Το καπιταλιστικό σύστημα, που βασίζεται στην ιδιοποίηση των μέσων παραγωγής, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένας τεράστιος και ανατροφοδοτούμενος "παγκόσμιος ανταγωνισμός" σε επέκταση, ένας γενικευμένος "κοινωνικός ανταγωνισμός"... Και αυτό, γιατί ο "νόμος της καπιταλιστικής ζούγκλας", ωραιοποιημένος ως "νόμος της αγοράς": μαθαίνει στον καθένα ότι "ο συνάνθρωπός του είναι ένας, εξ ορισμού, αντίπαλός του, που πρέπει να τον παλέψει, με όλα του τα μέσα και να τον νικήσει"...

Ισχυρό κίνητρο, για όλη αυτή τη διαδικασία είναι το κυνήγι της αποδοτικότητας, που πρέπει να μετριέται με ακρίβεια και να βελτιώνεται διαρκώς, στοχεύοντας στην ιδιοποίηση όλο και περισσότερων νέων αγορών.... από την άποψη αυτή, ο σύγχρονος επαγγελματοποιημένος και εμπορευματοποιημένος αθλητισμός (;) παρουσιάζεται σαν το τέλειο πρότυπο του "ανθρώπινου ανταγωνισμού", που επεκτείνεται όλο και πιο πολύ, σε όλο τον κόσμο και σε όλους τους τομείς της καθημερινής δράσης, δημόσιας και ιδιωτικής ζωής...

Το "νόμο του ανταγωνισμού" το συναντάμε αυτούσιο και αδιάντροπα, μια και όλοι επικαλούνται τα "αθλητικά μας ιδεώδη"... στη διοργάνωση των κάθε λογής σύγχρονων αθλητικών (;) συναντήσεων, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα και τα GRAND PRIX, μέχρι τους πιο ασήμαντους Διασυλλογικούς Αγώνες... Ο ίδιος, ο "νόμος του ανταγωνισμού" και σε όλα τα επίπεδα της "ανθρώπινης αντιπαλότητας", προκαλεί αναγκαστικά την επιδίωξη της μέγιστης δυνατής αποδοτικότητας, που βρίσκει την αντικειμενική της έκφραση με την ακριβή ποσοτικοποίηση του εκτελεσθέντος έργου...

Αυτή, λοιπόν, η ποσοτικοποίηση, απαιτεί την εφαρμογή μιας αυστηρής και με ακρίβεια διεθνώς ελεγχόμενης "μέτρησης" που στη διεθνοποιημένη γλώσσα του Αθλητισμού καλείται "ρεκόρ"... προκειμένου έτσι να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, που να ενοποιεί την πρακτική του σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας...

Ετσι, το πολύπτυχο, ανταγωνισμός - αποδοτικότητα - μέτρηση ρεκόρ - χρήμα... αντανακλά τέλεια την καπιταλιστική διαδικασία και στο χώρο του σύγχρονου αθλητισμού (;) στο επίπεδο του "πρωταθλητισμού"...

Τέλος, στα πλαίσια της καπιταλιστικής πραγματικότητας, μπορεί κανείς να παρομοιάσει, το σύγχρονο πρωταθλητή με την εικόνα του εργάτη, το σύγχρονο στάδιο με την εικόνα του εργοστασίου και τον "πρωταθλητισμό" με την "παραγωγή" που συνδυάζει όλα τα χαρακτηριστικά της βιομηχανικής παραγωγής, ξεστρατίζοντας από τον Αθλητισμό 180 μοίρες από τον άδολο, ανιδιοτελή και ανυστερόβουλο σωματικό αγώνα....

Κάτι που πρέπει να μας βρίσκει "κάθετα αντίθετους"...

Π. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ