Η αστική προπαγάνδα

Σε δύσκολη θέση βρίσκονται, λοιπόν, οι πολιτικοί των αστικών κομμάτων και οι διευθυντές των αστικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που είναι ταγμένοι να δικαιολογήσουν την πολιτική υπακοής στις εντολές του Μάαστριχτ.

- Τα επιχειρήματά τους περιορίζονται, τώρα πια, σε εκφοβισμούς του τύπου:

"Η Νέα Παγκόσμια Τάξη είναι πανίσχυρη", "Αν αντισταθούμε, θα απομονωθούμε" ή, ακόμα, (άκρον άωτον της ασυναρτησίας και του παραλόγου) "Θα γίνουμε Αλβανία".

- Ξεχνούν οι κήνσορες αυτοί πως οι ίδιοι συντέλεσαν ενεργά ώστε η Αλβανία να φτάσει στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα και πως με την εκ των προτέρων δεδομένη προθυμία τους (ο Φόστερ Ντάλες έλεγε "η Ελλάδα είναι αγκιστρωμένο ψάρι, δε χρειάζεται δόλωμα") να υπακούσουν στις διαταγές των "ισχυρών μας συμμάχων", αυτοί οι ίδιοι βρίσκονται συνεχώς εγκαταλειμμένοι κι απομονωμένοι από τους τάχα καλούς εταίρους και συμμάχους μας, όσον αφορά τα εθνικά μας θέματα.

- Τυφλωμένοι από τον ταξικό τους προσανατολισμό δε βλέπουν ακόμα και την ιστορικά αποδεδειγμένη απλή αλήθεια ότι "δεν υπάρχουν αιώνιοι σύμμαχοι, παρά μόνο αιώνια συμφέροντα". Ετσι, οι εκάστοτε κυβερνώντες τη χώρα μας με μεγάλη λύπη κι αμηχανία διαπίστωσαν πως σε κάθε περίπτωση και για κάθε ζήτημα που προέκυψε, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας κι οι Αμερικανοί σύμμαχοί μας επέλεξαν να στηρίξουν έναν Μπερίσα, έναν Ζέλεφ ή μια Τσιλέρ, αντί γι' αυτούς τους ίδιους που τόσες δεκαετίες στάθηκαν δογματικά υπάκουοι στις διαταγές τους. Ο λυγμός που έβγαλε ο Κ. Καραμανλής για τη στάση των Ευρωπαίων εταίρων μας στο θέμα των Σκοπίων είναι, αναμφισβήτητα, χαρακτηριστικός. Επίσης, όλα τα πρόσφατα γεγονότα με την Τουρκία και το Κυπριακό επιβεβαιώνουν αυτά τα δεδομένα. Είμαστε, λοιπόν, ήδη κι από καιρό απομονωμένοι και περιθωριοποιημένοι από τους ισχυρούς εταίρους μας, όντας μέσα στην ΕΟΚ υπακούοντας στις εντολές τους και θυσιάζοντας τα εθνικά μας συμφέροντα.

- Φτάσαμε σ' αυτήν τη θλιβερή κατάσταση, γιατί η άρχουσα τάξη και οι διάφορες κυβερνήσεις της έλεγαν πάντα "ναι" στις εντολές του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ για να μπορέσουν να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας μας. Ναι στις βάσεις του θανάτου, ναι στα ΝΑΤΟικά στρατηγεία, ναι στη συμμετοχή της Ελλάδας στον Πόλεμο του Κόλπου και σ' αυτόν της Βοσνίας. Και τώρα ετοιμάζονται να πούνε ναι στη δημιουργία δύναμης "Ταχείας Επέμβασης" και στις αποφάσεις της Διακυβερνητικής για την ΟΝΕ και την ομοσπονδιοποίηση. Οι διακόσιες οικογένειες της ελληνικής πλουτοκρατίας ελπίζουν έτσι να πάρουν κάτι ψίχουλα από το διαμελισμό των πρώην σοσιαλιστικών βαλκανικών κρατών, έστω και σαν προπομπός των μεγάλων πολυεθνικών μονοπωλίων. Κάνοντας αυτό, θυσιάζουν την παραγωγική βάση και την Εθνική Ανεξαρτησία της χώρας μας κι αδιαφορούν για την εξαθλίωση όλο και περισσότερων λαϊκών στρωμάτων και για την ειρήνη στην περιοχή μας.