Πρέπει να χρεωθεί και αυτό στο "ενεργητικό" της κυβέρνησης Σημίτη. Ενώ ακολουθεί τακτική προσαρμοσμένη στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις απέναντι στην αλβανική κρίση, προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση - όχι μόνη της βέβαια - ότι πρόκειται για μια πολιτική που ανταποκρίνεται στα εθνικά συμφέροντα της χώρας - εθνικά ζωτικά συμφέροντα τα αποκάλεσε ο Δ. Ρέππας - και ασκείται προς όφελος της ειρήνης, της φιλίας και της συνεργασίας των λαών της περιοχής!

Εχοντας εξασφαλίσει την ομόθυμη στήριξη και ενεργό συμπαράσταση των υπόλοιπων κομμάτων της αντιπολίτευσης, κυρίως των ηγεσιών της ΝΔ και του ΣΥΝ, η κυβέρνηση επιχειρεί να δρέψει και... πολιτικά οφέλη από μια πολιτική, η οποία υπονομεύει την ειρήνη και ασφάλεια στην περιοχή και πλήττει ευθέως τις ισότιμες σχέσεις μεταξύ γειτονικών κρατών.

Για το σκοπό αυτό, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, επιχειρώντας να προλάβει λαϊκές αντιδράσεις ιδιαίτερα για την αποστολή στρατιωτικής δύναμης στα Τίρανα, σπεύδει να αντιστρέψει την πραγματικότητα, δηλώνοντας ότι η πολιτική της κυβέρνησης "δεν έχει στόχο τη δημιουργία ζωνών επιρροής, ούτε εμπλέκεται στον ανταγωνισμό με άλλες χώρες, ούτε αποσκοπεί στον έλεγχο της κατάστασης στη γειτονική χώρα". Προκειμένου να ενισχύσει την εικόνα του "ειρηνοποιού", που ενδιαφέρεται μάλιστα για την "ανθρωπιστική βοήθεια" στον αλβανικό λαό, ο Κ. Σημίτης βαπτίζει τη στρατιωτική αποστολή ως "συνοδευτική δύναμη) (!), η οποία "θα ενισχύσει την παρουσία των συμβούλων της ΕΕ". Τι κομψή έκφραση!

Φυσικά, οι ισχυρισμοί του πρωθυπουργού δεν αντέχουν στη σοβαρή κριτική. Εξάλλου αυτοαναιρούνται από τις ίδιες τις δηλώσεις του Κ. Σημίτη όσο και του εκπροσώπου του. Στο απλό, αλλά κρίσιμο, ερώτημα τι γυρεύουν Ελληνες στρατιώτες στα Τίρανα, η κυβερνητική προπαγάνδα απαντά ότι προασπίζει τα εθνικά ζωτικά συμφέροντα και ως τέτοια αφήνει να εννοηθεί πως είναι η προστασία της ελληνικής μειονότητας. Ομως ο ίδιος ο Κ. Σημίτης, μετά τη συνάντηση που είχε με τον Αλβανό ομόλογό του, δήλωσε πως "διαπιστώσαμε ότι δεν υπάρχουν προβλήματα σχετικά με την ελληνική μειονότητα". Αφού, λοιπόν, δεν αντιμετωπίζει προβλήματα η ελληνική μειονότητα, γιατί στέλνουν στρατεύματα στην Αλβανία; Ας δώσουμε και πάλι το λόγο στον Κ. Σημίτη: "Η Ελλάδα, είπε, είναι πρόθυμη να συνεργαστεί με την Αλβανία για την επίτευξη της πολιτικής ομαλοποίησης, αποκατάσταση της τάξης, οικονομική ανόρθωση και διεξαγωγή εκλογών". Δεν υπάρχει ανάγκη άλλων ομολογιών. Η δήλωση του πρωθυπουργού είναι κάτι παραπάνω από εύγλωττη. Παραδέχεται απροκάλυπτα ότι στόχος της στρατιωτικής επέμβασης είναι η παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις στη γειτονική χώρα - μέχρι και εκλογές θα τους "στήσουν"! - μια παρέμβαση προς όφελος, βέβαια, γενικότερα των συμφερόντων των "συμμάχων", αλλά και των "δικών μας", δηλαδή της διεύρυνσης της πολιτικής επιρροής, η οποία θα στηρίξει, με τη σειρά της, την οικονομική διείσδυση επιχειρηματικών συμφερόντων.

Βέβαια, η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την πρόσκληση για βοήθεια που της απευθύνει η κυβέρνηση του Μπ. Φίνο, αλλά αυτό δεν αλλάζει καθόλου την ουσία των πραγμάτων, ούτε βέβαια μειώνει τις πελώριες ευθύνες της.

Από την άλλη φαίνεται ολοκάθαρα ότι η επέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης σκοπεύει στη διατήρηση του διεφθαρμένου καθεστώτος με ή χωρίς τον Μπερίσα, ενάντια βέβαια στη θέληση του εξεγερμένου αλβανικού λαού. Αυτός είναι βασικός λόγος της στρατιωτικής επέμβασης και μόνο αφελείς δεν μπορούν να το διακρίνουν.

Η κυβέρνηση πιστεύει ότι βρήκε μια καλή ευκαιρία, με αφορμή τις εξελίξεις στην Αλβανία, να εδραιώσει την παρουσία της στα Βαλκάνια. Εχοντας διδαχθεί από τη στάση των "ισχυρών συμμάχων" (διάβαζε ΗΠΑ), προχωρά ένα ακόμα βήμα και επιχειρεί να θέσει όρους στις κυβερνήσεις των γειτονικών χωρών, οι οποίες διακρίνονται για την προσήλωσή τους στις νεοφιλελεύθερες συνταγές του ΔΝΤ, για να συνδράμει τις προσπάθειές τους για την ένταξη στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, αλλά και στην επιβολή των αντιλαϊκών μέτρων.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Ρουμανία, ο Κ. Σημίτης είχε τονίσει ότι οι πολιτικές δυνάμεις στις βαλκανικές χώρες "αν θέλουν να πάρουν το δρόμο της ανάπτυξης", θα πρέπει να εξασφαλίσουν "ένα ελάχιστο κλίμα πολιτικής σταθερότητας, εκδημοκρατισμού των θεσμών και μια ελάχιστη κοινωνική συναίνεση για τους μακροπρόθεσμους στόχους τους". Προκειμένου να εμπεδώσουν τους όρους που υπαγορεύει η κυβέρνηση Σημίτη, δίκην τοποτηρητή της "νέας τάξης πραγμάτων", στις γειτονικές χώρες, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κάλεσε στη Θεσσαλονίκη τους "ομοϊδεάτες" της στα Βαλκάνια και τους υπέβαλε σε φροντιστήρια για την "ανάπτυξη και τον εκδημοκρατισμό και τους όρους της οικονομικής ανάπτυξης".

Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ σε αυτή τη φάση δε θέλησαν να εμπλακούν στρατιωτικά στην Αλβανία, ερμηνεύεται από κυβερνητικά στελέχη ως "πράσινο φως" των υπερατλαντικών συμμάχων για "έναν πρωταγωνιστικό ρόλο της χώρας μας στην περιοχή". Φυσικά, παρουσιάζουν την επιθυμία τους ως πραγματικότητα. Οι Αμερικανοί κυρίως με ή χωρίς στρατό, αλλά και οι Γερμανοί, διατηρούν τον πρώτο λόγο για τις εξελίξεις στην Αλβανία και μάλλον δεν έχουν ανάγκη από διαμεσολαβητές. Το ξεκαθάρισμα της κατάστασης στην Αλβανία, μέσω της πολυεθνικής δύναμης, για λογαριασμό τους, θα γίνει στο τέλος.

Η ελληνική κυβέρνηση όμως θα έχει καταφέρει, παρά τα όσα αντίθετα πιστεύει, να μεγαλώσει την απομόνωσή της από τους γειτονικούς λαούς, οι οποίοι και βέβαια μπορούν να διακρίνουν ότι η κυβέρνηση Σημίτη τους αντιμετωπίζει ως ιθαγενείς και "φτηνή εργατική μάζα" προς άγρια εκμετάλλευση.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ