Αντικομμουνισμός: Το ανώτερο στάδιο του "εκσυγχρονισμού"!

Αντικομμουνισμός: Το ανώτερο στάδιο του "εκσυγχρονισμού"!

Η κυβέρνηση των "εκσυγχρονιστών" κατάφερε από πολύ νωρίς να "κλείσει" θέση στα κατάστιχα της Ιστορίας. Οχι επειδή η ύπαρξή της συνδέεται με το τέλος της μεταπολίτευσης, όπως αρέσκεται να δηλώνει ο ίδιος ο Κ. Σημίτης.Αλλά, γιατί αυτή η κυβέρνηση, φρόντισε σε ελάχιστο διάστημα να επαναφέρει στο προσκήνιο πλευρές της πολιτικής ζωής του τόπου, που κανένας πολιτικός της άρχουσας τάξης, όσο αντιδραστικός κι αν ήταν, δεν τόλμησε να νεκραναστήσει από το 1974 και μετά. Δυστυχώς, η Ιστορία στο λήμμα "Σημίτης" είναι αναγκασμένη να καταφύγει σε αναφορές που συντάραξαν την πολιτικοκοινωνική ζωή του τόπου τις δεκαετίες του 30, του 50 και του 60. Και αυτό γιατί μόνο έτσι μπορεί να δοθεί στην ολότητά του το κλίμα που έχει καλλιεργήσει στην Ελλάδα του 1997 η κυβέρνηση των "εκσυγχρονιστών".

***

Θα ήταν προτιμότερο, τα παραπάνω να αποτελούσαν υπερβολική κριτική για τα κυβερνητικά πεπραγμένα. Θα ήταν προτιμότερο και για την κυβέρνηση και για τα υποψήφια θύματα της πολιτικής της, η στηλίτευση του αντιδημοκρατικού της κατήφορου, να μπορούσε να αποδοθεί στην "εμπάθεια" των κριτών. Ομως η κυβέρνηση δεν αφήνει κανένα περιθώριο. Οταν υπουργός της, αρμόδιος για θέματα Δικαιοσύνης, δηλώνει ότι το "ιδιώνυμο" και ο νόμος 509 είχαν "ισχυρή αιτιολογία" (!), έχει απολεσθεί πλέον κάθε φύλλο συκής. Οταν ο πρωθυπουργός, αρνείται να αποδοκιμάσει τέτοιες δημόσιες τοποθετήσεις, που ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίζουν ότι υπήρχε "ισχυρή αιτιολογία" για την εξόντωση χιλιάδων κομμουνιστών στα ξερονήσια, τις φυλακές και τα εκτελεστικά αποσπάσματα, τότε δε μιλάμε για αντικομμουνισμό. Εδώ έχουμε να κάνουμε με αντικομμουνιστικό παροξυσμό!

***

Αυτός ο αντικομμουνιστικός κατήφορος δεν αποτυπώνεται μόνο με τέτοιου είδους παραληρήματα, στα οποία επιδίδεται ο υπουργός Δικαιοσύνης. Καθ' όλη τη διάρκεια των λαϊκών αγώνων, η κυβέρνηση έχει επιλέξει το δρόμο της αντι-ΚΚΕ προπαγάνδας για να αντιπαρέλθει τη λαϊκή δυσφορία που γεννά η πολιτική της. Από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, μέχρι τον υπουργό Ναυτιλίας, που ανακάλυψε ως υποκινητή των ναυτεργατών τον βουλευτή του ΚΚΕ, Στρ. Κόρακα (!), και από τον Τσουκάτο μέχρι τον Γιαννόπουλο, που εν είδει δημόσιου κατηγόρου κατήγγειλε την Αλέκα Παπαρήγα και το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ (!) ως υποκινητές των αγροτών, οι κυβερνώντες επιδίδονται σε μια ακατάσχετη Κου-Κου-Ε-δολογία, άλλων εποχών. Ο στόχος τους είναι σαφής: Προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν ως ανάχωμα στη συμπαράταξη και την ενότητα των αγωνιζόμενων, τις κομματικές ταυτότητες των απεργών και διαδηλωτών. Εισάγουν ως μέθοδο τρομοκράτησης και ποινικοποίησης των λαϊκών αγώνων, την τακτική της δίωξης των πολιτικών φρονημάτων! Αναζητούν τη διάσπαση του μετώπου και της αποφασιστικότητας όσων αντιστέκονται στα όργανα της Μπούντεσμπανγκ, με εκστρατείες που έχουν ως έμβλημα τον "πέλεκυ" του νόμου, ο οποίος θα σαρώσει τον "κομμουνιστικό δάκτυλο"!

Δίπλα στα παραπάνω, προστίθενται οι διατεταγμένες δικαστικές διώξεις κατά των απεργών, οι βιαιοπραγίες των κατασταλτικών μηχανισμών, η χυδαιότητα, η συκοφαντία, το "δηλητήριο" του τεχνητού κοινωνικού διχασμού, ο πεμπτοφαλλαγγιτισμός κατά του λαϊκού κινήματος, οι εντολές σε εισαγγελείς να παραπέμψουν δημοσιογράφους που υποστηρίζουν τον λαϊκό ξεσηκωμό!

***

Βέβαια, δεν έχει παρά να ρωτήσει κανείς τους ίδιους τους αγρότες, τους ίδιους τους ναυτεργάτες, τους ίδιους τους καθηγητές, για να διαπιστώσει πόσο καταγέλαστοι γίνονται οι κυβερνώντες. Δεν έχει παρά να ρωτήσει όλους εκείνους που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ ή κάποιο άλλο κόμμα, εκτός ΚΚΕ, στις εκλογές, για να διαπιστώσει αν "υποκινούνται από τον Περισσό"! Την απάντηση που θα πάρει τη γνωρίζουν και τα μικρά παιδιά. Δεν είναι το ΚΚΕ που κυβερνάει την Ελλάδα. Δεν είναι το ΚΚΕ που θέλει να ξεκληρίσει το 50% της αγροτιάς, που τα κάνει πλακάκια με τους εφοπλιστές για να ξεζουμίσει τους ναυτικούς, που ρίχνει στη φτώχεια τους καθηγητές την ώρα που προωθείται η "παιδεία του παρά" και της ιδιωτικοποιημένης παραπαιδείας. Είναι η κυβέρνηση και η πολιτική, που υπηρετούν όλοι οι κομματικοί φορείς του μεγάλου κεφαλαίου, που βγάζει τα λαϊκά στρώματα στους δρόμους. Και εκεί, στους δρόμους, όσοι αγωνίζονται βλέπουν καθαρά ότι το ΚΚΕ βρίσκεται στο πλευρό τους. Γι' αυτό η "ευφυής"... επικοινωνιακή μέθοδος του αντικομμουνισμού, που μετέρχεται η κυβέρνηση, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Αντίθετα, μετατρέπεται σε μπούμερανγκ εναντίον της, αφού ούτε τη λαϊκή οργή αναχαιτίζει, αλλά και συνιστά έμπρακτη ομολογία - προϊόν της αφέλειας και του πανικού - των καταπιεστών του λαού, πως οι πραγματικοί υπέρμαχοι των λαϊκών συμφερόντων είναι οι κομμουνιστές.

***

Ομως, θα ρωτούσε κανείς: Γιατί η κυβέρνηση επέλεξε αυτό το δρόμο, το δρόμο του αντικομμουνισμού, για να ανακόψει τους λαϊκούς αγώνες; Γιατί καταφεύγει με τέτοια ευκολία στην καταστολή, την αντιδημοκρατική πρακτική, τον αυταρχισμό, την επιχειρηματολογία του "κομμουνιστοσυμμοριτισμού"; Η οξύτητα της αντιλαϊκής εκτροπής, αλλά και η ταχύτατη προσφυγή της κυβέρνησης σε τέτοιες μεθόδους, σε ένα λόγο μπορεί να αποδοθεί. Στην ανάγκη του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών να προωθήσουν μια εξαιρετικά στυγνή πολιτική. Μια πολιτική ακόμα μεγαλύτερης έντασης της εκμετάλλευσης του λαού, ακόμα μεγαλύτερης συμπίεσης του βιοτικού του επιπέδου. Και μια τέτοια πολιτική, που, όπως ομολογούν τα πολυεθνικά διευθυντήρια της ΕΕ, αλλά και τα κυβερνητικά πεπραγμένα, θα είναι και διαρκείας και πρωτόγνωρης σκληρότητας, έχει ανάγκη από ανάλογες μεθόδους για το πέρασμά της. Αναπόφευκτα, λοιπόν, η κυβέρνηση καταφεύγει "εξαρχής" σε πρακτικές καταδικασμένες, στοχεύοντας εκεί που γνωρίζει ότι βρίσκεται ο αντίπαλος: Τους κομμουνιστές.

Πρόκειται για πρακτικές που συνάδουν απόλυτα με τη δογματική εμμονή της στην υλοποίηση του κοινωνικού απαρχάιντ που επιζητεί η ακόρεστη βουλιμία των καπιταλιστών για θησαυρισμό. Ομως, αυτή η εμμονή συμπαρασύρει στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες όλου του λαού. Αυτή άλλωστε είναι η αστική δημοκρατία, στυγνή δικτατορία των πολυεθνικών. Την απάντηση όμως την παίρνουν από τον ίδιο τον ενωμένο αγώνα των αγροτών, των άλλων εργαζομένων, τη συμπαράταξη και τη μεταξύ τους αλληλεγγύη. Σ' αυτή την προοπτική, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, θα πορευτεί το λαϊκό κίνημα.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Καθ' όλη τη διάρκεια των λαϊκών αγώνων, η κυβέρνηση έχει επιλέξει τον δρόμο της αντι-ΚΚΕ προπαγάνδας για να αντιπαρέλθει τη λαϊκή δυσφορία που γεννά η πολιτική της