Η αγάπη του για τη μουσική χρονολογείται από τότε που πιτσιρικάς ανατρίχιαζε στο άκουσμα της μπάντας. Από τότε που άφηνε λεύτερη την καρδιά του να συγχρονιστεί με τους ήχους των χάλκινων πνευστών, που έφταναν μέχρι το χωριό του, το Βελβεντό της Κοζάνης. Αυτοί οι ήχοι τον συνεπήραν. Κι έγιναν η αιτία να σπουδάσει μουσική. Να της αφοσιωθεί με αγάπη και μεράκι και να ξεκινήσει το δικό του, δημιουργικό "ταξίδι" στην αγκαλιά της. Ο λόγος για τον Μανώλη Χατζημανώλη,μια νέα φωνή, που ξάφνιασε ευχάριστα πολλούς, προσφέροντας "Τραγούδια για Μικρές Εβδομάδες".Αυτός είναι ο τίτλος του πρώτου του δίσκου, που φέρει την υπογραφή των Δημήτρη Μαρκατόπουλου στη σύνθεση, Χρίστου Παπαδόπουλου και Γιάννη Τσατσόπουλου στο στίχο. Ενας δίσκος με όμορφα, φρέσκα τραγούδια, που πατούν στην παράδοση του λαϊκού μας τραγουδιού, χωρίς όμως ν' αναμασούν πράγματα γνωστά.

"Θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου, λέει ο Μ. Χατζημανώλης, γιατί πρόκειται για καλά τραγούδια. Με τα παιδιά (σ. σ. συνθέτη, στιχουργούς) δουλεύουμε χρόνια μαζί κι έχουμε μεγάλο αριθμό τραγουδιών, μέσα από τον οποίο ξεχωρίσαμε έναν κύκλο και κάναμε το δίσκο". Οι "Αγώνες Τραγουδιού της Καλαμάτας" το 1991 έγιναν αφορμή να συναντηθούν ερμηνευτής και συνθέτης και να ενώσουν στη συνέχεια τις δυνάμεις και τα όνειρά τους.

- Συμφωνείς με την άποψη ότι σήμερα στερούμαστε καλών φωνών;

- Δε νομίζω ότι πάσχουμε από καλές φωνές, αλλά από δημιουργούς. Δεν υπάρχουν δημιουργοί για να δώσουν τραγούδια ή καλύτερα οι δημιουργοί που υπάρχουν, αρκούνται να γράφουν σουξέ για να πουλήσουν. Αν κάνεις μια σύγκριση με τη δεκαετία του '60 ή και του '70 ακόμη, θα καταλάβεις. Σήμερα δεν υπάρχουν έργα.Οι περισσότεροι δίσκοι έχουν δυο - τρία τραγούδια και τα υπόλοιπα υπάρχουν απλώς για να τελειώνει ο δίσκος.

- Υπάρχουν, όμως, και σήμερα δημιουργοί, που υπηρετούν το καλό τραγούδι. - Εχουμε πράγματι κάποια καλά δείγματα, όπως ο Ορφέας Περίδης. Αλλά πάντα τα συγκρίνω με το επίπεδο της παλιάς γενιάς και λέω "γιατί να είμαστε πιο κάτω;". Η δεκαετία του '60 σφραγίστηκε από τη δημιουργία καλλιτεχνών, όπως οι Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Κουγιουμτζής, Καλδάρας κ. ά. Ακουγες ένα δίσκο που όλα τα τραγούδια του ήταν καλά, από πλευράς μουσικής και στίχου.

- Τι λείπει από τα σημερινά τραγούδια;

- Νομίζω ότι λείπει η αμεσότητα. Αυτό ξεκινάει κυρίως από το στίχο, ο οποίος παλιότερα ήταν πιο απλός, πιο άμεσος στην επαφή με τον κόσμο. Ηταν στίχος βιωματικός.Μπορεί σήμερα να μην έχουμε τα ίδια βιώματα, όμως στην αγάπη για παράδειγμα δε νομίζω ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά στο πώς αγαπούσαν οι παλιότεροι από τους σημερινούς. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα από το δίσκο μας, χωρίς βεβαίως να επικρίνω το στίχο: το "Βαρύ απωθημένο" του Γ. Τσατσόπουλου. Είναι ένας καταπληκτικός ερωτικός στίχος. Ομως πρέπει να τον ανακαλύψεις, να τον μελετήσεις, δεν περνάει άμεσα στο κοινό. Πάρε το τραγούδι των Καλδάρα - Παπαγιαννοπούλου: "Συ μου χάραξες πορεία, εσύ γλυκιά μου αμαρτία". Σε λίγες λέξεις τα λέει όλα. Ας με συγχωρέσουν οι σημερινοί δημιουργοί γι' αυτά που λέω, δεν έχω κακή πρόθεση. Μακάρι να προχωρήσουν τα πράγματα, να δούμε κάτι καλύτερο.

- Τι φταίει γι' αυτό;

- Νομίζω ότι σ' ένα βαθμό φταίει και η υπερπαραγωγή. Οι σημερινοί δημιουργοί πρέπει να μάθουν να απορρίπτουν κιόλας. Οχι δύο - τρία καλά τραγούδια και τα υπόλοιπα... Αλλες φορές είναι καλή η μουσική και δεν είναι καλός ο στίχος ή και το αντίστροφο. Παρ' όλα αυτά και σήμερα υπάρχουν πολύ καλά πράγματα.

"Στίχος άμεσος" και "μουσική απλή" είναι για τον Μ. Χατζημανώλη η "συνταγή" του καλού τραγουδιού. "Η Ελλάδα, λέει, διακρίνεται για την απλότητά της σ' ό,τι αφορά τη μουσική. Δείγματα μας έχουν δώσει ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Σταύρος Κουγιουμτζής. Αν παρατηρήσεις τις μελωδικές γραμμές, αν και έντεχνες, είναι απλές, που αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατό να γράφουν τόσο απλά.Κάποτε μπήκα κι εγώ στον πειρασμό να γράψω, σκεφτόμενος ότι θα μπορούσα να γράψω κι εγώ τόσο απλά. Ομως δεν είναι εύκολο να γράψει κάποιος απλά. Κάποτε μου είπε ο Σταύρος Κουγιουμτζής,αναφερόμενος σε κάποιο τραγούδι του, που έλεγα: "Κοίτα πόσες παραλλαγές έγραψα για να κατασταλάξω σ' αυτό το το ενδιάμεσο μέρος ορχήστρας που παίζει το μπουζούκι". Δεν είναι τελικά εύκολο να γράψεις απλά, πρέπει να έχεις περάσει από το στάδιο του δύσκολου.

Πτυχιούχος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης (ανώτερα θεωρητικά και τρομπέτα), ο Μ. Χατζημανώλης εμφανίστηκε στο χώρο του τραγουδιού πριν έξι χρόνια, οπότε ξεκίνησε να συνεργάζεται με τον Στ. Κουγιουμτζή. "Αυτός με ανέδειξε, λέει. Στο πλάι του πήρα πολλά μαθήματα. Επέλεξα το τραγούδι, χωρίς να έχω εγκαταλείψει, βέβαια, την ιδιότητά μου ως μουσικός". Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Βασίλη Δημητρίου στην "Παλίρροια". Με διατριβή στο Πανεπιστήμιο για την παράδοση των χάλκινων πνευστών στις λαϊκές κομπανίες της Δυτικής Μακεδονίας, με σεμινάριο για τη μουσική στον κινηματογράφο, ο Μ. Χατζημανώλης δηλώνει: "Ολη μου η ζωή είναι μουσική. Σ' αυτό το χώρο δεν ήρθα για να κάνω καριέρα, αλλά για να πω πέντε πράγματα, που με γεμίζουν". Αυτή την περίοδο ο Μ. Χατζαντώνης βρίσκεται και πάλι στο στούντιο, ετοιμάζοντας νέο δίσκο (θα έχει τη μεγαλύτερη συμμετοχή), ενώ ήδη ξεκίνησε την καλοκαιρινή περιοδεία του εντός κι εκτός Ελλάδας, στο πλάι του Δημήτρη Μητροπάνου.

Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ