Αυτή τη φορά η κυβέρνηση Σημίτη αποφάσισε "να μη χάσει την ευκαιρία", να παίξει "πρωταγωνιστικό ρόλο", να αποδείξει ότι μπορεί να διαδραματίσει ηγεμονικό ρόλο στις χώρες που βρίσκονται στα βόρεια σύνορά μας. Οι ραγδαίες εξελίξεις στην Αλβανία κάτω, βέβαια, από την καταλυτική παρέμβαση της λαϊκής εξέγερσης, μεγάλωσαν το "άγχος" της κυβέρνησης να προλάβει και να παρέμβει στις εξελίξεις.

Σύσσωμη η οικονομική ολιγαρχία, τα ΜΜΕ, αλλά και τα υπόλοιπα, εκτός από το ΚΚΕ, κόμματα της αντιπολίτευσης στήριξαν τις επιλογές της κυβέρνησης. Καμία κριτική φωνή, μόνο εποικοδομητικές προτάσεις και υποδείξεις στη βασική γραμμή. Η ευόδωση των στόχων της κυβέρνησης αποκτά "οικουμενικό" συναινετικό χαρακτήρα και γίνεται υπόθεση όλων των στηριγμάτων του συστήματος.

Στόχος της απροσχημάτιστης ανάμειξης και επέμβασης στις εξελίξεις της γειτονικής χώρας, ο έλεγχος της νέας κατάστασης, είτε με τη στήριξη και διάσωση του καθεστώτος Μπερίσα, είτε με την ποδηγέτηση των εξεγερμένων και τον εξαναγκασμό τους σε αποδοχή των κεντρικών συμφωνιών. Προκειμένου να επιτύχει αυτούς τους στόχους, η κυβέρνηση δε δίστασε να χρησιμοποιήσει όσα μέσα έχει στη διάθεσή της. Στο πολιτικό επίπεδο τάχθηκε υπέρ της κυβέρνησης συνεργασίας υπό τον Μπερίσα και πάσχισε να υπαγορεύσει τη μορφή του "νέου" πολιτικού σκηνικού. Δεν περιορίστηκε όμως εκεί. Η τακτική της, τακτική ενεργούς συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, δε δίστασε να συμπεριλάβει σχέδια για στρατιωτική επέμβαση, μέσω βέβαια του ΝΑΤΟ ή της ΔΕΕ, ώστε να εδραιώσει ως μικρός ιμπεριαλιστής την ηγεμονική παρουσία της στη γειτονική χώρα. Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, πρωτοστάτησε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης για να ληφθεί απόφαση για στρατιωτική επέμβαση στην Αλβανία, αναλαμβάνοντας ακόμη και την ευθύνη της πρωτοβουλίας υλοποίησής της.

Την ίδια στιγμή βέβαια ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών διακήρυσσαν υποκριτικά ότι η κυβέρνηση δεν αναμειγνύεται στις εσωτερικές εξελίξεις στην Αλβανία! Παράλληλα έντυνε την όλη επιχείρηση επέμβασης με τη σημαία της διάσωσης της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή! Οπως ακριβώς συνηθίζουν να κάνουν και οι Αμερικανοί κάθε φορά που δικαιολογούν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Η κυβέρνηση Σημίτη αποδεικνύει ότι έχει ασπαστεί και "ενσωματωθεί" πλήρως στη λογική της "νέας τάξης πραγμάτων" και επιχειρεί, στο μέτρο των δυνάμεών της, να παρέμβει στις ανακατατάξεις και το μοίρασμα των αγορών στην περιοχή, διεκδικώντας ένα μερίδιο για την "εγχώρια" οικονομική ολιγαρχία. Αυτός είναι ο βαθύτερος λόγος που εξηγεί την έντονη δράση της κυβέρνησης. Η πολιτική και στρατιωτική παρέμβαση στοχεύει στη στήριξη της επιθετικής οικονομικής διείσδυσης στα Βαλκάνια, μέσω της δράσης των πολυεθνικών στην περιοχή. Η Αλβανία θεωρείται "ζωτικός χώρος", που υπάγεται στη "ζώνη της δραχμής" και πρέπει με κάθε θυσία να διασωθεί. Ηδη έχει γίνει μια άτυπη μοιρασιά με την Ιταλία, μέσω των κοινοτικών προγραμμάτων και επιχορηγήσεων, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα διατηρεί το "Νότο" ενώ η Ιταλία το "Βορρά".

Η διατήρηση και εδραίωση της θέσης της Ελλάδας στην Αλβανία θεωρείται ως πρόκριμα για την τύχη γενικότερα της επιχείρησης μετατροπής των βαλκανικών χωρών ως "οικονομική ενδοχώρα", ως ζώνης φτηνής εργατικής δύναμης και ασύδοτης εκμετάλλευσης των όποιων πόρων διαθέτουν. Τα επόμενα βήματα είναι η Βουλγαρία και τα Σκόπια. Στην κατεύθυνση αυτή η κυβέρνηση ενθαρρύνει τα "μεγάλα αφεντικά" - χαρακτηριστική περίπτωση οι Κόκκαλης, Βαρδινογιάννης, Λάτσης, Κοπελούζος, που στο πρόσφατο παρελθόν συναντήθηκαν με την υπουργό Ανάπτυξης ακριβώς γι' αυτό - να προχωρήσουν τα "επενδυτικά σχέδιά" τους, ενώ αναλαμβάνει να τους καλύψει - οικονομικά εννοείται - από τους "κινδύνους" που διατρέχουν.

Από το 1989 η ντόπια άρχουσα τάξης επιχειρεί να "βάλει πόδι" στα Βαλκάνια και να παίξει ηγεμονικό ρόλο, με πενιχρά έως ανύπαρκτα αποτελέσματα μέχρι σήμερα. Τώρα θεωρεί ότι είναι η πιο μεγάλη ευκαιρία και γι' αυτό "τα παίζει όλα".

Αυτό που δεν παίρνει υπόψη της η κυβέρνηση στα ιμπεριαλιστικά σχέδιά της, είναι η θέληση του λαού της Αλβανίας, ο οποίος απέδειξε ότι είναι "αστάθμητος παράγοντας" στην προσπάθεια για τον έλεγχο των εξελίξεων και την ομαλή μετάβαση σε ένα νέο καθεστώς υπό την κηδεμονία των υποστηρικτών του Μπερίσα.

Η αλληλεγγύη στο λαό της Αλβανίας και η απαίτηση να αφεθεί μόνος του χωρίς ξένες παρεμβάσεις να καθορίσει το μέλλον του, δεν μπορεί παρά να είναι η βασική αρχή μιας προοδευτικής πολιτικής που αντιστέκεται στα σχέδια της νέας τάξης. Στο πλαίσιο αυτό, είναι ανάγκη να αποκαλύπτονται και να καταγγέλλονται τα σχέδια της κυβέρνησης Σημίτη, να οργανώνεται η αντίσταση και πάλη του ελληνικού λαού ενάντια σε σ' αυτά τα σχέδια και κάθε επέμβαση, που επιχειρείται να εμφανιστούν ως τη μόνη πολιτική που ανταποκρίνεται στα "εθνικά συμφέροντα". Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση με την πολιτική της επέμβασης στις εξελίξεις στη γειτονική χώρα, υπονομεύει την ειρήνη, την καλή γειτονία και τη φιλία των λαών, προκειμένου να αποκομίσει αβέβαια αποτελέσματα, για χάρη των συμφερόντων της άρχουσας τάξης.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ