Τα γενέθλιά του γιόρτασε πριν λίγες μέρες, το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα, κλείνοντας ένα χρόνο παρουσίας στην ελληνική πολιτική σκηνή. Στις 20 Δεκέμβρη του 1995, ο ιδρυτής του Δημήτρης Τσοβόλας ανακοίνωσε από κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, την αποχώρησή του από το ΠΑΣΟΚ και την ίδρυση της "πολιτικής κίνησης", όπως την είχε τότε αποκαλέσει, που ονομάστηκε ΔΗΚΚΙ. Εξι μήνες αργότερα, τον Ιούνη του 1996, το ΔΗΚΚΙ, προχώρησε ουσιαστικά στην οργανωτική του συγκρότηση, με την πραγματοποίηση της 1ης Πανελλήνιας Συνδιάσκεψης του Κόμματος στο κλειστό Στάδιο του Περιστερίου με την εκλογή της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του και την παμψηφεί ανάδειξη του Δ. Τσοβόλα ως προέδρου. Από την αρχή έγινε φανερός και... αδιαμφισβήτητος ο προσωποπαγής χαρακτήρας του κόμματος. Φυσικά ουσιαστική εδραίωση της παρουσίας του αποτέλεσε το αποτέλεσμα των εκλογών στις 22 Σεπτέμβρη που έφερε το ΔΗΚΚΙ στη Βουλή με ποσοστό 4,3% και εννιαμελή κοινοβουλευτική ομάδα.

Η αποχώρηση του Δ. Τσοβόλα από το ΠΑΣΟΚ συνέπεσε με την απαρχή έντονων διεργασιών στο εσωτερικό του κόμματος, την έναρξη των προβλημάτων υγείας του τότε προέδρου του Ανδρέα Παπανδρέου και τη "μάχη" της διαδοχής. Το ΔΗΚΚΙ επιδίωξε την ενίσχυσή του κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που κορυφώθηκε με την εκλογή του Κώστα Σημίτη, ως πρωθυπουργού και ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ στο συνέδριό του. Η κριτική που άσκησε το ΔΗΚΚΙ σε όλη αυτή την περίοδο εστιαζόταν στη "μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε συντηρητικό κόμμα" και την προβολή του... "οράματος" του "παλιού καλού ΠΑΣΟΚ" της περιόδου 1981 - 1985. "Είμαστε η πραγματική συνείδηση του ΠΑΣΟΚ", ανέφερε τότε χαρακτηριστικά ο Δ. Τσοβόλας. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, η "κόντρα" ΠΑΣΟΚ - ΔΗΚΚΙ, συνεχίστηκε στο ίδιο μοτίβο, χωρίς να αποφύγει και το επίπεδο των ρεπορτάζ της "Αυριανής", όπως τα περί "πενταώροφης βίλας" και τις ανάλογες απαντήσεις του προέδρου του ΔΗΚΚΙ. Να σημειώσουμε δε ότι προεκλογικά το ΔΗΚΚΙ πρόβαλε και το ενδεχόμενο συνεργασίας "με όρους", και με το ΠΑΣΟΚ, σε περίπτωση που οι καταστάσεις το επιβάλουν.

"Παρατηρούμε ότι τα δύο μεγάλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) σπαράσσονται στο εσωτερικό τους, με τις δημόσιες πλέον αντιπαραθέσεις των ομάδων άνευ όρων και ιδεών, αυξάνοντας την αναξιοπιστία τους. Στην πραγματικότητα έχει επέλθει διάσπαση των δύο μεγάλων κομμάτων. Απομένει μόνο και η τυπική διάσπασή τους που δε θα αργήσει να πραγματοποιηθεί ώστε να στηθεί το νέο ελεγχόμενο πολιτικό σκηνικό... ".

Ετσι εκτιμούσε λίγο μετά την ίδρυση του ΔΗΚΚΙ, την πολιτική κατάσταση στη χώρα ο Δ. Τσοβόλας, καθιστώντας, παράλληλα, σαφές το ότι το ΔΗΚΚΙ, επιδιώκει την εγκαθίδρυσή του στο "νέο ελεγχόμενο σκηνικό". Στο επίπεδο της προβολής προς τα έξω του "προφίλ" του, το ΔΗΚΚΙ θέλησε να δείξει ένα φιλολαϊκό χαρακτήρα, πολιτική "εντιμότητα", έντονα "πατριωτικά" έως υπερ - πατριωτικά στοιχεία και μια πολιτική φρασεολογία λαϊκισμού, που εύστοχα είχε χαρακτηρίσει τότε ο "Ρ" "αριστερούτσικη". Οι θέσεις που έπαιρνε για τα εκάστοτε "τρέχοντα" κοινωνικοπολιτικά προβλήματα είχαν αυτά τα στοιχεία με ασάφεια όμως ως προς τις προτάσεις που διατύπωνε. Στο επίπεδο, όμως, των πολιτικών του θέσεων, το ΔΗΚΚΙ, διατύπωσε με μεγαλύτερη σαφήνεια τις θέσεις του, έστω κι αν δεν τις προπαγάνδισε. Στα "σημεία - κλειδιά" για την είσοδό του στο "νέο πολιτικό σκηνικό" έδωσε συγκεκριμένες πολιτικές απαντήσεις που του δίνουν το δικαίωμα "κατάταξης"...

Οσον αφορά το θέμα της οικονομίας, από την πρώτη στιγμή το ΔΗΚΚΙ, ξεκαθάρισε πως η πορεία της χώρας προς τη σύγκλιση των ευρωπαϊκών οικονομιών είναι μονόδρομος. Αυτά παρά την έντονη, κατά τα άλλα, κριτική που άσκησε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που "υποσκάπτει" όπως έλεγε "το μέλλον των λαών της Ευρώπης". Ξεκαθάρισε ότι το ΔΗΚΚΙ δεν είναι ένα κόμμα που θα αντισταθεί σε αυτή την πορεία, κάνοντας λόγο για ανάγκη επίτευξης του στόχου της "πραγματικής σύγκλισης" κι όχι "κυνήγι των αριθμών". Οσον αφορά την περιβόητη "σύγκλιση", ο Δ. Τσοβόλας επικαλούνταν και επικαλείται το ότι η συνθήκη του Μάαστριχτ δίνει τη δυνατότητα στις εθνικές κυβερνήσεις να προσεγγίσουν τους στόχους με τους τρόπους που αυτές νομίζουν.

Κάτω από αυτό το πρίσμα καθορίστηκαν και οι θέσεις του ΔΗΚΚΙ, για την οικονομική πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί, διανθισμένες με έντονα λαϊκίστικα στοιχεία. Το ΔΗΚΚΙ υποστηρίζει, χωρίς ταξική διάκριση, μια πορεία μείωσης των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους ως θέσεις αρχής. Οσον αφορά τα θέματα που αφορούν τους εργαζόμενους, χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ακόμα και στην πρόσφατη συζήτηση του προϋπολογισμού, το ΔΗΚΚΙ πρόβαλε ως κεντρική θέση την ανάγκη για θεσμοθέτηση της ΑΤΑ, αίτημα προφανώς σε θετική κατεύθυνση. Πλην, όμως, συσχέτισε την οικονομική ενίσχυση ενός τέτοιου μέτρου με την πάταξη της φοροδιαφυγής και τα έσοδα που θα μπορούσε να αποφέρει. Ως τρόπο, πρότεινε την εφαρμογή της νομοθεσίας που ίσχυσε επί της δικής του θητείας στο υπουργείο Οικονομικών, η οποία τότε κάθε άλλο παρά φορολόγησε τις μεγάλες ΑΕ και επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα να ενταθούν οι φορολογικές πιέσεις στα μικρομεσαία στρώματα.

Για τα "Εθνικά Θέματα" το ΔΗΚΚΙ υιοθέτησε μια στάση που πολύ εκτιμούν ότι αγγίζει τα όρια του εθνικισμού και του πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Χαρακτηριστική ήταν η πρόταση που πολλάκις διατύπωσε το ΔΗΚΚΙ, για άμεση επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Αιγαίο στα 12 ναυτικά μίλια, προκειμένου να κατοχυρώσει η Ελλάδα το δικαίωμά της έναντι της Τουρκίας. Σε αυτό το πεδίο άσκησε έντονα εντυπωσιοθηρική πολιτική, κατηγορώντας, για παράδειγμα, την κυβέρνηση για τη μη διατήρηση του "βέτο" στην Ευρωπαϊκή Ενωση τότε που συζητούνταν το χρηματοδοτικό πρόγραμμα ΜΕDΑ προς την Τουρκία. Παρ' όλα αυτά, το ΔΗΚΚΙ είναι από εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που ζήτησαν από την κυβέρνηση να διεκδικήσει κατά τη διάρκεια της Διακυβερνητικής Διάσκεψης την εγγύηση των ελληνικών συνόρων από την Ευρωπαϊκή Ενωση...

Σίγουρα, κανείς δεν είναι σε θέση να πει με βεβαιότητα, αν η είσοδος του ΔΗΚΚΙ στην πολιτική ζωή του τόπου είναι συγκυριακό φαινόμενο και ποια θα 'ναι η πορεία του. Είναι δεδομένο ότι το ΔΗΚΚΙ, σε μια περίοδο που προδιαγράφεται να έχει έντονα αντιλαϊκές πολιτικές και ανάπτυξη αγώνων θα επιδιώξει να βρει το δικό του ρόλο στο γενικότερο πολιτικό παιχνίδι. Το αν θα το καταφέρει μάλλον έχει να κάνει με τη συμπεριφορά που του επιφυλάσσουν οι "εξωθεσμικοί πολιτικοί παράγοντες", όπως συνηθίζει να λέει ο Δ. Τσοβόλας. Πάντως, το ΔΗΚΚΙ κάνει... ό,τι μπορεί με τις πολιτικές του θέσεις.

Γεράσιμος ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ