Στην απόφαση της πρόσφατης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Κόμματος, αναφέρεται συγκεκριμένα ότι:

"...οι αντιδραστικές καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις και αναπροσαρμογές αγκαλιάζουν όλες τις σφαίρες της ζωής, ολόκληρο το εποικοδόμημα, την εξωτερική πολιτική, τη διεθνή θέση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα...".

"Η όλη πορεία επιβεβαιώνει πλήρως τη μαρξιστική - λενινιστική ανάλυση για το καπιταλιστικό σύστημα στο ανώτατο στάδιό του, το ιμπεριαλιστικό, που σηματοδοτεί τη στροφή στην πλήρη αντίδραση".

Αυτή η στροφή αφορά και τις επιλογές για τον εκσυγχρονισμό και τη γιγάντωση των κατασταλτικών μέσων και μηχανισμών.

Επιγραμματικά, οι κυριότερες επιλογές αφορούν:

1) Τη συγκρότηση των "Δυνάμεων Ταχείας Επέμβασης". Δεν αφορά "εξωτερικούς" λόγους και αιτίες, αλλά άμεσα την καταστολή των λαϊκών κινημάτων και στη χώρα μας.

Αυτές οι δυνάμεις που διεξάγουν ασκήσεις και στην Ελλάδα έχουν ένα πρόσθετο πλεονέκτημα. Στηρίζονται στη μεγάλη δύναμη πυρός, αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες στους εξοπλισμούς, αλλά έχουν (και εδώ είναι το σημαντικότερο) μεγαλύτερο βαθμό "ανοσίας" από το "μικρόβιο" της επίδρασης του λαϊκού κινήματος της χώρας που καλούνται να επέμβουν.

2) Την εφαρμογή της Συμφωνίας Σένγκεν, που θ' αποτελέσει μέρος του μηχανισμού τρομοκράτησης και "ταχείας εκτέλεσης" των λαϊκών κινημάτων.

3) Δημιουργία ευρωπαϊκής αστυνομίας και άλλων πολυπλόκαμων μηχανισμών.

4) Προώθηση νόμων κάλυψης και επέκτασης της λειτουργίας της ιδιωτικής αστυνομίας, που θ' αποτελέσει, εκτός των άλλων, μηχανισμό τρομοκράτησης και απεργοσπασίας, ιδιαίτερα στους τόπους δουλιάς.

6) Ενίσχυση με τεχνικό εξοπλισμό και ανθρώπινο δυναμικό των υπαρχόντων μηχανισμών στα Σώματα Ασφάλειας και στο στρατό (ΜΑΤ - ΕΚΑΜ - Μισθοφόροι).

Από κοντά και η επιχειρούμενη απαγόρευση ακόμα και των συγκεντρώσεων, στο όνομα της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών και η συστηματική προσπάθεια ενοχοποίησης οξυμένων μορφών πάλης (απεργίες - καταλήψεις - μπλόκα) για το ευκολότερο χτύπημά τους.

Είναι φανερό πως βρισκόμαστε μπροστά σε μια καινούρια κατάσταση.

Στο σύνολό τους, αυτές οι εξελίξεις συνιστούν την προσπάθεια δημιουργίας των απαιτούμενων όρων για την ανεμπόδιστη εφαρμογή της πολιτικής του κεφαλαίου, θωράκισης της εξουσίας του.

Αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για τη δράση του λαϊκού κινήματος, όπου Γης, και στη χώρα μας.

Επιβεβαιώνουν ότι, όσο θα γίνεται πιο ανεξέλεγκτη η δράση του κεφαλαίου, τόσο θα περιορίζεται η δημοκρατία. Η σιδερένια φτέρνα του ιμπεριαλισμού επιβεβαιώνει ότι ο μιλιταρισμός είναι ζωτική έκφραση του καπιταλισμού, που κατευθύνεται και προς τα μέσα και προς τα έξω.

Επιβεβαιώνεται, και στις σύγχρονες συνθήκες, ο ταξικός κατασταλτικός χαρακτήρας του αστικού κράτους, που έχει σαν αποστολή του την κατάπνιξη του εργατικού κινήματος, και η προσπάθεια της αστικής τάξης για την παραπέρα ενίσχυσή του, μέσα και από διακρατικές συμφωνίες.

Η αστική τάξη της χώρας μας, μέσα από τη συμμετοχή της σε διεθνείς κατασταλτικούς μηχανισμούς (ΔΤΕ - Σένγκεν κ.ά.), επιδιώκει:

- Να εξασφαλίσει καλύτερους όρους (κύρος και δύναμη) για την τρομοκράτηση και καταστολή του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας.

- Να διεκδικήσει ανάλογο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, σαν μέλος ενός γιγάντιου διακρατικού κατασταλτικού μηχανισμού.

- Οι επιδιώξεις της πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου συνδέονται άμεσα με την ενίσχυση του κράτους. Οσο συνειδητοποιείται αυτό, τόσο πιο αποτελεσματικά θα μπορεί το κίνημα να πολεμάει αυτά τα σχέδια. Αλλιώς, θα πέφτει στην παγίδα των ελλειμματικών και αποπροσανατολιστικών θεωριών, περί "ελλείμματος δημοκρατίας".

Και εδώ ακριβώς, ο ΣΥΝ ιδιαίτερα, προσπαθεί να παίξει συνειδητά αποπροσανατολιστικό ρόλο. Γιατί ενώ απ' τη μια μεριά καταγγέλει τον αυταρχισμό και τη Σένγκεν, αξιοποιώντας τα δημοκρατικά αισθήματα του λαού, απ' την άλλη θεωρεί ότι τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα μπορεί να έχουν καλύτερη τύχη μέσα στα πλαίσια της κυριαρχίας του πολυεθνικού κεφαλαίου, με μια ενδεχομένως πιο ευνοϊκή "πολιτική ρύθμιση"!!!

Μετά το "αριστερό Μάαστριχτ", θ' ακούσουμε και "αριστερή Σένγκεν";

Η ζωή δείχνει ότι μια τέτοια αντίληψη δεν μπορεί ούτε στο ελάχιστο να υπερασπίσει τα πιο στοιχειώδη αστικοδημοκρατικά δικαιώματα.

Εκεί καταντάνε οι απολογητές της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης.

Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι η παραβίαση των δημοκρατικών δικαιωμάτων θα ενταθεί και πρέπει, άμεσα και συνολικά, ν' αντιμετωπιστεί από το λαϊκό κίνημα.

• Για τη διάλυση των μηχανισμών των "Δυνάμεων Ταχείας Επέμβασης", της Σένγκεν, με συντονισμό και με άλλες χώρες.
• Ενάντια στο νομοθετικό πλέγμα που πλήττει τις ελευθερίες (νόμος για φακέλωμα, ιδιωτική αστυνομία κ.ά.).
• Για τη διάλυση των ΜΑΤ - ΕΚΑΜ.
• Για τη μη συγκρότηση του μισθοφορικού στρατού και της στράτευσης στα 18.

Η αποκάλυψη του ταξικού χαρακτήρα του κράτους και των μηχανισμών του, στην πορεία της πάλης του εργατικού κινήματος, αποκτά τεράστια σημασία για την ιδεολογική - πολιτική προετοιμασία και ενίσχυση του αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού - δημοκρατικού μετώπου.

Γιάννης ΝΑΚΗΣ