Κυριακή 22 Ιούνη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
Θριαμβολογίες χωρίς αντίκρισμα

Του Παναγιώτη ΚΑΚΑΛΗ

Ο Κ. Σημίτης δε θα μπορούσε να δει και αξιολογήσει με διαφορετικό μάτι τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής στο Αμστερνταμ. Η ικανοποίηση και η θριαμβολογία της κυβέρνησης έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι δε θίχτηκε η απρόσκοπτη εφαρμογή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και η πορεία προς την ΟΝΕ.

- Απόλυτα συνεπής με τις αρχές και την πολιτική του, ο πρωθυπουργός δεν μπορούσε να μην επιχαίρει και θριαμβολογεί γιατί διασφαλίζεται η αιώνια λιτότητα μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας, το οποίο απαγορεύει, επισείοντας την απειλή αυστηρών ποινών, την παραμικρή απόκλιση από το δείκτη 3% στο ετήσιο έλλειμμα των κρατών - μελών. Αυτό δένει αρμονικά με τους στόχους της κυβέρνησής του, οι οποίοι εκφράστηκαν κατά τρόπο κατηγορηματικό τόσο από τις δηλώσεις του Γ. Παπαντωνίου την επόμενη μέρα όσο και με την έκθεση Σπράου. Με άλλα λόγια οι περιβόητοι δείκτες του Μάαστριχτ θα καλυφθούν αποκλειστικά και μόνο από τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους μικρομεσαίους κλπ., δημιουργώντας στην κυριολεξία ένα σεληνιακό τοπίο σε μεγάλα τμήματα της "γηραιάς ηπείρου".

- Δε θα μπορούσε η κυβέρνηση Σημίτη να μην επιχαίρει και θριαμβολογεί γιατί δε δόθηκε ούτε ένα ECU για την αντιμετώπιση της ανεργίας από τον κοινοτικό προϋπολογισμό. Οπως και οι υπόλοιποι εταίροι - συμπεριλαμβανομένων βεβαίως και των Γάλλων σοσιαλιστών, οι οποίοι "αποκαλύφθηκαν" πλήρως στο Αμστερνταμ - επιδεικτικά και προκλητικά δεν ενδιαφέρεται για την τύχη των 20 εκατομμυρίων ανέργων και των 57 εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στην ΕΕ. Η κυβέρνηση Σημίτη όμως πλειοδότησε υπέρ της μη διάθεσης κοινοτικών πόρων για την "απασχόληση" με το καταπληκτικό σκεπτικό ότι αν δοθούν οι πόροι για την ανεργία θα περικοπούν από τα διαρθρωτικά ταμεία (! ), αλλά και γιατί ονειρεύεται και το τρίτο πακέτο Σαντέρ (! ). Οι "15" ηγέτες όμως, ενδιαφέρθηκαν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαών της Ευρώπης και γι' αυτό εξέδωσαν ψήφισμα παρηγοριάς για την "απασχόληση", αφήνοντας στην πραγματικότητα την αντιμετώπιση της ανεργίας στους νόμους της αγοράς...

-

Η κυβέρνηση Σημίτη, παράλληλα, δε θα μπορούσε να μην συνυπογράψει και επιδοκιμάσει τις κατευθύνσεις της προεδρίας της ΕΕ για δημιουργία "ευπροσάρμοστου εργατικού δυναμικού και ευέλικτων αγορών εργασίας". Ούτε βέβαια να μην συμπαραταχθεί στις προσπάθειες για την καθιέρωση και γενίκευση της μερικής απασχόλησης και στις παραινέσεις προς τους κοινωνικούς εταίρους να συνεχίσουν τις προσπάθειες για "μισθολογική αυτοσυγκράτηση". Ιδιαίτερα βέβαια την ενδιαφέρει να προωθηθούν και τα λεγόμενα "τοπικά σύμφωνα απασχόλησης", τα οποία περιλαμβάνονται στις προτεραιότητες της ΕΕ, όπως και η υλοποίηση του μοντέλου του "απασχολήσιμου" εργαζόμενου. Αυτή τη νεοφιλελεύθερη επέλαση δεν επιχειρεί και στη χώρα μας, και αυτές τις επιλογές δε θέλει να επιβάλει μέσω και του κοινωνικού διαλόγου - απάτη;

-

Αυτονόητη πρέπει να θεωρείται η ικανοποίηση της κυβέρνησης Σημίτη για την αυταρχική θωράκιση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος με την ενσωμάτωση της συμφωνίας Σένγκεν στη νέα συνθήκη (Μάαστριχτ 2), τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στην ευρωπαϊκή αστυνομία (Ευροπόλ) και τις διατάξεις για το άσυλο, τους μετανάστες κλπ. Φρόντισε άλλωστε λίγες μέρες πριν τη διάσκεψη να αποδείξει τη βούλησή της επικυρώνοντας στη Βουλή τη Συνθήκη Σένγκεν.

- Ικανοποιημένη όμως εμφανίστηκε η κυβέρνηση Σημίτη και για την κατάργηση του βέτο στη λήψη των αποφάσεων στα θέματα της κοινής εξωτερικής πολιτικής και αμυνας (ΚΕΠΠΑ) αλλά και για την καθιέρωση της αρχής τηςπλειοψηφίας ως βασικής αρχής στη λήψη αποφάσεων. Τι σημασία έχει για την κυβέρνηση, αν στραπατσάρεται κάθε έννοια ισοτιμίας των κρατών - μελών, ενισχύεται το Διευθυντήριο και θεσμοθετείται η "Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων"...

Βαυκαλίζεται βέβαια ότι ποτέ δε θα χρειαστεί να ληφθούν αποφάσεις με βάση τις παραπάνω αρχές, λες και οι "ηγεμόνες" της ΕΕ τα προωθούν τυχαία.

-

Τελικά το "αριστερό" Μάαστριχτ βούλιαξε στα (βρώμικα) κανάλια του Αμστερνταμ και αποκαταστάθηκε η πραγματική διάσταση των πραγμάτων θλίβοντας τους φανατικούς θιασώτες του και αυξάνοντας τα υπαρξιακά τους διλήμματα. Ο "δικός μας" ΣΥΝ, θα αιωρείται για πολύ στο κενό των αυταπατών του ψάχνοντας να βρει τις αιτίες της ευθανασίας του "αριστερού" Μάαστριχτ, σε αντίθεση με την εκούσια προσαρμογή του ΠΑΣΟΚ και την ευαρέσκεια της κυβέρνησης. Αυτήν που εξέφρασε ο Γ. Παπαντωνίου δηλώνοντας σχετικά με το μήνυμα της διάσκεψης: "τα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα υποστηρίζουν πλήρως την πολιτική της σταθεροποίησης". Οι "13" ηγέτες κεντροαριστερών κυβερνήσεων καθόλου δε στενοχώρησαν τον "δεξιό" Χ. Κολ. Αν δεν ικανοποιήθηκαν πλήρως οι αξιώσεις των Γερμανών και της Μπούντεσμπανκ, η εξήγηση μάλλον πρέπει να αναζητηθεί περισσότερο στον "δάκτυλο" των ΗΠΑ, που εκφράστηκε μέσω της "αντιευρωπαϊκής" στάσης του Τ. Μπλερ. Ετσι δεν προχώρησε, όσο θα επιθυμούσε ο γαλλογερμανικός άξονας, η υπόθεση της ενσωμάτωσης της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ) στην ΕΕ, ώστε να παίξει το ρόλο του ως "αμυντικού - διάβαζε ιμπεριαλιστικού - βραχίονα" των ηγεμόνων της ΕΕ. Επίσης αναβλήθηκαν οι αποφάσεις για την ανακατανομή εξουσίας στα όργανα της ΕΕ υπέρ των "ισχυρών εταίρων" και δε θεσμοθετήθηκε η λεγόμενη αναστάθμιση ψήφων, η οποία λύνει τα χέρια στους "ισχυρούς" για να οδηγήσουν την ΕΕ εκεί που επιθυμούν και να επιβάλλουν τη θέλησή τους, χωρίς να μπορούν οι "μικροί" να τους εμποδίσουν. Πέρασαν όμως - και σε αυτή τη φάση δεν είναι λίγο - την αρχή της ευελιξίας, που επιτρέπει σε ομάδα χωρών να προχωρά στην εφαρμογή πολιτικών που θέλουν. Εξάλλου, το θέμα της ανακατανομής των ψήφων στα όργανα της ΕΕ θα επανέλθει ενόψει της διεύρυνσής τηςμε νέα μέλη, και τότε βέβαια δε θα υπάρχουν περιθώρια για "αντιρρήσεις"...

Η κυβέρνηση Σημίτη μπορεί, λοιπόν, να αισθάνεται ικανοποίηση και να θριαμβολογεί γιατί οι 15 ηγέτες επαναβεβαίωσαν και ενίσχυσαν τη νεοφιλελεύθερη επίθεση ενάντια στους λαούς της Ευρώπης. Ακριβώς γιατί αυτή η πολιτική εναρμονίζεται πλήρως και ενισχύει και την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει. Απέδειξε άλλη μια φορά ότι συμπαρατάσσεται πλήρως και είναι ενταγμένη οργανικά στο μαύρο μέτωπο των Βρυξελλών.

Ομως αυτή η σύνοδος κορυφής κατέδειξε με εντυπωσιακό τρόπο την αντίθεση των εργαζομένων της Ευρώπης στον αφανισμό τους μέσω του Μάαστριχτ. Οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Αμστερνταμ, έδειξαν ότι το κίνημα ενάντια στο Μάαστριχτ και την Ευρώπη των πολυεθνικών, διαρκώς διογκώνεται και συντονίζει τη δράση του. Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι στα κράτη - μέλη της ΕΕ συνειδητοποιούν ότι πρέπει να αντιπαρατάξουν τους αγώνες τους στην επίθεση που εξαπολύεται από την ΕΕ, ενάντια στα δικαιώματά τους και το μέλλον των παιδιών τους.

Και βέβαια δε θα περιμένουν την επόμενη σύνοδο κορυφής για να εκφράσουν αγωνιστικά τις διαθέσεις τους. Καθημερινά οργανώνουν την αντεπίθεσή τους ενάντια στην πολιτική και τις κυβερνήσεις των πολυεθνικών, δυναμώνοντας παράλληλα τις προσπάθειες συντονισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο των αγώνων τους. Αυτό ήταν το άλλο μήνυμα του Μάαστριχτ και όσο περνά ο καιρός θα ακούγεται περισσότερο "απειλητικό"...

Οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Αμστερνταμ, έδειξαν ότι το κίνημα ενάντια στο Μάαστριχτ και στην Ευρώπη των πολυεθνικών διαρκώς διογκώνεται και συντονίζει τη δράση του. Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι στα κράτη - μέλη της ΕΕσυνειδητοποιούν, ότι πρέπει να αντιπαρατάξουν τους αγώνες τους στην επίθεση που εξαπολύεται από την ΕΕ ενάντια στα δικαιώματά τους και το μέλλον των παιδιών τους


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ