| ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πριν από 45 χρόνια δολοφονήθηκε ο πιστός γιος του ελληνικού λαού, ατρόμητος αγωνιστής κατά του φασισμού, φλογερός κομμουνιστής Νίκος Μπελογιάννης.

Ο συγγραφέας σήμερα Νικολάι Γκούσεφ,που τα τελευταία 30 χρόνια ζει στην πρωτεύουσα του Καζαχστάν, Αλμά Ατά, στη δεκαετία του '50 εργαζόταν ως ανταποκριτής του ΤΑΣΣ στην Ελλάδα και υπήρξε ο μοναδικός δημοσιογράφος, όχι μόνο της ΕΣΣΔ, αλλά και των χωρών της σοσιαλιστικής κοινότητας (τότε των χωρών της λαϊκής δημοκρατίας), που είχε την τύχη να παραβρεθεί στη δίκη εναντίον του μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκου Μπελογιάννη και να μιλήσει γι' αυτόν σε όλο τον κόσμο. Το 1974 στο Θέατρο του "Νεαρού Θεατή" της Αλμά Ατά παρουσιάστηκε το θεατρικό έργο του Ν. Γκούσεφ "Ο άνθρωπος με το άσπρο γαρίφαλο". Τέσσερα χρόνια αργότερα, το εκδοτικό "Καζαχστάν" κυκλοφόρησε τα απομνημονεύματα του Γκούσεφ με τίτλο "Εγκλημα στην Αθήνα".

Από καιρό ήθελα να κουβεντιάσω με τον Νικολάι Νικολάγεβιτς για τον άνθρωπο που ήταν θρύλος στα παιδικά μου χρόνια. Σήμερα, όταν η Ρωσία δοκιμάζει μια μεγάλη τραγωδία, όταν στις γραμμές του σοβιετικού κόμματος βρέθηκαν τόσο πολλοί υποκριτές και προδότες, η ακλόνητη θέληση του Νίκου, η γενναιότητα και η αφοσίωσή του αποτελούν το μεγαλύτερο παράδειγμα, όχι μόνο για τους κομμουνιστές και τους εργαζόμενους της Ελλάδας. Ισως, σήμερα, στη Ρωσία και το Καζαχστάν, στην Ουκρανία και... σε όλο το χώρο της πρώην ΕΣΣΔ, αλλά και σ' όλο τον κόσμο, ο Νίκος χρειάζεται ακόμα...

Να γιατί με κάθε ταξίδι μου στην Αλμά Ατά προσπαθούσα να συναντήσω τον Γκούσεφ, αλλά πότε έλειπε, πότε ήταν άρρωστος στο νοσοκομείο των αγωνιστών του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου - τα παλιά τραύματα από το μέτωπο τον ενοχλούσαν. Μια μέρα, όμως, ήμουν τυχερή και ύστερα από ένα νέο ταξίδι, τηλεφώνησα κι άκουσα τη ζωηρή, ενεργητική φωνή του Γκούσεφ. Συναντηθήκαμε και σχεδόν κάθε μέρα, επί μια βδομάδα, κουβεντιάζαμε για τον Μπελογιάννη. Καμιά φορά μου τηλεφωνούσε μες τη νύχτα, όταν ξαφνικά θυμούνταν κάποια λεπτομέρεια, κάποια λέξη του Μπελογιάννη ή λεπτομέρεια από τη δίκη. Τον ενοχλούσα κι εγώ, ζητώντας συγνώμη, αλλά πάντα μου απαντούσε: "Μα τι λέτε, αφού πρόκειται για τον Νίκο"!