"... Γι' αυτό τις γράφω αυτές τις κουβέντες, καλέ μου Χαρίλαε, για να σου πω πως με την αρρώστια σου ακόμα μας φέρνεις πιο κοντά στο μάθημα του ανθρώπινου πόνου. Μας αποκαλύπτεις με έναν άλλο τρόπο το μάθημα της αθανασίας. Δε θέλω, λοιπόν, να σε παρηγορήσω μ' αυτά που γράφω, ούτε να σου δώσω κουράγιο. Εσύ το κουράγιο το έχεις τρυγήσει μέσα από τις καρδιές των πονεμένων, το έχεις ζευγαρώσει με το σάλαγο των βουνών και το κουβαλάς μαζί σου χρόνια τώρα".