Στη Δυτική Αθήνα "δεν έχουμε ζωή". Δεν είναι υπερβολή, όταν επιλέγεται επίσημα από το κράτος σαν η μόνη περιοχή της Αθήνας, λόγω της συνεχιζόμενης παραγωγικής υποβάθμισης, για την εφαρμογή των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης. Στη φτώχεια και το μαρασμό της πιο εργατικής γεωγραφικής περιοχής της Αθήνας, το επίσημο κράτος συνθλίβει το λαό της σε ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση. Και, βέβαια, για τις γυναίκες αυτής της περιοχής, οι συνθήκες ζωής γίνονται ακόμη πιο αφόρητες. Δεν είναι μόνο η ανεργία, λένε, αλλά ότι αυτή τις κλείνει στο σπίτι. Μήπως αυτόν το μεσαιωνικό αναχρονισμό δεν επιδιώκει το σύστημα;