίζουν οι Γάλλοι κομμουνιστές, οι δημοσκοπήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί κατά παραγγελία της γαλλικής κυβέρνησης έχουν δείξει μια μεγάλη πλειοψηφία του γαλλικού λαού να τάσσεται υπέρ του κοινού νομίσματος. Προς τι, λοιπόν, η άρνηση επιβεβαίωσης της λαϊκής έγκρισης και της υποστήριξης των κυβερνητικών θέσεων, αν όντως ισχύουν τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων αυτών, αναρωτιέται το ΚΚΓ. Προσθέτει, δε, ότι έχουν περάσει περίπου 6 χρόνια, από τότε που άρχισε να εφαρμόζεται η Συνθήκη του Μάαστριχτ και ζητήθηκε η άποψη των πολιτών που βρίσκονταν σε σχετική άγνοια. Σήμερα, οι αλλαγές είναι, ήδη, εμφανείς και οι πολίτες, ακόμα και αν δεν έχουν θεωρητική γνώση, έχουν, αναμφιβόλως, πικρή εμπειρία τού τι σημαίνει η περίφημη αυτή Συνθήκη.

Απευθύνοντας ανοιχτό κάλεσμα σε όλους τους Γάλλους πολίτες να υπογράψουν υπέρ της διεξαγωγής νέου δημοψηφίσματος, το ΚΚΓ υπενθυμίζει ότι ο νυν Πρόεδρος, Ζακ Σιράκ, ως υποψήφιος κατά τις προεδρικές εκλογές του 1994 και στην προσπάθειά του να κερδίσει την εύνοια των ψηφοφόρων, είχε δηλώσει ξεκάθαρα ότι εάν εκλεγεί θα πραγματοποιήσει νέο δημοψήφισμα, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι "πριν εφαρμοστεί η τρίτη φάση της Συνθήκης του Μάαστριχτ το 1999, θα πρέπει, οπωσδήποτε, να προηγηθεί ένα νέο δημοψήφισμα που θα εξουσιοδοτεί την κυβέρνηση να προχωρήσει ή όχι".

Οι Γάλλοι κομμουνιστές τονίζουν ότι το κοινό νόμισμα δεν είναι, αν και συχνά παρουσιάζεται έτσι, ξεκομμένο από τα υπόλοιπα μέτρα της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Είναι άμεσο και άρρηκτο αποτέλεσμα της ελεύθερης διακίνησης των κεφαλαίων, που δεν μπορεί παρά να γίνει αντιληπτή ως "πολεμική μηχανή κατά της απασχόλησης, της κοινωνικής ασφάλισης, των δημοσίων δαπανών". Απτό παράδειγμα της στενής και καταστροφικής για τους λαούς της Ευρώπης σχέσης, οι περικοπές στους τομείς της παιδείας, της υγείας, της ασφάλισης, των δημοσίων επιχειρήσεων με αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα τον οργανισμό τηλεπικοινωνιών "Φρανς - Τελεκόμ" και τον οργανισμό σιδηροδρόμων "SNCF", που προορίζονται για πλήρη ιδιωτικοποίηση.

Μέγα ψέμα χαρακτηρίζει το ΚΚΓ τους ισχυρισμούς ότι τα μέτρα λιτότητας και η σκληρή δημοσιονομική πολιτική θα λάβει τέλος μέσα στα επόμενα χρόνια. Αντίθετα, υποστηρίζει, η "κηδεμονία των εθνικών οικονομικών πολιτικών, ο αυστηρός έλεγχος, οι πιέσεις και οι οικονομικές κυρώσεις θα ενταθούν καθώς πλέον θα πρέπει να διατηρηθούν οι δείκτες της οικονομικής σύγκλισης". Οσο για την περίφημη σχεδιαζόμενη "Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα", δε θα ελέγχεται από καμία κυβέρνηση και θα είναι εντελώς απρόσιτη για τους απλούς πολίτες.Φενάκη χαρακτηρίζεται από το ΚΚΓ και ο ισχυρισμός ότι μέσω του κοινού νομίσματος θα επιτευχθεί οικονομική σταθερότητα, καθώς είναι εμφανές ότι ο αγώνας δρόμου της κοινής ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής δεν έχει άλλο στόχο από τον αποτελεσματικό ανταγωνισμό του δολαρίου. Κατά συνέπεια, κάθε αλλαγή των οικονομικών συσχετισμών θα επηρεάζει το ευρωπαϊκό κοινό νόμισμα και θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τις χώρες - μέλη, που διέθεταν "αδύναμο νόμισμα" και έχουν ήδη καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες να εκπληρώσουν τα κριτήρια της ενοποίησης.

Αποκαλύπτοντας ότι για την προπαγάνδα υπέρ του κοινού νομίσματος η Κομισιόν έχει, ήδη, αξιοποιήσει 19 εκατομμύρια ECU (120 εκατομμύρια φράγκα) κοινοτικών κρατικών πόρων, οι Γάλλοι κομμουνιστές επαναλαμβάνουν ότι η εφαρμογή της κοινής νομισματικής πολιτικής στηρίζεται, χωρίς περιθώρια επιλογής ή παρέκκλισης, στις ολοκληρωτικές ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών επιχειρήσεων, στη διάλυση της κρατικής ασφάλισης και του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης και συνταξιοδότησης, στην ισοπέδωση της παιδείας και της υγείας, στην ελαστικοποίηση του εργασιακού ωραρίου, στις αθρόες απολύσεις και, στην ουσία, στη διάλυση του κράτους πρόνοιας, στην καταπάτηση κάθε κοινωνικής κατάκτησης, στην "απανθρωποίηση" της κοινωνίας.

Μπροστά σε μια τόσο καίρια και στρατηγική επιλογή, που θα επηρεάσει καταλυτικά τη ζωή και το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων και πολλών μετέπειτα γενεών, οι Γάλλοι κομμουνιστές ζητούν επίμονα νέο δημοψήφισμα για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τη νομισματική ενοποίηση, πιστεύοντας ότι "πρέπει οι λαοί να αποφασίσουν για το μέλλον της Ευρώπης".

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ